CD Review: Bløf - Blauwe ruis

Vincent (Ali Salami)
Er zijn van de cd's die je eerst tien keer van voor naar achter en weer terug gedraaid moet hebben. Dat geldt zeker voor Blauwe Ruis.

Toen ik het schijfje voor de eerste keer beluisterde moest ik even slikken. Had ik hier mijn Euro's voor neergelegd? Ik besloot toch wat beter te luisteren. En wat vaker ook. En dat was geen slechte keuze.

Met Blauwe Ruis heeft Blof geprobeerd het verdriet van Götte's dood te verwerken. In nummers als 'Weggaan', 'Mooie dag', 'Luchtbel' en 'Vrienden' is dit proces onmiskenbaar terug te vinden. Stevige rock en poëtische teksten vertolken het verdriet van de bandleden. De ballads zijn op Blauwe Ruis grotendeels achterwege gelaten.

Je ziet vaak aan een plaat in welke fase de makers ervan zitten. Je zou van Blof dus misschien een cd verwachten met alleen maar nummers vol verdriet en pijn. Dat is in dit geval geenzins het geval, en daarmee is Blauwe Ruis een mooi eerbetoon geworden aan een goede vriend.

Conclusie:Blauwe Ruis is een echte luisterplaat, met weinig uitschieters, maar over de hele lijn een prachtige plaat.
Score: 8,5