Film Review: The Others

Aangezien een goede vriendin deze film aangeraden kreeg, was ik erg nieuwsgierig geworden. Toen ik zag dat de kans groot was dat deze in de sneak preview van mijn plaatselijke bioscoop ging draaien heb ik maar de gok gewaagd. Goed gegokt dus, want ik kreeg een film voor mijn neus die ik niet had willen missen.



In de eerste scene van de film ontwaakt Nicole Kidman gillend uit haar slaap. Dit is een voorteken voor wat je de volgende 100 minuten te wachten staat. Nu moet je weten dat ik tegenwoordig de meeste films te voorspelbaar vind worden. Vooral in dit genre. Ik zie alles van te voren al aankomen enzo, ik ben wat films betreft dan ook niet makkelijk aan het schrikken te krijgen. Des te groter is dan de verrassing als ze het hier wel voor elkaar krijgen. Maar waarom is de film dan zo eng? Waarin verschilt het van andere films?



Ten eerste is de film erg donker, naast de vele mist zijn binnenshuis de gordijnen meestal gesloten in verband met de kinderen. Kidman die met een olielamp door het huis zwerft geeft dit prachtig weer. Verder het isolement van het huis en haar bewoners, het huis staat namelijk op het kanaaleiland Jersey en is altijd omgeven van een zeer dichte mist waardoor je geen kant op kan. Er is naast de zes bewoners (bijna) niemand anders te zien. Tenlotte is de film erg traag, dit zorgt voor een enorme spanningsopbouw. Tel je daarbij op dat in plaats van dat alles stukje bij beetje duidelijker wordt, alles juist onbegrijpelijker wordt (hoop je antwoord op wat vragen te krijgen in het verhaal, komen er alleen maar meer vragen bij), dan weet je dus echt niet wat je kunt verwachten. Die sfeer is tijdens de film zo goed en wordt zo goed opgebouwd. Alles loopt op naar een werkelijk waar fantastisch einde.

Die traagheid is tegelijkertijd het enige nadeel van de film. Op een gegeven moment vroeg ik me echt af wanneer er nou iets ging gebeuren of er iets duidelijker werd. Vooral in het begin had ik dit heel erg. Tempo is iets wat je in deze film niet zal vinden.



Conclusie
Dat neemt niet weg dat hier geen goede film afgeleverd wordt, integendeel. In Amerika stond deze film bekend als de engste van het jaar. En dat zonder ook maar één druppel bloed te vergieten. Verder is deze film het bewijs dat je zonder ook maar enige Special Effects en met hele kleine casting (14 personen, waarvan de helft in nog geen 5 minuten van de hele film te zien is), één van de beste films van dit jaar kan neerzetten. Tegenwoordig zie je dit niet veel meer. Deze film krijgt van mij dan ook een 9.5!

Sooner or later they will find you...