Film Review: The Next Best Thing
Hou je van leuke films die boeien van begin tot eind ?
Dan is dit zeker een film om koste wat kost over te slaan...
Zelden zag ik zo'n saaie, ondermaatse film. Dat Madonna niet kon acteren was allang bekend. Op een homosexuele Doogie Howser zaten we ook al niet te wachten en zelfs de doorgaans niet onaardige acteur Rupert Everett weet ook al niet te overtuigen in deze flauwe film, die bovendien ook nog eens bar slecht geregisseerd is door de man die van 'Marathon Man' ooit een begrip maakte.
En er zijn wel overeenkomsten tussen deze film en 'Marathon Man'. Het moeten uitzitten van "The Next Best Thing" was ongeveer even pijnlijk als de wortelbehandeling die Dustin Hoffmann onderging, dus wat dat betreft is de circel rond. Van een regisseur als John Schlesinger (bekend van onder andere "Midnight Cowboy", "Marathon Man", "The Falcon and the Snowman") mag je toch beter verwachten.
Naast het acteerniveau dat zwaar beneden peil is (het Engelse accent dat Madonna probeert te veinzen is ronduit irritant te noemen), en de bar slechte regie en montage (meerdere keren viel mij op dat dingen tijdtechnisch niet kloppen. Zo komt Rupert Everett onder de douche vandaan en na een shot van Madonna van 2 seconden staat íe zich, bek ingezeept en al, te scheren) is ook het script van een bedroevend niveau.
Het verhaal is traag, saai en voorspelbaar. De waarschijnlijk door de scenarist onder dwang van de filmbonzen toegevoegde humor werkt eerder op de zenuwen dan op de lachspieren. De tranentrekkermomenten zijn schaars en op zich grappiger dan de oubollige grappen die als lollig bedoeld waren. De dialogen zijn te geforceerd en onnatuurlijk en eigenlijk duurt de film ook nog eens 108 minuten te lang.
En dan hebben we het nog niet eens over de casting. Een meisje van een jaar of twaalf die denkt dat een 'flikker' iemand is die haar vader afsnijdt in het verkeer is nou niet echt een realistische kijk op de samenleving. In werkelijkheid weet zo'n beetje elk kind van een jaar of zeven á acht wel degelijk wat een 'flikker' is natuurlijk. Een gemiste kans. Deze uitspraak uit de mond van een brutaal ogend meisje van een jaar of vier was wellicht nog grappig geweest, nu is het gewoon een domme uitspraak van een truttige jongedame.
Kortom, dit is een film die je MOET missen, tenzij je op zoek bent naar een film waarbij na tien minuten de eerste mensen de zaal verlaten en je na de pauze gewoon met vijf man in de zaal zit. Zo'n film waarbij je niet anders kunt dan in slaap vallen en genieten van 108 minuten dromenland. En lukt het je wél om deze valiumspuit onder de films uit te zitten kan ik alleen maar zeggen; "Get a life !"
N.B:
Mocht er nog iemand nieuwsgierig zijn naar de tieten van Madonna. Een minuut of zeven na het begin van de film zijn beiden een seconde of twee in hun volle glorie te aanschouwen. Maar of dat nou een bioscoopkaartje waard is ??
Eindcijfer: 3.5
