Monster Hunter: World

Pheno

Het heeft even geduurd, maar er komt na jarenlange afwezigheid een Monster Hunter-game naar console. In Monster Hunter: World ga je wederom als een Hunter op jacht naar monsters. Door ze te verslaan krijg je resources zoals botten en dergelijke om beter wapens en uitrusting te maken. Daarmee kun je dan weer de grotere en sterkere monsters proberen te verslaan.

Hoe je ze vangt wordt bepaald door het wapen dat je draagt. Er zijn dus geen klassen. Veertien wapens die in Monster Hunter 4 en Monster Hunter Generations zaten zijn aanwezig. Eigenlijk verwacht ik nog wel nieuwe wapens in de game, maar tot nu toe zijn ze niet aangekondigd. Je verdere uitrusting ondersteunt je speelstijl. Het is dus niet zo handig om als zware hamerzwaaier een licht armor te dragen. Je bent namelijk niet bepaald mobiel te noemen en je wil juist klappen kunnen opvangen met een zwaardere bescherming. Het tegenovergestelde geldt voor de boogschutter, je wil juist van afstand schieten en je snel uit de voeten kunnen maken. Een zwaar armor zou je vertragen. Sommige uitrusting en wapens zijn te koop, maar het meest zul je moeten vergaren door te jagen, missies aan te nemen en in de wereld resources te verzamelen.

Monster Hunter: World

Tot zover nog niets nieuws onder de zon. Grafisch ziet Monster Hunter: World er natuurlijk een stuk beter uit dan eerdere games die in het Westen zijn uitgekomen. Maar niet alleen de grafische kant is vooruit gegaan. Door de extra kracht die de consoles hebben ten opzichte van eerdere handheldgames zijn er ook nieuwe mogelijkheden. De mappen zijn veel groter. Beter nog, dit keer zijn er eigenlijk geen zones in zo'n map. In eerdere games kon je eigenlijk cheaten door uit een zone te stappen als een monster je flink te grazen nam. In die veilige zone dronk je dan je elixer om levenspunten te krijgen. Eenmaal weer gezond dook je de zone in waar het monster zich ophield en kon je met frisse moed het gevecht voortzetten. Nu niet meer. Capcom heeft nu wel gezorgd dat je wandelend een drankje kan innemen, zodat je niet zoals in eerdere spellen stil moest staan om dat te doen. Je bent dus iets mobieler in de gevechten.

Andere features zijn een dynamische dag- en nachtcyclus, waardoor sommige dieren zich in de loop van een gevecht anders gedragen. Er zijn gedeeltes van de omgeving stuk te maken, waardoor je nieuwe routes maakt, of een monster zich noodzaakt zich te verplaatsen, als je bijvoorbeeld een dam sloopt waardoor er een gebied onder water komt te staan. Het tofst in mijn twee gevechten moeten wel de andere dieren in de omgeving zijn. Soms helpen ze je mee met het verslaan van een monster. Zo hielpen kleinere dinosaurussen me om een amfibisch monster te verslaan. In de tweede missie moest ik op een enorme dinosaurus jagen. Wanneer het monster dat ik in de eerste missie verslagen had opeens verschijnt, valt hij mijn tegenstander aan. Prima, dan kan ik even een elixer drinken, wordt de dinosaurus vergiftigd en ga ik even toekijken hoe de twee elkaar te lijf gaan. Gewoon, omdat het tof is om twee enorme beesten met elkaar te zien vechten. Mocht je niet alleen willen jagen is er een andere mogelijheid: er is co-op voor maximaal vier spelers. Voor het eerst mogen spelers uit het westen samen met de Japanse gamers gaan jagen, er zijn geen regionale servers. Het enige dat niet kan is samenwerking tussen Xbox-en PlayStation eigenaren, die servers zijn wel gescheiden.

Monster Hunter: World

In de gamescom-demo van Monster Hunter: World waren niet alle nieuwe features en items aanwezig, zoals de Mantle waarmee je onzichtbaar wordt. Wat er wel waren: de Scout Flies. Deze gloeiende insecten helpen je bij het zoeken naar sporen. Je gaat eerst op zoek naar voetstappen en andere bewijzen dat het monster aanwezig is. Je voortgang daarin is te zien in een simpele percentage-meter. Is die vol, dan mag je het monster zelf zoeken en aanvallen. Een beetje raar dus, want al zie je het monster eerder, dan vindt het spel niet dat je genoeg bewijs hebt dat het beest er is. Het beste bewijs staat recht voor me ... De vuurvliegjes halen ook compleet de spanning uit het verkennen. Ik hoop echt dat ze optioneel zijn, of alleen aanwezig zijn op lagere moeilijkheidsgraden. Als je een paar seconden stil staat vliegen ze al naar het dichtstbijzijnde object dat interessant is. Dat kan een plant zijn voor resources, maar ook wel heel vaak zo'n voetstap of gebroken tak die je zelf had moeten vinden. Het 'hunten' in Monster Hunter: World is dus nogal saai en in ieder geval in de twee missies die ik heb gedaan niet moeilijk.

Mocht je singleplayer spelen dan helpt een Palico, een katachtig wezen, je in gevechten. Zo genas hij me toen ik de staart van de al genoemde dinsoaurus tegen mijn bakkes kreeg. Als je online speelt kun je hulp van andere spelers vragen. Je steekt dan een rode vlam af waardoor andere spelers in hun game de vraag om hulp zien. Het is dan een soort drop-in, drop-out systeem, na het gevecht is de helpende speler niet meer in jouw game. Om te communiceren worden alle voorgekauwde groeten en commando's vertaald voor de andere speler, zodat een Japanner je ook begrijpt als je het op jouw scherm Engelse commando "genees me" geeft.

Iets wat ik zelf belangrijk vind is dat de verhaalmodus nu tot ver in de moeilijke monstermissies gaat. Dat helpt mij persoonlijk verder in de wereld van Monster Hunter. Want alleen de uitdaging om de sterkere monsters te verslaan door te gaan grinden naar resources om betere uitrusting en wapens te maken was voor mij niet genoeg om echt verslaafd te raken en door te zetten. Liever een langer verhaal met daarna wat endgame content dan een kort verhaal met daarna heel veel optionele content naar endgame toe.

In de demo die ik speelde vielen me een paar dingen op: van mij mag het 'hunten' in Monster Hunter: World wel wat lastiger. Door die vuurvliegjes is dat compleet geen uitdaging. De open-map is zeker tof, en geeft je het idee dat je echt achter een monster aan kunt blijven gaan, zonder eruit getrokken te worden door laadschermen tussen zones. Sowieso voelt de map als een geheel aan, met dag- en nacht, andere wezens die je kunt jagen maar die je soms meehelpen met het echte monster op de map. Het vechten is nog altijd een kwestie van de langste adem hebben, zoals het in eerdere delen ook was. Dus mocht je haast hebben: denk niet dat je een monster neerlegt in enkele minuten. De simpelste demomissie was goed voor 8 minuten, maar de dinosaurus kostte me toch al heel wat meer tijd. De laatste paar Monster Hunter-games vond ik maar meh, maar deze Monster Hunter: World zou me zo maar eens weer in de serie kunnen trekken. Het spel komt begin 2018 uit op Xbox One en PlayStation 4. Een pc-versie volgt later.