Little Nightmares

Als kind was je voor van alles bang. Dat er een slang uit je doucheputje zou komen, er een monster onder je bed zou zijn of dat je gedwongen spruitjes moest eten. Tarsier Studios heeft de angsten van kinderen als thema gepakt en deze in een wel erg sfeervolle horror-platformer gezet. Little Nightmares is een puzzelplatformer waar je nachtmerries werkelijkheid worden.

Bandai Namco heeft ook ontdekt dat kleinere projecten van onbekende ontwikkelaars prachtige games kunnen opleveren. De Europese tak van de grote Japanse uitgever kwam Litte Nightmares tegen van het Zweedse Tarsier Studios en hebben deze game zonder te twijfelen ingelijfd. De ontwikkelaars daar werkten voorheen aan de downloadbare content van de drie LittleBigPlanet-games en hebben meegeholpen aan Tearaway Unfolded als firstparty studio voor Sony. Geen onbekende mensen als het gaat om platformen en dat laten ze dan ook goed zien in hun nieuwste creatie. Iets van de LittleBigPlanet-vibe is wel te proeven, ondanks dat het spel er veel donkerder uitziet. Het lijkt meer op een project van Tim Burton. Dankzij de camerafocus en diepte in de enge kamers is de horrorsfeer prima in orde.

Het idee van Little Nightmares is meer dan tien jaar geleden eigenlijk al ontstaan. Toen heette het idee nog City of Metronome en werd zelfs aangekondigd op de E3 voor PlayStation 3. Deze titel is uiteindelijk geannuleerd en we hebben er sindsdien niets meer van vernomen. Ondertussen is het idee rondom dat spel zijn eigen leven gaan leiden in de hoofden van de ontwikkelaars. Uiteindelijk zijn enkele van de dingen, zoals de nogal donkere wereld die toen bedacht is, terug te vinden in Little Nightmares. Ook wilden ze dingen uitvergroten in het spel en met een kind als hoofdrolspeelster is dat natuurlijk prima te doen.

Het spel speelt zich af op The Maw, een vreemd complex dat zich onder water voortbeweegt. Het komt naar de oppervlakte als het zin heeft. Mensen worden dan aangetrokken tot het vreemde eiland dat te zien is. Er is alleen een rokende schoorsteen te zien, maar mensen willen zien wat er voor de rest te vinden is. Ik krijg enorme flashbacks naar de vuurtoren van Bioshock waar de ingang van Rapture te vinden was, maar daar stopt de vergelijking dan ook. Je speelt Six, een heel klein meisje in een gele regenjas. Ze is gevangen genomen en wordt wakker in de slaapkamer, waar ze opgesloten is. Je bent zo klein dat zelfs een koffer veel groter is dan Six zelf. Er rennen nog snel allerlei rare wezentjes rond die zich verstoppen onder het bed en achter de kast als ze Six wakker zien worden. Dan is het aan jou om te ontdekken hoe je kunt ontsnappen.

De game heeft twee kanten volgens de makers. Allereerst is er de overduidelijke donkere kant. Dat wordt versterkt door het cameraperspectief. Het lijkt net alsof je door een poppenhuis kijkt, je kijkt ook kamer voor kamer door The Maw. Als Six dus in de volgende kamer aankomt, zijn de puzzels en gevaren weer een verrassing. Er hangt een donkere sfeer en er gebeuren soms ook enge dingen, maar daarover straks meer. Aan de andere kant probeert Little Nightmares je ook nieuwsgierig te maken. Er liggen allerlei objecten in kamers die je kunt gebruiken om mee te spelen. Dus ook die kant van het kind wordt bekeken. Veel objecten liggen er met een reden, om bijvoorbeeld een puzzel op te lossen en zo verder in het complex te komen. Maar er ligt soms ook een bal waarmee je kunt experimenteren.

In de demo moet je een uitgang uit de slaapkamer zien te vinden. Een zware bruine koffer slepen naar een kast, klauteren op kastladen, kastjes boven het bed en door de ventilatieschacht werkt prima. In de volgende kamer komt je eerste angst: je ziet een enorme chef die duidelijk weinig moeite heeft met dingen in stukken hakken en koken, en hij is duidelijk erg beschermend over zijn keuken. Als hij je ziet, dan weet ik nog niet of hij me gaat doden als een rat, of dat hij me wil koken. Je krijgt niet geheel onterecht het gevoel dat hij je in ieder geval niet gaat helpen. Je kunt niet van hem winnen, dus je moet rennen als hij je ziet. Langs hem heen sneaken is dus het plan, maar natuurlijk loopt hij net waar jij naar toe wil, en zul je af en toe geduld moeten hebben. Snapt hij je, dan hoor je hem al van ver naar je toe snellen met zijn zware voetstappen. Je moet een kast beklimmen om verder te geraken. Die kast staat zo in het zicht dat hij je geheid ziet. Timen dus, en hopen dat je op tijd bij dat gat in de muur komt.

Terwijl de chef de deur naar de volgende kamer probeert open te maken sta ik in de volgende kamer. Daar staat een worstenmakermachine en een lift naar boven. Omdat ik zo klein ben moet ik wel hangen aan de lifthendel, die vlakbij de deur is waarachter de chef zichzelf aan het opvreet. Geen probleem, zo blijkt, en eenmaal boven zoek ik naar vlees om op een luikje net boven de machine in de kamer eronder te leggen. Waarom weet ik nog niet, maar het lijkt mij het enige nuttige dat ik hier kan doen. Experimenteren met objecten is dan ook de manier om verder te komen. Want wat blijkt, als ik weer beneden aangekomen het luik open, valt het vlees er in. Ik kan dan aan de hendel slingeren en een worst draaien. Die heb ik weer nodig om verder te zwieren naar de volgende ventilatieschacht. De volgend kamer is inderdaad weer een verrassing, ik kom in een afvalplaats van gympen. Duizenden gympen, ik kan er amper door heen lopen. Ze vallen soms nog uit een buis. Zet het Jaws-muziekje maar vast aan, want er is ook een schoenenmonster.

Little Nightmares is een enorm sfeervolle platformer. Op de een of andere manier zit er nog wat LittleBigPlanet in, door alle objecten waar je wat mee kan doen, en de details die er in de kamers zitten. Toch is het spel voor de rest helemaal anders. Het wil juist de donkere kant vanuit het kind zijn laten zien, zoals angsten die we vroeger hadden toen we klein waren, bijvoorbeeld een monster die in de kast zou moeten zitten. In deze game is er dan een grote kans dat het er ook zit. Maar de game prikkelt ook nieuwsgierigheid door objecten te plaatsen waar je wat mee kunt experimenteren. Meestal liggen de items er met een doel, om zo verder te komen. En soms heb je nog geen idee, maar wordt het naarmate je bezig bent duidelijk, zoals het vlees zoeken om worst te draaien in de speelbare demo. Little Nightmares is voor mij een platformer waar ik naar uit kijk, want met zo’n gedetailleerde en sfeervolle achtergrond wil ik maar al te graag uitzoeken wie Six is, wat The Maw voor vreselijks herbergt en hoe ik Six eruit kan krijgen. Dat kan vanaf volgend jaar in de lente, wanneer het spel uitkomt op pc, Xbox One en PlayStation 4.