Ghost of a Tale

Ghost of a Tale is een visueel hoogstandje. Er is zeer veel aandacht besteed aan de grafische details van de personages, de omgevingen en de menu's. Het is duidelijk dat hoofdontwikkelaar Lionel 'Seith' Gallat bij DreamWorks heeft gewerkt. Het laat mij wel denken hoe erg hij gemist wordt bij DreamWorks en tevens dat wij gamers toch meer mogen verwachten van AAA-studio's. Als één persoon zo'n fenomenale wereld kan scheppen, dan mogen studio's als Ubisoft voortaan wel meer uit de kast halen.

Wie maakt dit?
Ghost of a Tale is het geesteskind van Lionel 'Seith' Gallat, een animator met meer dan 15 jaar ervaring. Hij werkte voor Dreamworks aan onder andere The Prince of Egypt, The Road to El Dorado, Sinbad en SharkTale en voor Universal Studios aan onder andere Despicable Me. Voor Ghost of a Tale leerde hij zichzelf met Unity te werken en sinds 2013 was hij hiermee bezig. Hij heeft intussen, door een succesvolle Indiegogo-campagne, hier en daar een beetje hulp gekregen, maar Seith doet het meeste nog steeds zelf. De inspiratie haalde hij uit Disney-films als Robin Hood, schilderijen van Paul Bonner en John Howe en games zoals de oude Zelda en Dark Souls.

Het verhaal
Tilo is een muis, minstreel van beroep, in een wereld waar de ratten de baas zijn. Niet elke rat is slecht, maar ook niet iedere muis is eerlijk. Aan het begin van het spel zit je in de gevangenis. Je laatste herinnering is aan je vrouw Merra, die je koste wat kost wilt terugvinden. Nou, dan moet je dus eerst ontsnappen. Op je zoektocht naar de uitgang en je vrouw moet je veel sluipen en puzzels oplossen. Behalve muizen en ratten kom je nog veel andere dieren tegen. Deze kunnen behoorlijk vijandig zijn, maar ook behulpzaam. De wereld kent gradaties in goed en slecht, racisme, willekeur en humor.

Gameplay
Ghost of a Tale is primair gemaakt voor het spelen met een controller, maar je kunt ook met toetsenbord en muis uit de voeten. Dit is een sluip-spel pur sang, waar het helemaal niet erg is om gezien te worden. Je moet alleen niet worden gepakt. Je rent keihard langs de schildwachten of andere vijanden en zorgt ervoor dat zij niet zien waar jij je verstopt. Je kan het spel alleen opslaan als je verborgen bent. Er zijn veel plekken om jezelf te verstoppen, maar er zijn nog veel meer gelegenheden om dood te gaan of gepakt te worden. Regelmatig een save maken kan ik van harte aanbevelen. Vanaf de start van Ghost of a Tale heb je een groot gebied tot je beschikking, waar je vrij kunt rondlopen. Het is geen open wereld zoals Skyrim, maar wel een gigantisch open level. Om verder te komen in het verhaal moet je ook vaak terug naar oude locaties, omdat je nu pas de sleutel voor die ene deur hebt. Je kunt verschillende quests aannemen en deze in de volgorde oplossen die jou voor ogen staat. Na een paar uur spelen hadden FOK!ker trigo en ik hele andere NPC’s ontmoet en quests gedaan. Dit verwacht je bij een game als Dragon Age: Inquisition, maar niet bij een eenmansproject.

Kleren maken de muis
Je kleding geeft je bescherming tegen de elementen, vuur en ook bonussen op je gezondheid en uithoudingsvermogen. Natuurlijk moet je vernuftig zijn: een wasknijper kun je gebruiken om je neus dicht te knijpen. Dat helpt om het langer uit te houden in giftige dampen. Maar dat is lang niet alles. Door andere kleding aan te trekken kun je jezelf vermommen. Voor ratten lijken alle muizen namelijk op elkaar. Ratten kunnen met betrekking tot muizen alleen onderscheid maken op basis van hun kleding. Sommige vermommingen vergen slechts twee attributen, maar andere gaan een stuk verder.

Aankleding
Vanwege de animator-achtergrond van Seith zit het grafisch helemaal goed met Ghost of a Tale. Ook zijn de animaties goed uitgewerkt. De muizenbewegingen zijn erg overtuigend, want deze zijn licht nerveus en gejaagd. Zodra Tilo iets moet dragen dan zie je dit aan zijn hele houding en manier van bewegen. Ook de omgeving is vol aandacht gemaakt. Sommige delen van het kasteel zijn gebouwd met een andere steensoort. Dat dit soort zaken je toevallig opvallen, omdat je moet wachten tot die rat zich omdraait, is weer een leuke bonus.

Het geluid is nog niet overal onder gezet. Op een bepaald moment kom je bij een hefbrug. Er staat een waarschuwing bij dat deze extreem veel lawaai maakt. En vervolgens komt het gevaarte naar beneden met een klap in een doodse stilte. Ook zingt Tilo in de game, maar je hoort alleen zijn luit spelen. Ten slotte zitten de NPC ook nog zonder stemacteurs. Omdat je zeer geconcentreerd moet luisteren, vallen je eigen voetstappen extra op. Op het moment lijkt het alsof je lopend erg veel lawaai maakt, alsof je platvoeten hebt. Dat klopt niet met de lichaamsbouw van Tilo en de bijbehorende animatie.

Oldschool-moeilijkheidsgraad
Er is geen knop waarmee je alle interactieve objecten laat oplichten, zoals je dat bijvoorbeeld hebt in The Witcher 3: Wild Hunt en Tomb Raider. Je moet dus dicht bij het object staan voordat je ziet dat je er iets mee kunt doen. Omdat de game juist heel scherp getekend is, lijkt dit makkelijk. Zodra het daarentegen nacht wordt, is het ook echt donker. Je kunt uiteraard een kaars met je meetorsen, maar daarmee trek je wel de aandacht. Kaarsen branden daarnaast ook op, dus het is handig als je een aantal reserves bij je hebt voordat je de kerkers induikt. Er is niet van ieder gebied een kaart voor handen. Die moet je echt vinden, krijgen of verdienen. Evenmin wordt er aangeven welke kant je op moet lopen voor welk quest-onderdeel. Je moet dus echt je hersenen gebruiken, zoals vroeger.

Er zitten ook een aantal volwassen grapjes in Ghost of a Tale. Hoe ze dit langs de puriteinse Amerikaanse kinderzieltjes-politie krijgen is mij nog een raadsel.

RPG-elementen
Er is geen skilltree die je kunt doorlopen en ook geen levels die je kunt halen. Toch zijn er meerdere RPG-aspecten verwerkt in Ghost of a Tale. Door het uitvoeren van quests kan Tilo verschillende vaardigheden leren. Zo kun je onder andere leren sloten forceren, vijanden herkennen en meer wendbaarheid krijgen. Ook zijn er verschillende gespreksopties die je kunt kiezen. Sommige gesprekskeuzes maken bepaalde quests extra moeilijk. Misschien kun je het jezelf ook makkelijker maken, maar dat heb ik nog niet gemerkt. Liegen gaat mij niet goed af, maar wellicht moet ik daar eerst les in krijgen.

Bugs
De hoeveelheid bugs valt reuze mee voor een early-access. De game is bij mij wel een aantal keren gecrasht en één keer kwam Tilo vast te zitten tussen een tafel en een kast. Soms hebben de schildwachten een loop-animatie, maar blijven ze op dezelfde plek stilstaan. Er zijn geen game-breaking zaken aan het licht gekomen.

Vol verwachting
Ghost of a Tale heeft alles in zich om een klassieker te worden. Een indie-game die op dit niveau kan worden gemaakt, dat is gewoon erg indrukwekkend. De game is leuk voor zowel kinderen als volwassenen. De kinderen kunnen gewoon wegrennen voor de ratten en zich verstoppen, de volwassenen kunnen zich verkneukelen over de foute grappen. Er zitten opmerkelijk weinig bugs in de game, dat terwijl het een early-access is. Een kwalitatief goeie game maken is blijkbaar geen kwestie van veel geld, maar veel moeite en liefde.

Ghost of a Tale komt uit op pc en Xbox One. Later komt er misschien ook een PlayStation 4-versie.