Tales of Xillia
De Tales of-franchise bestaat al een tijdje. De gameplay van de serie is niet heel veel veranderd in de tijd en dat vinden de fans eigenlijk wel prima. Tales of Xillia gaat echter enkele interessante nieuwigheden introduceren.
Waarom wij westerlingen altijd zo bizar lang moeten wachten tot een game vertaald is weten we niet, maar Tales of Xillia is al sinds september 2011 uit in Japan. De opvolger ervan is zelfs al een half jaar uit in het land van de rijzende zon, maar wij moeten nog tot augustus wachten tot het eerste deel uit de Tales of Xillia-reeks hier is. En na het spelen van een uitgebreide demo duurt het wachten alleen nog maar langer.
Tales of Xillia speelt zich af in een wereld die gesplitst is door Maxwell, een godin. Het ene deel is Rieze Maxia, waar mensen en geesten samen leven. Het andere deel heet Elenpios, een technologische wereld die geesten nodig heeft om stroom op te wekken. Meteen in het begin van het spel gebeurt er iets nieuws voor een Tales-game: je moet kiezen wie je hoofdpersonage gaat zijn in het spel. Deze keuze is niet alleen cosmetisch, je krijgt daadwerkelijk een andere invalshoek in het spel.
De eerste persoon is Jude Mathis. Hij studeert medicijnen en vecht met zijn vuisten, al probeert hij dat laatste te mijden. Hij is een serieuze leerling die hard werkt om als beste leerling te worden gezien. De tweede persoon is Milla Maxwell, dezelfde godin die de wereld gesplitst heeft. Ze heeft sterke geesten als partners. Ze snapt mensen niet en is een beetje vreemd (maar wel lekker). Ze heeft de vorm van een mens aangenomen om normaal rond te kunnen lopen en een oogje in het zeil te houden.
Dat zal dan ook moeten, want twintig jaar geleden is een groep uit Elenpios toch door de barrière gekomen om vanuit Rieze Maxia de breuk te dichten en de wereld geheel over te nemen. De geesten raken op in hun wereld en deze tweede wereld barst van de geesten die ze willen gebruiken als krachtbronnen.
Twintig jaar later, aan het begin van Tales of Xillia is Jude midden in de nacht getuige van een mislukte proef in een militair laboratorium. Hij ontmoet daar de mysterieuze Milla die hem adviseert te vluchten, voordat ze beiden ontdekt worden. Speel je nu Jude, dan moet je je toch een andere weg banen naar het laboratorium. Speel je Milla, dan ga je door het riool naar binnen om zonder problemen het lab binnenstebuiten te keren.
Ze komen elkaar weer tegen en zien een militair wapen dat zo krachtig is dat het de wereld in zijn geheel kan vernietigen. Het wapen wordt geactiveerd en alles en iedereen dreigt te worden opgeslokt door een dimensiescheur die ontstaat. De geesten van Milla offeren zichzelf op zodat het wapen onklaar wordt gemaakt en Jude en de dan verzwakte Milla kunnen vluchten. Dan begint het avontuur pas echt. Milla is niet zo sterk meer als in het begin, dus zo makkelijk als de gevechten in het lab waren gaat niet meer gebeuren.
Namco belooft wel tweehonderd uur aan gametijd als je alles wil ontdekken per personage, dus qua speeltijd zit het ook wel goed. Hiermee is het meteen de grootste Tales of-game tot nu toe. Of het een grindfest gaat worden valt nog te bezien, maar één ding is zeker: de bekende chef met zijn recepten is weer terug. Het zou ook geen Tales-game zijn zonder deze kok en zijn nuttige recepten.
De kaart is anders dan we gewend zijn van de serie: het is niet topdown, maar we kijken naar de rug van het hoofdpersonage terwijl we door een level rennen. Hierdoor is een omgeving veel gedetailleerder, mooier en minder lineair dan voorheen en wordt je meer in het spel getrokken. Wel zie je vijanden al van een afstand. Dus geen random gevechten met een vijand die plots op de kaart verschijnt, dat in bepaalde delen van Tales echt gruwelijk irritant was.
Het gevechtsysteem van Tales of Xillia heet DR-LMBS. Een hele mond vol voor een afkorting, maar het staat voor Dual Raid Lineair Motion Battle System. En dat is een nog grotere mond vol. Heel veel is er niet veranderd voor de mensen die bekend zijn met eerdere delen. De actie is realtime, dus aanvallen, verdedigen en ontwijken moet je allemaal ter plekke doen met de juiste timing. Spreuken en artes kosten TP, zeg maar mana, en speciale gevechtsacties kosten AP. Tot zo ver niets nieuws.
Wat wel nieuw is, is dat je twee personages aan elkaar kunt linken. Eén van de twee partners wordt als leider gezien, de ander als hulp. Zo kan Jude als hulp Milla blijven helen, terwijl andersom Milla de vijand die Jude gaat aanvallen kan verlammen. Het grote voordeel hiervan is dat je de teamleden die door de AI worden bestuurd niet meer hoeft te stoppen om acties handmatig in te voeren zoals in eerdere delen. Er zijn ook speciale aanvallen die je met twee personages kunt uitvoeren om zo nog krachtiger de vijand te vernietigen.
De besturing is eenvoudiger geworden, zodat gevechten lekker snel blijven gaan in plaats van constant te moeten pauzeren om nieuwe commando's in te voeren. Grafisch is het een typische JRPG, alleen mooier en gedetailleerder door de consolemogelijkheden en de nieuwe camerapositie op de kaart. Tales of Xillia blijft ondanks aanpassingen in het gevechtsysteem en de toevoeging van een tweede hoofdpersonage een herkenbaar Tales-spel. Zoals de echte Tales-fan toch eigenlijk wel wil. Vanaf 9 augustus is Tales of Xillia beschikbaar voor PlayStation 3.