Tomb Raider

Het is duidelijk dat in ieder geval de pers uitkijkt naar Tomb Raider. Alleen al de chaos die heerst achter de schermen bij Square Enix op de E3 door journalisten die proberen zonder afspraak binnen te komen is bizar te noemen. Een keer boos kijken en de weg is vrij voor me, don’t mess with Pheno. Eerste rij, een 70 inch-scherm om de demo te tonen. Kom maar op met Lara.

Vorig jaar zag ik de nieuwe Lara voor het eerst. Een jonge vrouw, helemaal niet zeker van haar zaak en niet eens op zoek naar een of andere mysterieuze schat. De makers wilden een reboot van de Tomb Raider-franchise en dan niet alleen met HD-boobies en meer, maar met een personage met geheel nieuw karakter. Een jaar later wil Crystal Dynamics meer kwijt over Lara, de gevechten en andere gameplayelementen. Nog toffer, we gaan de eerste moord door Lara zien en die is niet van piefpafpoef, zo probleem opgelost, slotje.

Het eiland waar Lara terecht is gekomen als drenkeling ziet er eigenlijk best idylisch uit. Boompjes, beekjes, een paar herten die verstoord opkijken omdat er opeens volk over de vloer is. Jammer dat het stortregent. Lara heeft pijn, heeft het koud en is uitgeput na de aanvaring met de wildeman in de grot, die vorig jaar Lara naar het leven stond. Ze komt de resten van een kampvuur tegen en maakt met haar laatste lucifer een nieuw vuur waarbij ze gaat slapen.

In het spel krijg je opdrachten. De eerste is simpel: Lara moet overleven, dus ze moet voedsel zoeken. De herten op het eiland zijn een logische keuze, maar er zijn wolven die daar anders over denken: die zien Lara als smakelijk hapje. Met pijl en boog verdedigt ze zich en als het veilig voor haar is, schiet ze een hert neer, terwijl ze weet dat het wel moet, anders overleeft ze het niet. Met tegenzin eet ze een stuk hert.

Lara is niet meer de stoere heldin van vroeger, maar een mens van vlees en bloed die moet overleven op dit vreemde eiland, tegen haar zin in. Grafisch wordt dit ook mooi uitgebeeld. Er is geen HUD, dus informatie als de gesteldheid van je levensmeter is te zien aan andere effecten. De radar is op te roepen zoals Ezio in Assassin’s Creed zijn speciale arendsoog gebruikt, daaraan kun je zien waar je heen moet. Geen extra poespas dat je alleen maar kan afleiden van de avonturen en menselijkheid van Lara dus.

Door acties uit te voeren verdient ze ervaringspunten. Deze zijn in te ruilen voor nieuwe vaardigheden, zoals het terugpakken van een pijl die ze afgeschoten heeft, of meer spullen kan verzamelen. Door deze te verbeteren wordt Lara een betere jager en verzamelaar. Dat verzamelen van spullen is nodig om je wapens en hulpmiddelen te verbeteren. Zo moet ze ergens een wiel draaien, maar de stok waaraan de bijl vastzit is op dat moment nog te zwak. Ze moet op zoek naar kistjes waarin materiaal zit om dat te verstevigen en zo verder te geraken.

Door de wolven en vijanden zien we langzamerhand dat Lara een overlevingsdrang begint te krijgen. Ze is ondertussen op zoek naar nog meer overlevenden van het schip. Maar er zijn ook andere personen op het eiland, naast de wildeman. De andere mensen willen de drenkelingen weg hebben. Vorig jaar gaf dit spel me al een gevoel dat de televisieserie Lost me gaf. Dit keer heb ik een déjà vu met ‘The Others’ en ‘Dharma’. Maar deze Lara vermoordt liever geen mensen. Ze probeert er langs te sneaken of de mensen af te leiden. Dat ze meer een killer instinct krijgt om te overleven is iets dat in de loop van het spel pas vormt.

De Uncharted-reeks kwam voort uit de ideeën van de oude Tomb Raider-games. Het was een overduidelijk een mix van Indiana Jones en Tomb Raider. Deze nieuwe Tomb Raider gaat een andere kant op dan Drake en co. Het is haast een filmisch drama geworden: dit keer geen held die kogels als ontbijt eet, tijdens zijn ochtendgymnastiek over daken sprint en er niet mee zit als hij een legertje van soldaten in zijn eentje uitmoordt. Lara is niets van dat. Ze moet overleven op een eiland waar ze niet wil zijn. Puur op wilskracht, die mooi wordt weergegeven door de graphics, gaat ze het avontuur aan. Met zo af en toe nog beginnersfoutjes, door bijvoorbeeld niet op te letten en in een berenval te trappen.

Er is natuurlijk ook kritiek te horen. Het eerste is een zogenaamde verkrachtingsscène. Dit moet in de E3-demo van dit jaar zijn gebeurd. Nu ben ik geen ervaren persoon als het om verkrachting gaat, maar wie dat gerucht de wereld in heeft geholpen moet professionele hulp zoeken. Het is er gewoonweg niet. Er was een toespeling, maar Lara is niet geheel hulpeloos, ze bijt van haar af. Vrij letterlijk soms. Een ander ding waar veel mensen over vallen is de Britse stem. Ze zullen er waarschijnlijk aan moeten wennen dat de heldin geen Angelina Joli-stem heeft, maar die van een studente aan Oxford. Camilla Luddington geeft haar stem aan Lara. Daar kan toch niemand problemen mee hebben?

Als Lara een groep overlevenden eindelijk gevonden heeft worden ze gevangen genomen door gasten met wapens. Door wat geruzie ontsnappen ze in de chaos en dan wordt het een kat-en-muisspel. Lara wordt door een van de gasten overmeesterd: dit keer wil de gijzelaar haar doodschieten. Door een serie quicktime events pakt dit anders uit: Lara schiet de man dood. Hoe dit dramatisch in beeld gebracht wordt is lastig te omschrijven. Gelukkig hebben we dan nog een trailer, al doet deze het nog geen recht aan het moment zelf. We moeten wachten tot 5 maart 2013 voordat we dit op pc, Xbox 360 en PlayStation 3 zelf mee gaan maken.