Two Worlds II

Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik, tot de Gamescom-presentaties ingepland werden en Two Worlds II aan mij toebedeeld werd, nog nooit van Two Worlds gehoord had. Ter voorbereiding van de presentatie las ik wat reviews van de RPG uit 2007. Ondanks de matige cijfers klonk het wel als een spel dat mij zou bevallen en dat bleek te kloppen toen ik een exemplaar op de kop tikte. Na een uur of vijftien spelen had ik nog lang niet alles van de wereld gezien, en alleen aan de main quest geroken. Voor de rest had ik me uitstekend vermaakt met een stukje van de wereld verkennen, een paar sidequests op te lossen, honderden wolven en andere dieren af te maken en planten te verzamelen. Hoewel ik me wel wat bij sommige van de kritiekpunten voor kon stellen, kon ik het zeker geen slecht spel noemen. De releasedatum, min of meer tegelijk met Oblivion, was wellicht erg onhandig gekozen aangezien je bij zo'n blockbuster al snel nogal magertjes afsteekt natuurlijk.

De developers hebben zich die kritiek overigens wel heel erg aangetrokken, en voor Two Worlds II is door Reality Pump in samenwerking met Southpeak Interactive een compleet nieuwe engine ontwikkeld. Deze engine, GRACE genaamd, brengt niet alleen enorme grafische verbeteringen maar ook een nieuw combat-systeem. In feite zijn er drie versies van de engine gemaakt, een voor iedere versie van het spel. Opvallend was bijvoorbeeld de natuurgetrouwe beweging van een drijvend kratje in het water waar de hoofdpersoon tegenaan liep. De engine tovert ook mooie licht- en schaduweffecten op het scherm en zorgt ervoor dat je de hele wereld rond kan reizen zonder loading screens. Alleen bij het binnenlopen van een gebouw of grot heb je heel even een zwart beeld. Het verhaal sluit aan bij het eerste deel, maar het spel staat op zichzelf. De slechterik in het geheel is dezelfde als in Two Worlds I, Gandohar, en ook de held (jij dus) is gelijkgebleven. Je kan daarom in de negen hoofdstukken van de singleplayer alleen met een mannelijke mens spelen, waarbij je uiteraard wel vrij bent in het kiezen van zijn uiterlijk. In de multiplayer zijn wel meerdere rassen en beide geslachten beschikbaar.

Het spel begint met een soort tutorial waarin je kennismaakt met de held en spelenderwijs de besturing leert kennen. Vanaf het allereerste begin kan je gewoon het verhaal volgen en de quest doen, maar net als in het eerste deel wordt zelf op onderzoek gaan beloond. Wijk je van het uitgestippelde pad af, dan vind je bijvoorbeeld extra items en kun je meer experience verdienen dan wanneer je je puur op de hoofdquest richt. Na het eerste hoofdstuk ben je geheel vrij om te gaan en te staan waar je wilt. Omdat de wereld vrij groot is kan je naast lopen ook paardrijden of zeilen om je te verplaatsen. Ook het teleport-systeem uit deel 1 is behouden gebleven. Alle steden hebben overigens een geheel eigen uiterlijk en atmosfeer. Je kan plantjes gaan verzamelen om met behulp van alchemie drankjes te brouwen; je kan een van de minigames spelen, bijvoorbeeld muziek maken (op een Guitar Hero-achtige manier) of een dobbelspel spelen om zo wat geld te verdienen; je kan boeken lezen om meer over de achtergrond van de wereld te weten te komen; je kan een huis kopen om je spullen op te slaan of mensen helpen met diverse probleempjes. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je meer informatie achterhaalt over het verleden van Gandohar. Waar is hij bijvoorbeeld naar school gegaan? Wie heeft hem in zijn jeugd gekend? Op deze manier leg je langzaam maar zeker zijn zwakke plekken bloot zodat je die tegen hem kan gebruiken.

Two Worlds II kent geen fixed class system en je kan je verdiende skill points vrij investeren in de 45 verschillende skills. De wapens die je van dode vijanden afpakt, kun je uit elkaar halen (je houdt dan bijvoorbeeld hout en ijzer over) en deze onderdelen weer gebruiken om je huidige wapen sterker te maken. Dit is wat realistischer dan in het eerste deel, waar je gewoon twee gelijksoortige zwaarden, helmen of broeken op elkaar kon plakken om een betere te krijgen. Ook magische spreuken kan je (in de vorm van kaarten) combineren en versterken met modifiers. Nieuw is ook het combat system, waarbij de vijand leert van jouw aanvallen. Gebruik je steeds dezelfde soort aanval, dan wordt deze snel minder actief omdat de vijand leert om deze te ontwijken. Overigens moet je in de steden goed oppassen wat je doet, er lopen wachten rond die je in de gaten houden. Doe je iets wat niet door de beugel kan, zoals inbreken of zomaar je zwaard trekken, dan worden ze extra alert. Bega je dan nog een overtreding, dan zullen ze zonder pardon aanvallen. Ben je een tijdje braaf, dan laten ze je weer met rust. Iedere vijand heeft zijn eigen aanvalsgebied. Kom je in een grot een gevaarlijke spin tegen, dan zal deze jou achtervolgen tot je de grot weer uit bent. Wespen blijven je kilometers ver volgen, terwijl een wild zwijn na een paar honderd meter al teruggaat naar zijn eigen plekje.

Een verdere vernieuwing is de oculus. Dit is een zwevend oog dat je op pad kan sturen om bijvoorbeeld om een hoekje of achter een muurtje te kijken of zich daar vijanden bevinden. De oculus is gebonden aan een bepaalde reikwijdte, bovendien gaat het spel gewoon door terwijl je het oog bestuurt. Het kan dus gebeuren dat je ondertussen zonder het te merken door een vijand aangevallen wordt. Toch kan dit een tactisch voordeel bieden als je er zorgvuldig mee om weet te gaan.

Tenslotte is er nog de multiplayer. Deze biedt drie verschillende modes, te weten een PvP arena waarin je in diverse arena's tegen andere spelers kan vechten in bijvoorbeeld een capture the flag of crystal hunt mode; een adventure mode waarin je met zeven andere spelers samen quests oplost en een soort village sim waarin je een dorp opbouwt en inwoners aan moet trekken. Als je een multiplayer-spel wil starten kom je eerst in een stadje terecht waar je rond kan lopen om mensen te verzamelen die samen met jou of tegen jou willen spelen.

Two Worlds II ligt half september in de winkels en komt uit op PC, PS3 en Xbox 360. Een speciale collector's edition is ook in de maak, deze zal onder andere een beeldje, een artbook, extra quests en een kaart bevatten. Met het verkennen van de wereld en het uitvoeren van alle sidequests ben je makkelijk een dikke honderd uur kwijt, beloven de makers. Hoe lang je met uitsluitend de main quest bezig zal zijn is niet bekend.