The Elder Scrolls Online - Blackwood
Na een stroeve start timmert Elder Scrolls Online inmiddels lustig aan de weg en heeft zichzelf neergezet als een volwaardige MMORPG. Na Greymoor, Elswyr, Summerset en Morrowind gaat de MMO terug naar het hart van Tamriel (in ieder geval het oosten daarvan) in de nieuwste uitbreiding Blackwood. Puddington werd rondgeleid in de nieuwe uitbreiding door de devs, en kon een aantal vragen stellen.
Blackwood is het hoogtepunt van het Gates of Oblivion-verhaal dat spelers in The Elder Scrolls Online de komende jaren kunnen verwachten, dat begon met de kleinere DLC Flames of Ambition als voorprogramma. In Flames of Ambition komen spelers erachter dat de daedric Prince Mehrunes Dagon weer met een kwaadaardig meesterplan bezig is; hij wil met de Oblivion Portals (niet te verwarren met de Oblivion Gates uit The Elder Scrolls IV) dood en verderf zaaien in Tamriel. Dit gecombineerd met de Three Banners War in Cyrodiil die dreigt over te slaan naar de provincies van Elsweyr en Black Marsh, zorgt voor veel onrust in de regio en aan jou natuurlijk de taak om het op te lossen.
Het lijkt erop dat Blackwood zich na weerwolven (Greymoor) en draken (Elsweyr) weer gaat focussen op wat veel spelers een van de interessantste verhalen vinden in Online: de Daedric war, waarbij de Daedric Princes proberen om Tamriel naar hun eigen beeld te scheppen. Desondanks vertellen de devs dat het verhaal van Mehrunes Dagon op zichzelf staat en de Princes wel in beeld kunnen komen, maar dat ze met hun eigen ding bezig zijn; Blackwood gaat alleen over Mehrunes Dagon zelf. Het is een klassiek verhaal voor een MMO met een nieuwe zone, een nieuwe stad (Leyawiin) als uitvalsbasis en een big bad die de wereld wil vernietigen. Redelijk safe, maar natuurlijk een klassieker voor een fantasy-setting zoals The Elder Scrolls.
Feest der herkenning
Je kunt Blackwood, Leyawiin, Mehrunes Dagon en de Oblivion Portals natuurlijk niet los zien van The Elder Scrolls IV, hoewel wordt benadrukt dat Blackwood een verhaal en zone op zichzelf is. Dat is deels waar – Blackwood bevat ook delen die al heel lang niet meer gezien zijn in de hoofdserie van The Elder Scrolls zoals de stad Gideon in de Black Marsh. Maar desondanks blijft het een feest der herkenning wanneer ik rondloop in Leyawiin: het is weliswaar een stuk groter dan de stad was in Oblivion, maar het is nog steeds dezelfde architectuur waarbij grijze steen overheerst en ook de kapel voor Zenithar staat nog steeds op de plek waar ik hem herinner uit mijn jeugd. Het gaf me een geweldig gevoel van voldoening om die steden met hedendaagse graphics te zien, en met nog meer detail dan ik mij kan herinneren.
Ook buiten Leyawiin zijn er wat gebieden recycled; Undertow Cavern dat in The Elder Scrolls: Oblivion helemaal is overstroomd en wordt bevolkt door bandieten, is nu nog droog in Blackwood en de bandieten hebben plaats gemaakt voor kobolden (en die kobolden schijnen de hoofdreden te zijn waarom de grot overstroomd is in Oblivion). Tijdens mijn playthrough kwamen we zelfs “The Adoring Admirer” tegen, een wood elf compleet met blonde hanenkam. De ontwikkelaars kunnen volhouden dat Blackwood een verhaal op zichzelf is, maar je zou ook wel gek wezen om niet te verwijzen naar een game die nog steeds als een van de beste van zijn generatie wordt gezien.
Maar de grootste winnaar zijn de Deadlands, de oblivion realm van Mehrunes Dagon die je binnengaat via de Oblivion Portals en dienen als een vorm van world content. Het is het helse landschap dat ik nog herkende uit Oblivion met scherpe stenen en gothische architectuur, maar nu ook aangevuld met allerlei dode planten en ravijnen. Lava heeft duidelijk nog niet de overhand in Mehrunes Dagon’s dimensie tijdens Blackwood, en dat diverse landschap ziet er nog beter uit dan in Oblivion.
Companions, een uitbreiding en een aanvulling
Een van de meest gehypte features voor Blackwood is de introductie van companions, en tijdens mijn vragenuurtje wordt al gauw duidelijk hoeveel moeite Zenimax hierin heeft gestoken. Je krijgt de keuze uit twee (de Imperial Bastian en de Dunmer Mirri), dat op het eerste gezicht nogal karig lijkt – maar elk komen met hun eigen abilities en interacties met de wereld en je character. Ook hebben ze hun eigen levels en builds, waardoor ze zowel een exta rol kunnen vervullen in world content en sommige groepscontent die niet te lastig is. En op het sociale gebied hebben ze ook nog een eigen verhaal inclusief sidequests en kun je een relatie met ze opbouwen door middel van rapport. Ook werd bevestigd dat wanneer je het hoogste level aan rapport hebt bereikt Bastian en Mirri ook permanente bewoners kunnen worden van je player-owned house.
Dat is veel, en doet zeker niet ten onder van wat we van companions gewend zijn in de hoofdgames. Het probleem is alleen dat afgezien van de gear, builds en de abilities op hun skillbar de AI verder alle controle van je uit handen neemt – en de AI heeft niet de reflexen en het besef van een echte spelers. Het is dus de vraag hoe handig spelers hun companions zullen vinden in groepscontent, en ze daarvoor niet liever willen vertrouwen op hun vrienden – het is een MMO, ten slotte, en groepscontent met echte spelers is een van de grootste aantrekkingskrachten.
Ook voor nieuwe spelers wat wils
Het is wel duidelijk dat tijdens mijn rondleiding in Blackwood er veel moeite is gedaan om de bestaande kloven tussen veteranen en nieuwe spelers te overbruggen. Leyawiin is 200 jaar voor de gebeurtenissen van The Elder Scrolls IV: Oblivion nog niet overstroomt en heeft nu een imposante haven die dient als hub voor spelers om naar locaties van vorige uitbreidingen te gaan. Ook is er een gloednieuwe tutorial waarbij spelers het eiland Balfiera moeten onderzoeken met de mage Norianwe, waarbij ze na afloop zelf kunnen kiezen welke uitbreiding ze als eerste willen spelen.
Het is goed om te zien dat The Elder Scrolls Online al de toekomstige hordes voor spelers ziet en probeert deze voor te zijn door spelers zelf de uitbreiding te laten kiezen waar ze door willen spelen. MMOs met veel uitbreidingen zoals World of Warcraft hebben het probleem dat het voor nieuwe spelers verwarrend kan zijn welke uitbreiding ze nu mee moeten beginnen, en nóg lastiger is als al die uitbreidingen met elkaar verwoven zijn.
Ik heb in een uurtje te weinig gezien van Blackwood om mijn oordeel te vellen, maar mijn eerste indrukken zijn gemengd tot positief. Cyrodiil is voor mij altijd de minst interessante provincie geweest en om daar een heel jaar in rond te kuieren lijkt me te veel gevraagd, maar gelukkig is er voldoende variatie met Gideon en de Deadlands van Mehrunes Dagon om voor afwisseling te zorgen. Met companions gaat een lang gekoesterde wens van spelers in vervulling, maar hopelijk beseft Bethesda dat op de solide basis die er nu ligt verder gebouwd moet worden met meer companions, meer abilities en meer builds. Alleen dan zie ik het systeem een succes worden. En dat is de hele rode draad met Blackwood: wat er nu ligt is goed en ik ben benieuwd wat er komen gaat, maar Zenimax moet ook de twee opkomende DLC die voor dit jaar gepland staan tot een succes maken om spelers tevreden op het jaar van Blackwood terug te laten kijken.
Blackwood is nu beschikbaar voor pc. De consoleversies voor PlayStation 4 en Xbox One volgen op 8 juni, de enhanced-versie gemaakt voor PlayStation 5 en Xbox Series X komt uit op 15 juni.
