Little Nightmares

Little Nightmares was voor mij een van de verrassingen op Gamescom 2016. Gemaakt door het Zweedse Tarsier Studios, de studio die eerder aan de downloadbare content van de drie LittleBigPlanet-games werkte. Ze hebben ook meegeholpen aan Tearaway Unfolded als firstparty studio voor Sony. Geen onbekende mensen als het gaat om platformen en dat laten ze dan ook goed zien in hun nieuwste creatie. Maar verwacht geen kleurrijke game, het lijkt meer op een project van Tim Burton. Mij trekt dat persoonlijk enorm, en mijn eerste kennismaking met het spel liet zien dat het horrorsfeertje aanwezig was tijdens een ietwat korte demo.

Little Nightmares speelt zich af op The Maw, een vreemd complex dat zich onder water voortbeweegt. Het komt naar de oppervlakte als het zin heeft. Mensen worden dan aangetrokken tot het vreemde eiland dat te zien is. Er is alleen een rokende schoorsteen te zien, maar mensen willen zien wat er voor de rest te vinden is. Je speelt Six, een heel klein meisje in een gele regenjas. Ze is gevangen genomen en wordt wakker in de slaapkamer, waar ze opgesloten is. Je bent zo klein dat zelfs een koffer veel groter is dan Six zelf. Er rennen nog snel allerlei rare wezentjes rond die zich verstoppen onder het bed en achter de kast als ze Six wakker zien worden. Dan is het aan jou om te ontdekken hoe je kunt ontsnappen.

Deze nieuwe demo van Little Nightmares heeft geen boosaardige swedish chef met macabere bak- en kookgewoontes zoals in de eerste demo. maar voordat ik de nieuwe tegenstander mag tegenkomen moet ik eerst mijn hersencellen aan het werk zetten om wat puzzels op te lossen in de omgeving. Om verder te geraken moet je goed opletten, want soms is het niet zo heel duidelijk hoe je een kamer verder komt. Zo zat ik wel vijf minuten met een archiefkast aan te kloten om te kijken of ik daar op kon klimmen en verder in een mogelijke puzzel zou komen. Maar ik kwam niet verder. Een vreemd klein puntmutsig wezentje rent onder een tafel voorbij en stapt daarbij op een tegel die een geheime deur opent. Ah, die heb ik eerst niet gezien. Verder dan maar. In de volgende kamer staat een vreemdsoortige televisie die met een druk op de knop een stel slapende wezens laat zien. Iets zegt me dat ik die nog ga tegenkomen, ze zijn namelijk aanwezig op The Maw. Door te zappen zie ik meer beelden van beveiligingscamera's en het voorspelt allemaal niet veel goeds.

Meer kan ik in deze kamer niet doen, dus ik moet weer terug, de trap op naar de volgende verdieping. En ja hoor, daar staat mijn nieuwe vreemde nemesis van deze Little Nightmares-demo. Een hele vreemde snuiter met erg lange armen en zijn hoofd compleet in het verband. Mooi, die ziet dus niets. Mijn illusie dat het makkelijk zou worden gaat al snel aan gruzelementen, want een krakende houten vloer is nu juist wat hij wel enorm goed hoort. De knakker gaat op zoek door overal te voelen met zijn armen. Ik moet hem dus te slim af zijn. Met de chef in de eerste demo kon ik dat doen door te verstoppen onder tafels enzovoort, maar deze man ziet toch al niets, dus ik moet echt in of op onbereikbare plekken kruipen. En verder proberen te komen zonder al te veel herrie te maken. Omdat Six erg klein is kan ze bijvoorbeeld niet bij de knop van een lift. Het enige voorwerp wat er ligt is een speelgoedaapje dat meteen op zijn cimbalen slaat als hij op de grond valt. Je snapt het al, de spanning blijft constant aanwezig en geluid is je grootste vijand hier.

Maar soms is geluid ook je vriend in Little Nightmares. Verder in de demo kom ik in een soort bibliotheek. Als ik daar binnen kom zie ik al dat ik een sleutel nodig heb. Die ligt een kamer verderop, maar de blinde met lange arm loopt rond en is driftig op zoek naar me. Zonder sleutel kan ik nog wel over boeken klimmen en mezelf omhoog tillen op schappen, maar als ik eenmaal iets vast heb, zoals de sleutel, dan kan dat niet meer, mijn handen heb ik al vol. De televisie in de tweede kamer geeft me een mogelijkheid, want eenmaal aan geeft deze geluid en leidt hij de blinde af. In een andere kamer staat het vol met klokken, door mijn pad te timen kan ik me een weg banen zonder gevangen te worden. Het einde is helemaal geniaal, maar dat spoiler ik liever niet. Het is namelijk best luguber, de beste man zal me nooit meer kunnen pakken.

De sfeer spat van het scherm door de grafische stijl Tim Burton zou hier aan mee hebben kunnen hebben gewerkt en dat is een compliment aan de artiesten van Tarsier Studios. De muziek is sfeervol en juist in deze demo gaan geluidseffecten door merg en been omdat je juist niet wil dat je onbedoeld herrie maakt. Het enige dat me irriteert is de besturing. Het werkt soms niet helemaal zoals je zou verwachten. De R2 is de actieknop, maar soms moet je bijvoorbeeld een televisieknop indrukken door met je analoge stick de knop in te drukken. Geen idee waarom als je al een actieknop hebt. Klimmen is het grootste probleem met de huidige besturing. Je moet bijvoorbeeld eerst springen, dan de R2-knop indrukken om bijvoorbeeld een boekenschap vast te grijpen en dan wil je bijvoorbeeld omhoog. In acht van de tien gevallen lukt dat wel door de analoge stick omhoog te duwen, in de overige twee gevallen keer klim je tegen een onzichtbaar plafond. Het is eens wat anders dan een onzichtbare muur, maar toch. Hier heeft Tarsier Studios nog wat te verbeteren. Ze zijn sinds het uitbrengen van deze demo natuurlijk al een tijd bezig met het aanpassen van hun code. Ze hebben nog een maand, want Little Nightmares komt 28 april uit op pc, Xbox One en PlayStation 4.