Serious Sam VR: The Last Hope
Uiteraard weet iedereen reeds dat er niets serieus is aan de FPS Serious Sam. Ik had dan ook geen flauw idee wat ik kon verwachten van de VR-uitvoering van dit over-the-top knalfestijn. Het werd voor mij een openbaring van de kwaliteit van de HTC Vive, gecombineerd met een strak game-ontwerp.
Bij aankomst bleek al snel dat er een dubbele afspraak was gemaakt. Het hoofd marketing van Croteam, Ante Vrdelja, stelde voor dat we erom gingen vechten. Anderhalve minuut later zette ik voor het eerst de HTC Vive op mijn hoofd.
De laatste jaren heb ik alle VR-headsets al mogen uitproberen, op de Vive na. Ik had al begrepen dat deze techniek de beste moest zijn, maar ook meteen de duurste. Het grootste probleem met de Oculus Rift is simpelweg het afstellen. Je moet de hardware met software afstellen op je ogen. Daarna werkt het als een zonnetje. Het probleem doet zich voor zodra je iemand anders iets wilt laten zien. Je moet dan het profiel van de ander inladen en dan kan de ander scherp zien. Met PlayStation VR, Samsung Gear VR en HTC Vive kan het aanpassen van de lenzen gewoon met knopjes op de bril. Voor ieder systeem is iets te zeggen, maar in situaties waar tijd schaars is (gamebeurzen bijvoorbeeld), heeft een hardwarematige oplossing de voorkeur. De bediening van de Vive-controllers zijn voor mij wel een stuk minder intuïtief dan de Oculus-variant.
Het grootste probleem in VR is dat veel mensen er misselijk van worden. Dit komt voornamelijk doordat je ogen doorgeven aan je hersenen dat je beweegt, maar de rest van de zenuwen en je evenwichtsorgaan zijn het hier niet mee eens. Dat zorgt ervoor dat je evenwichtsorgaan steeds gaat zoeken naar de juiste balans en dat geeft je die vervelende misselijkheid. De meest eenvoudige oplossing voor dit probleem is om de gamer niet te laten lopen, maar alleen bukken en draaien.
In Serious Sam VR: The Last Hope sta je dus op één plek met de twee controllers in je handen. Dit zijn je wapens en je kunt ze dus onafhankelijk van elkaar bewegen. Er komen golven van vijanden op je af en het is jouw taak … nou ja, alles moet dood. Op de achtergrond zweven er parachutes naar beneden met pakketjes eraan. Als je ze raakt dan krijg je extra gezondheid of munitie. Je kunt te allen tijde wisselen van wapen, maar dat kost allemaal tijd. De vijanden gaan niet even een sigaretje roken omdat jij twijfelt over een kettingzaag of een revolver.
Kort gezegd: Serious Sam VR is heel intens op precies de juiste manier. Je kan niet rondlopen, maar je bent constant in beweging, zoekend op de daken naar beweging, terwijl je van achter bomen beschoten wordt. Steeds als ik dacht de situatie onder controle te hebben, bleken er spinachtige schepsels aan mijn benen te knagen. Het schieten met twee onafhankelijke wapens is een heerlijk gevoel. Kunnen wegduiken en bukken voor raketten ook.
Nadat ik alle tegenstanders had uitgemoord, kwam ik in een uitgebreid menu waar ik met mijn verzamelde geld betere wapens kon kopen in de wapenwinkel. Er is genoeg keus, maar niet alles was voor mij betaalbaar. Zodra je je geld hebt verbrast, kun je door naar het volgende level.
Ik was nat van het zweet. Mijn conditie laat mij zittend op een bureaustoel 14 uur onafgebroken gamen, maar ik kan nog geen twee minuten rennen. Ik liet mijn onfortuinlijke collega Serious Sam VR testen terwijl ik een interview afnam. Mijn collega was aanmerkelijk beter in FPS dan in hand-tegen-hand gevechten en kwam behoorlijk ver.
