Metal Gear Solid V: The Phantom Pain
Metal Gear Solid V is de afgelopen weken genoeg in het nieuws geweest. Helaas vaker negatief dan positief. Het gedoe rondom Kojima heeft waarschijnlijk vele Metal Gear-fans niet warm gemaakt om de game te kopen. Want zie je al Kojima werken als wc-juffrouw? Ik snap dat je heel graag wil dat je liefdeskindje het bestje kindje van de klas wordt. Aan de andere kant, je moet toch een keer afscheid nemen van je kind. Van wat wij steeds zien is de game behoorlijk afgerond. En wanneer is een game af tegenwoordig? Het is niet alsof wij in een tijd leven waarbij games na de release date geen nieuwe content meer ontvangen.
Het blijft toch aan je knagen: wat wilde Kojima dan nog meer toevoegen aan de game dan wat er nu al in zit? Zwetend zat ik dan ook met mijn controller in mijn handen toen ik eindelijk een klein deel van het spel mocht spelen. Als eerste merkte ik dat de controls voor het grootste gedeelte hetzelfde zijn beleven als bij Ground Zeroes. Hier en daar is er wat getweakt. Zo is het scannen van vijanden wat veranderd, maar grote veranderingen gaan wij op 1 september niet tegenkomen.
Soms is het toch wel een beetje onlogisch. Zo kun je met het linkerpookje rennen als je Snake zelf bestuurt, maar zodra je op je paard zit, is de X-knop weer galopperen. Omdat de demo die ik mocht spelen dezelfde was als de demo die wij al eerder zagen op de E3, kon ik mij focussen op het Buddy-systeem. Daarom begon ik de missie op de alom bekende Diamond Peert. Deze bleek vooral effectief te zijn om lange afstanden af te leggen, maar omdat je een stuk hoger zit dan dat je gewend bent, word je ook makkelijker gezien door andere soldaten. Toen de soldaten mij in de smiezen kregen, liet ik het peertje midden op de weg achter en verschuilde ik mij in de bosjes. De soldaten vonden een peert midden in de woestijn natuurlijk reuze verdacht en begonnen zich voort te bewegen naar het paard, waardoor voor mij een kans ontstond om ze vanuit te bosjes neer te schieten met mijn verdovingspistool. Toch handig, zo'n lopende worst.
Elke soldaat die je tegenkomt, heeft zijn eigen statistieken. De eerder genoemde soldaten waren waarschijnlijk net begonnen, want qua statistieken waren zij totaal niet interessant. Dus kregen zij van mij een kogel in hun kop. Later tijdens het spelen ontdekte ik een soldaat die als eigenschap had om Russisch te vertalen. Hierdoor kon ik alle gesprekken die eerder in het Russisch (en dus onverstaanbaar voor mij) waren direct verstaan in het Engels. Het is alleen natuurlijk wel zo dat deze soldaten beter worden bewaakt en dus moeilijker zijn om te kidnappen. En ja, je kunt bijna alles naar de Mother Base transporteren. Van soldaten tot auto’s, van dieren tot aan mortieren. Alleen alles kost geld, dus je moet je goed bedenken of je het wel nodig hebt of niet.
Het enige waar ik mee zit, is dat Metal Gear Solid V niet meer het gevoel heeft van de eerdere Metal Gears. De vorige delen waren behoorlijk linear en nu word je volledig vrijgelaten in hoe je missies wilt aanpakken. Toen ik eenmaal de paard had ingeruild voor mijn D-Walker, voelde ik mij totaal onoverwinnelijk. Soldaten bleven maar komen, en ik schoot ze 1-voor-1 neer. Nu past de game zich hier natuurlijk op aan (bij de volgende missies dragen de soldaten dan beschermde bodyarmor). Ik geloof wel dat Kojima op dit gebied nog veel voor ons in petto heeft, maar ik vraag mij af hoe ver ik straks wordt gedwongen om mijn speelstijl hier op aan te passen.
Ik had al van tevoren een pre-order geplaatst en deze laat ik lekker staan. Probeer daarom ook eerst Ground Zeroes. Dat geeft het beste weer hoe de missies eruit komen te zien. En dan weet je eigenlijk nog niets. Tel daarbij op dat Kojima van de vorige delen nog minder liet zien dan wat wij nu van weten van Metal Gear Solid V en die waren uiteindelijk ook gigantisch groot. We gaan het meemaken over een kleine drie weken!
