Mirror's Edge Catalyst
In 2009 kwam het originele Mirror’s Edge uit. De ontwikkelstudio DICE deed eens wat anders dan hun specialiteit, namelijk shooters, en het werd een cult-hit door de vloeiende gameplay en de bijzondere grafische stijl. Tot op heden is er eigenlijk niets dat het heeft geprobeerd te evenaren, maar dat komt ook omdat het spel eigenlijk geen hoge verkoopcijfers haalde. Met ‘maar’ 2,5 miljoen verkochte exemplaren viel het namelijk tegen. Een flinterdun verhaal en een soms frustrerende leveldesign zorgde niet voor de verkoopcijfers waar de uitgever op hoopte. Toch geeft EA de ontwikkelaar nog een kans omdat ze heel veel zien in de verbeteringen die zijn doorgevoerd in Mirror’s Edge Catalyst.
Allereerst krijgt Faith een levensverhaal, ze wordt nu een persoon die je leert kennen, waarom ze zo is en waarom ze dingen doet. In Mirror’s Edge Catalyst leren we Faith eigenlijk pas kennen. Er zit ook meer verhaal in het spel, want natuurlijk moet Faith de boel gaan redden. Niet alleen tussen de missies door krijgen we cutscenes te zien, maar ook tijdens de missies zijn er dialogen met andere personages waardoor je meer te weten komt over Faith en de andere personages.
Een belangrijk minpunt was het lineaire leveldesign waarin sommige obstakels maar op een manier overwonnen kon worden. Dit keer gaat DICE helemaal los en zet ons in een volledig vrije stad waar geen laadschermen te vinden zijn. Niet alles is meteen bereikbaar, want je zult door missies te doen je handschoen upgraden, waardoor je bij eerder niet te bereiken plekken kunt komen. Door optionele paden te zoeken vind je collectibles of upgrades voor je handschoen. Omdat het een open-wereld is, kun je later altijd terug om nog meer items te vinden, zodat je niet gedwongen wordt meteen alles te vinden dat op je pad komt tijdens een missie. Er zijn ook meer opdrachten te doen in de stad, die aangegeven worden op de kaart met iconen.
In Mirror’s Edge Catalyst is er een hulpmiddel om het snelste pad uit te laten lichten. Je ziet dan bepaalde muren, randen of wat dan ook in de omgeving rood oplichten en dan weet je dat je via die objecten zeker bij je doel komt. Handig voor de gamer die snel door het spel wil manoeuvreren, maar voor de gamers die zelf alles willen ontdekken kun je het of negeren, of beter nog, uitzetten. Mocht je er echt niet uitkomen, dan zet je op de map een waypoint. Dan krijg je alsnog een rode loper naar je bestemming. Nou ja, je moet nog wel wat zoeken naar de hints, want een neon-verlichte pijl is het nu ook weer niet.
Het lineaire leveldesign was nogal irritant, maar gelukkig was DICE zich er ook van bewust en hebben zij er alles aan gedaan om te zorgen dat je op meerdere manieren van plek A naar plek B kunt komen. Per gebouw zijn een leveldesigner en een ontwerper samen gaan werken om meerdere paden te bedenken en in het gebouw uit te tekenen. Pas als beiden helemaal tevreden waren werd het gebouw af verklaard. Hetzelfde met een gebied, want van gebouw naar gebouw wil je je natuurlijk ook op meerdere manieren kunnen bewegen.
Op Gamescom mocht iedereen los met Mirror’s Edge Catalyst, en natuurlijk wilden we met eigen handen aan een controller zien of het inderdaad allemaal zo soepel en vrij is als de ontwikkelaars achter de schermen ons vertelden. De besturing is in een woord samengevat: simpel. En dat is goed. Met de L1-knop spring je over obstakels heen, of gebruik je ladders en dergelijke. Met de L2-knop buk je, maak je een sliding onder een obstakel door of gebruik je ladders en randen om naar beneden te gaan. De analoge sticks worden gebruikt om te bewegen. De soepele besturing zorgt er dus voor dat je ook vrij snel soepel door de stad rent om je doel te bereiken.
Omdat je geen wapens hebt is vechten acrobatische toeren uithalen. En die tover je ook vrij simpel uit de controller. Een druk op de knop zorgt voor een actie. De actie die je zult uitvoeren is context-gevoelig, het ligt eraan wat je aan het doen bent op het moment. Ren je in volle sprint naar vijanden toe, dan schop je ze lens. Spring je terwijl je de knop indrukt, dan kom je met een stevige vuist naar beneden. Je neemt de knieën van je tegenstanders flink te grazen als je midden in een sliding bent. Het is allemaal simpel en vloeiend uit te voeren, zodat je snel kunt ontsnappen aan de vaak gewapende tegenstanders.
Ontwikkelaar DICE wil nog een keer bewijzen dat Mirror’s Edge als franchise levensvatbaar is. Nu is uitgever EA de laatste jaren toch al bezig om van hun nogal matige imago af te komen, dus die willen nu ook wel een gokje wagen en meer risico stoppen in games. Het geld vloeit toch wel binnen met Battlefield en FIFA, zullen ze denken. Dus nu gaan we Faith leren kennen, krijgen we een fatsoenlijk verhaal en zijn we af van de lineaire en matige leveldesigns. Hopelijk krijgen we niet alsnog een geweer in onze handen om de vijanden te lijf te gaan en blijft Faith trouw aan haar free-running skills. Mirror’s Edge Catalyst komt volgend jaar op 23 februari uit op Xbox One, PlayStation 4 en pc.
