Star Fox Zero
Een van Nintendo’s grote franchises heeft al een tijd geen console-update meer gehad. Tot nu dan, want Star Fox Zero komt uit op Wii U en maakt op originele manier gebruik van de gamepad. Maar is het intensieve gebruik tussen televisie en gamepad wel zo verstandig?
Eerst maar eens een kleine geschiedenisles. In het origineel vormen Fox, Peppy, Falco en Slippy een team ruimtepiloten die ingehuurd worden door General Pepper. Het team maakt gebruik van Starwings, wendbare ruimteschepen die ook over veel vuurkracht beschikken. De game werd in onze regio Starwing genoemd, in Amerika Star Fox. Het vervolg heette hier Lylat Wars in plaats van Star Fox 64 en pas op de GameCube mochten we ook hier in Europa Star Fox in de titel zien, in dit geval Star Fox Assault. De aankomende Star Fox Zero voor Wii U is volgens Nintendo een ‘re-imagening’ van de allereerste Starwing. Het is dus geen port van de SNES-game met Super FX-chip, maar het volgt meer het verhaal met het originele team.
Grafisch is het de eerste Star Fox die in HD op je televisiescherm voorbij flitst. Dus veel meer detail en kleur, al spat deze niet van het scherm, zoals ik gehoopt had. Wat wel erg tof is, is dat Nintendo nu ook weer zorgt voor die typische Super FX-sfeer. Veel is dus nog steeds opgebouwd uit de typische polygonen uit het origineel, objecten spatten in driehoeken uit elkaar, enzovoort. Het is alleen veel mooier en gedetailleerder. Kenners van de SNES-versie worden er weer blij van. Bedenk erbij dat de omgevingen en vijanden soms erg groot zijn, het geeft je dus veel meer gevoel in dikke actie als de underdog te zitten dan in de voorgaande games uit de reeks. Gelukkig schieten, soms wel heel letterlijk, je teamgenoten je te hulp. Dan zie en hoor je ze ook via de intercom, met de typische cartoony graphics. Grafisch is er dus weinig op het spel aan te merken.
Op de besturing daarentegen wel. Natuurlijk had ik verwacht dat in Star Fox Zero de gamepad meer zou zijn dan alleen een tweede scherm. Alleen niet in zulke mate. Je televisiescherm gebruik je om de omgeving te bekijken. Daarin zie je soms eerder gevaren, want als je op je gamepad kijkt, dan zit je in je cockpit en alles wat er schuin en achter je gebeurt zie je niet. In de gamepad-view zie je de tegenstanders en je crosshair beter, en is het dus aan te bevelen om daarnaar te kijken als je aanvalt. Door je gamepad te bewegen kun je de crosshair verplaatsen, al is dat ook mogelijk met de analoge stick.
Maar na tien minuten voelde me ik meer een ja-knikker dan een gamer. Op een 3DS werkt zoiets beter omdat de twee schermen vlak bij elkaar zijn, je hoeft alleen je ogen te bewegen, maar nu moet echt continu op kijken om op je televisie te zien waar je heen moet, of waar er gevaar dreigt. Het speelt niet prettig, al geeft Nintendo aan dat het gewenning is. Ik denk dat ik toch probeer continu naar het televisiescherm te gaan kijken, dan maar wat minder controle over mijn wapens. Of misschien maken ze een extra knoppenschema waarin je met een druk op de knop achter je kunt kijken op de televisie.
De wapens in Star Fox Zero bestaan weer uit de vertrouwde laser, die geüpgraded wordt door power-ups te vinden. De novabommen heb nu je onbeperkt, iets dat ik jammer vind. Ik ben erg fan van de SNES-manier, waar een novabom echt iets speciaals was en daardoor een superwapen dat je met beleid afschoot. Nu kun je het ‘spammen’, al moet je wel wachten tot er een staminameter gevuld is voordat je de volgende kunt gebruiken. Je Starwing is dit keer al in staat te veranderen in een mech en een tank, iets dat niet in het origineel zat, maar in latere Star Fox-games. Tof natuurlijk, en ook erg nodig in de omgevingen en met enkele types vijanden.
In een van de levels moet ik bijvoorbeeld een toren beschermen. Eerst vliegen we er naar toe, door een stad, een gebergte om uiteindelijk daar een flink aantal vijandelijke ruimteschepen te vinden. Die pak je aan in je Starwing in toffe dogfights. Nadat je de boel schoon hebt geveegd, komen er spin-achtige robots die richting de toren gaan om die te beklimmen. Als vliegtuig ben je wendbaar, maar niet zo snel om in die modus de toren te blijven beschermen. Als Mech gaat dat beter, maar de zwakke plek zit op hun rug, dus je moet springen om erop te mikken. Of zoals ik deed: laat ze maar gaan klimmen, dan kan ik ze ook als tank rustig van de toren zelf afknallen. De baas van dit level is een enorm moederschip, dat je als vliegtuig moet aanpakken. Terwijl brede laserstralen je aanvallen komt je meest iconische beweging erg van pas. "Do a barrel roll", roept Slippy alweer over de intercom en gelukkig is deze beweging weer terug. Ook als tank heb je die mogelijkheid, omdat het kan!
Star Fox Zero heeft heel veel te bieden, zeker voor nostalgisch ingestelde gamers. Het oude team is terug in Full HD-glorie, maar toch in de oh zo herkenbare Starwing-stijl met overduidelijke polygonen. Sommige dingen zijn wel versimpeld, zoals de novabommen die minder episch gemaakt zijn. Het minst ben ik te spreken over de besturing. Train je nekspieren maar goed, want je zult beide schermen eigenlijk nodig hebben om alle tegenstanders door te hebben. Of je houdt de gamepad voor je, maar dat lijkt me ook vermoeiend. Hopelijk veranderen ze er nog wat aan, maar de gamers die rustig op de bank willen gamen zullen die rust ergens anders in moeten gaan zoeken. We kunnen vanaf het vierde kwartaal van dit jaar barrel-rollen en ja-knikken, want dan komt Star Fox Zero uit voor Wii U.
