Battlecry
Bethesda springt ook op de free-to-play hypetrein.
Free-to-play staat vaak synoniem voor microtransacties en pay-to-win. Helaas was er niets te zien over de microtransacties in Battlecry, de eerste free-to-play van Battlecry Studios, dat is opgericht door moederbedrijf Zenimax, bekend van vooral Bethesda Softworks. Rich Vogel is het hoofd van de studio. Voordat hij bij Battlecry Studios aan de gang ging, was hij vooral bezig met Starwars: The Old Republic. Andere medewerkers hebben gewerkt aan andere grote projecten, zoals Half-Life 2, Dishonored, Halo en meer.
Aan ervaring dus geen gebrek. En dat valt ook op tijdens het spelen van de demo van Battlecry. In het menu zijn er vijf klassen te zien, maar helaas maar drie te kiezen. De Enforcer is een strijder met enorm een waard dat in een schild transformeert indien nodig. Dan is er de Tech Archer, die met pijl en boog van ver aanvalt. De derde speelbare klasse is de Duelist. De duelist combineert snelheid en de mogelijkheid om tijdelijk onzichtbaar te worden met dolken die elektrische golven kunnen schieten; een soort ninja dus.
De speciale krachten, zoals onzichtbaar worden, kosten Adrenaline, anders zou het wel erg overpowered worden. En zelfs als je onzichtbaar bent, kun je gespot worden door andere speciale vaardigheden. Dan is er nog een superkracht die je krijgt door de Adrenalinemeter helemaal vol te krijgen. Hiermee maak je gegarandeerd veel kills, maar dat betekent wel je krachten opsparen. Balans zoeken in de klassen heeft dus prioriteit bij de makers, want zeker in een arena met 32 man wil je niet dat iedereen dezelfde klasse kiest. Of erger nog: dat mensen het spel naast zich neerleggen omdat het niet leuk is door een overpowered klasse.
Er zijn tot nu toe drie fracties met elk vijf dezelfde klassenen de keuze of je een mannelijke of een vrouwelijke strijder wil. Er is momenteen nog geen enkel voor- of nadeel te bekennen tussen fracties. Het is alleen cosmetisch, meer niet. De klassen zelf hebben wel namen, maar geen enkele achtergrond of motivatie om te strijden. Ze voelen dus nogal blank aan, dus ik kreeg er niet meteen een band mee.
Het is ook niet zo dat je bijvoorbeeld een duidelijke healerklasse hebt. Het zijn allemaal strijders die vanzelf hun levensmeter terugkrijgen als ze een tijdje niet aangevallen worden. Hierdoor voelen ze inwisselbaar aan, al geeft de maker aan meer achtergronden, stemmen en meer toe te gaan voegen om dat tegen te gaan. Voor een demo wil je de klassen allemaal, nou ja, drie dus, proberen, maar een echte voorkeur voor personage kreeg ik niet in die tijd.
Wat wel opvalt, is dat de setting en grafische stijl van Battlecry veel sfeer met zich meebrengt. De arena is in een industriële omgeving met werknemershuisjes, ja-knikkers en het gebied straalt een soort opstand uit door de leuzen die op de muur beschilderd zijn. De stijl laat zich het best vertalen naar Borderlands, niet een van de minste titels in de gameswereld. Snel is het spel ook, zeker omdat er op bepaalde punten grappig hooks hangen. Als jij rent en met een druk op de knop zo’n haak gebruikt, dan ben je in no-time een verdieping hoger of bijvoorbeeld vijftig meter verder. Mocht je dus doodgaan, dan ben je zo weer bij het gevecht om wraak te nemen.
Wat vooral leuk is aan de arena-gevechten, is dat het allemaal vrij melee-gericht is. Snel door de arena rennen en grapplen is nuttiger dan ergens om een hoekje gaan campen, want je wordt gegarandeerd door het andere team afgemaakt. Snipen is totaal uitgebannen. Je moet dus actief meedoen met de strijd om punten te verdienen. Is de wedstrijd afgelopen, dan verdien je ‘Iron’. Je kunt ook naar de beste speler lopen om hem te saluteren, wat zelfs meer punten oplevert. Met Iron verkrijg je ervaring, level je hoger en krijg je meer vaardigheden. Daar hebben we nog weinig van gezien, zo snel levelen in een half uur tijd zat er niet in.
Battlecry lijkt het meest op Team Fortress, maar dan zonder guns. Een interessante grafische stijl zorgt ervoor dat het zijn eigen sfeer krijgt. Toch voelt het nog niet af; een titel als Battlecry vraagt toch om iets als taunts of zo. De personages voelen ook nog inwisselbaar aan: ze hebben geen historie, geen achtergrondverhaal, niets. Het is rennen, vechten en weer respawnen, om weer de arena door te rennen. Waar het geld verdiend gaat worden is nog onduidelijk. Hopelijk blijft het bij microtransacties om je uiterlijk aan te passen en niet om sneller aan vaardigheden te komen, want dan weten we nu al hoe het gaat eindigen. Battlecry komt ergens in 2015 uit op pc.
