Alien: Isolation
Wie kent de horrorklassieker van Ridley Scott niet? De alien is terug, nog enger dan ooit.
Een ruim jaar geleden kwam SEGA met Aliens: Colonial Marines. Media en fans zullen nooit vergeven hoe mensen om de tuin werden geleid met een speciaal in elkaar gezette demo die de werkelijke game niet eens benaderde. Vanaf het moment dat SEGA Alien: Isolation aankondigde, volgt iedereen deze game met argusogen. Ontwikkelaar The Creative Assembly mag namens SEGA iets goedmaken met de Alien-fans en het debacle van Gearbox doen vergeten.
De studio heeft een nieuw verhaal verzonnen waarin de game zich afspeelt. Ripley, de heldin uit de Alien-films gespeeld door Sigourney Weaver, is al jaren zoek. Ze is het laatst vernomen op het ruimteschip Nostromo, maar daarna is het stil gebleven. Vijftien jaar na de gebeurtenissen op het ruimteschip in de film stap jij als speler in de schoenen van Amanda Ripley, de dochter van Ellen. Zij wil weten wat er met haar moeder gebeurd is en hoort dat de vluchtrecorder van de Nostromo zich aan boord van het ruimteschip Sevastopol bevindt. Wat ze nog niet weet, is dat een bekend buitenaards wezen daar ook is. En dan hebben we nog wat aparte androids.
Door bekende namen en plekken uit de eerste film te gebruiken, wil de studio zorgen dat er veel herkenning is in Alien: Isolation. Ze zijn niet voor niets volledig opgegaan in de filmklassieker; ze hebben zelfs de originele studio, de props en de schetsen van de film mogen gebruiken om inspiratie op te doen. Fans van Alien, of welke film dan ook, zijn streng, en dat weet de studio achter Total War ook. Zij zijn niet bekend van shooters of actiespellen, maar van de strategiespellen en hebben zich dus dubbel te bewijzen.
Op de E3 was er een demo die niet in de verhaalmodus van de game gaat zitten. Ze hebben geleerd dat eerlijkheid het langst duurt, dus ze zeggen het maar vast. Na al dat bedrog van Gearbox rondom de gewraakte E3-demo van Aliens: Colonial Marines letten ze voortaan wel op wat ze doen. Deze demo van Alien: Isolation is een van de challenges die na het uitspelen van het verhaallijn in het spel beschikbaar komen. Maar het is representatief voor de gameplay in het hele spel, vertelt de ontwikkelaar.
In een donkere ruimte, koptelefoon op en de ideale omstandigheden voor een horrorgame zijn alweer bereikt. Als je denkt dat je als een Rambo door de levels gaat rennen, dan heb je het helemaal mis. Dit is survival: je hebt geen wapens en het meest iconische horrorwezen aller tijden is op zoek naar jou. Terwijl jij je moeder probeert te zoeken, wordt het dus geen bepaald feestje, en de hoop dat je moeder het überhaupt overleefd heeft wordt wel erg klein. Sterker nog, overleef je het zelf wel?
Jouw belangrijkste wapen is de scanner. Het is ook de enige radar die je hebt in het spel. Komt de alien bij je in de buurt, dan klinken de bliepjes sneller achter elkaar. Hetzelfde geldt voor je hartslag, want een confrontatie met de alien betekent een gegarandeerde virtuele dood. Wat fijn is, is dat er naast de oproepbare scanner niets aan interface op het scherm te zien is. Dit zorgt ervoor dat je jezelf nog meer in het ruimteschip waant.
De eerste poging leerde ik meteen een belangrijk gegeven. Omdat ik dacht dat het spel wel vergevingsgezind zou zijn, probeerde ik achter het monster langs te schieten. De conclusies die uit deze actie getrokken kunnen worden zijn a: de alien is niet achterlijk. En b: een mens kan niet zo goed tegen geweld met een staart inclusief een scherpe punt. Rustig aan dus, want dit wezen is slim, heeft een goed gehoor en ruikt je zelfs. Vergeet dus maar dat dit een domme shooter is, je moet overleven en dat betekent sluipend door een ruimteschip. Herrie is uit den boze.
In de trailers had ik al gezien dat er kasten zijn om je in te verbergen. Een simpele test leert me nog een wijze les. Als de alien je spot terwijl je zo’n kast induikt, komt hij je er wel even uittrekken en vermoorden. Vergevingsgezind kun je Alien: Isolation niet noemen. Lastig is het wel, maar dit is dan ook een challenge, dus als we er doorheen zouden huppelen, is het die naam niet waardig.
Het vervelende is dat je de alien niet kunt doden. Er liggen haast geen kant-en-klare wapens in het spel. Alleen je radar en enkele hulpmiddelen helpen je het wezen ontlopen. Hulpmiddelen zijn te vinden in de vorm van bijvoorbeeld touw, een stuk ijzer of een fles. Bouwplannen leren je om deze items te veranderen in bijvoorbeeld een molotov-cocktail of een vlammenwerper. Ze zijn je laatste hoop als je ingesloten bent door de alien. Hij slaat ervan op de vlucht, waardoor jij tijd hebt te ontsnappen. Daarna is het gebruikte item verdwenen uit je inventaris en mag je weer gaan verzamelen. En voorzichtig verder gaan, want de alien is nooit lang weg.
Alien: Isolation wil terug naar de sfeer in de eerste film. Een veel te sterk monster en de terechte angst voor het wezen. Het spel is geen shooter, verre van. Je moet met tact en stealth door de levels heen, want een ontmoeting met de alien is een zekere dood. Mensen die van het doodgaan in Dark Souls houden, gaan hier smullen want je moet leren hoe de alien denkt. Probleem: de intelligentie van het wezen is zo ontworpen dat het geen standaard dingen doet, maar juist leert van jouw trucjes. Je zult vaak zat het level opnieuw moeten doen, maar je ontdekt al snel dat het monster net weer anders reageert dan in je eerdere poging. Vooral als je hem niet ziet, dan vertrouw je het niet.
Angst regeert in Alien: Isolation. Het ziet ernaar uit dat we Colonial Marines uit ons geheugen mogen bannen, want The Creative Assembly gaat een hele andere toer op met deze game. Het is een FPS, maar dan betekent het first-person-stealth. Het gaat om het overleven, maar dan extremer dan Bear Grylls op Discovery Channel. Alien: Isolation komt 7 oktober uit voor PlayStation3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One en pc.
