Final Fantasy XIV: A Realm Reborn
Het verhaal van Final Fantasy XIV is vrij tragisch. In een van de eerste interviews die ik voor FOK! mocht houden, vroeg ik de makers van het toen nog niet uitgekomen Final Fantasy XIV Online waarom ze, ondanks dat Final Fantasy XI Online matig ontvangen werd, ze toch besloten nog een online deel uit te brengen. Achteraf gezien een goede vraag, aangezien Final Fantasy XIV uitkwam en mensen het aan alle kanten uitspuugden. Alle servers werden offline gehaald en volledig op de schop genomen. Het resultaat is Final Fantasy XIV: A Realm Reborn.
De fans die de eerste versie hebben gespeeld, kregen een mooie afsluiting die inleidde op de gebeurtenissen die in de nieuwe Final Fantasy XIV zijn begonnen. De wereld van Eorzea is in een grote oorlog met monsters, waar spelers van Final Fantasy XIV 1.0 in meevochten, terechtgekomen totdat het leger dat ze aanviel ineens verdween. Het is nu vijftien jaar na die gebeurtenissen en de wereld is weer in opbouw. Ergens in het duister is er namelijk een kwaad op komst die de hele wereld in zijn macht wil nemen.
Volledig nieuw
De makers van de game hebben goed naar de fans geluisterd en hebben de game van de grond af opnieuw opgebouwd. Een van de grote problemen was de combat, die aan alle kanten kraakte. Het bewegen door de wereld is nu veel gestroomlijnder gemaakt. Je springt makkelijk heen en weer door de grote velden, en de gevechten worden makkelijk aangegaan. De combat is nu, tegen de eindfase, wat vloeiender, alhoewel het wel jammer is dat het er in sommige klassen nog steeds op neerkomt dat je dezelfde aanval spamt op een van de vijanden.
Vanaf de start zijn er verschillende rassen en klassen beschikbaar. Natuurlijk kun je geheel los in het customization-scherm van je personage. Het is serieus erg uitgebreid en menig plastisch chirurg zou jaloers zijn wat er allemaal mogelijk is met neus, ogen, mond, en de hoek die de kaak maakt. Voornamelijk de klassen bepalen in welk stadje je begint. De Lancers, Conjurers en Archers beginnen bijvoorbeeld in het stadje in de bossen van Gridania. Als fan van Dragoons is Lancer een leuke klasse en ging ik mijn rondes doen in Gridania en de bossen daar omheen. De eerste paar quests laten je van her naar der lopen, soms wat dieren verslaan en soms wat voorwerpen verzamelen. De start kan soms wat traag zijn, maar als je daar doorheen bent, word je voorbereid op het echte spel.
Duty Finder
Het spel zelf bestaat namelijk uit het verzamelen van teamleden om samen grote dungeons (instances) te betreden waar je niet in je eentje in mag. Het is hier dat de glans van de game duidelijk wordt. Je bent met minstens vier mensen gebonden in een nieuw gebied waar je tactisch mensen aan moet pakken. De healer van je team staat op een afstand, degene met de meeste HP en bescherming (de tank) leidt de vijand af en de twee teamleden die het meeste schade leveren storten zich op de vijand. Iedereen heeft zijn eigen rol, wat de game heel leuk maakt.
Maar niet iedereen kan makkelijk een party vormen. Veel mensen hebben al een party, of letten zelden op de chats. Daarvoor heeft Square Enix een ingenieus idee bedacht; de Duty Finder. Hiermee kun je aangeven dat je een bepaalde party-quest wilt doen, en zodra er een healer, een tank en twee damagedealers zich aanmelden, geeft de game een melding en kun je meteen naar de dungeon teleporten. Vooral voor nieuwe spelers is dit echt een uitkomst om nieuwe gameplay te leren kennen.
Gestroomlijnd
De pc-interface is veel simpeler gemaakt dan voorheen. Door een druk op de knop kom je bij je wapens, personage, quest-lijst of je logboeken. De toetsen voor de verschillende aanvallen zijn allemaal in te stellen op je toetsenbord. De knoppenlayout voor je poppetje zijn aan te passen en er zijn macro's in te stellen om automatisch bepaalde acties in situaties uit te voeren. Wil je na je level-up een dansje doen? Dat mag gewoon. Wil je voordat je vijand doodgaat nog even een gebedje doen? Waarom niet?
De PlayStation 3-versie van de interface is even wennen. Een MMO zonder muis en toetsenbord betekent dat de interface minder snel te bedienen is. Toch heeft de ontwikkelaar zijn best gedaan. Voor negentig procent heb je geen problemen met het lopen, springen, rennen en door menu's heen gaan. Op de E3 werd ik al in een groepsgevecht gezet met een sterke vijand. Samen met pc-gamers doe je dan niet onder voor het favoriete platform voor MMO's. Het wordt alleen lastiger als er een groot aantal vijanden op het scherm komen. De manier van selecteren is te chaotisch als je een specifiek beest uit de groep wil aanvallen. Dan pikt de game weer een vriendelijke unit die ik nog niet wil boosten of genezen, dan is de vijand al dood door een pc-gamer. ARGH!
Conclusie
Ik ben erg verrast over hoe makkelijk Final Fantasy XIV: A Realm Reborn op te pakken is. Je maakt een leuk poppetje naar jouw smaak en voordat je het weet zit je midden in de velden te jagen op alles wat los en vast zit. De game ziet er stukken mooier uit en op pc speelt het heerlijk weg. Voor nieuwkomers diegeïnteresseerd zijn in het MMORPG-genre is dit een prima geschikte game om te proberen, al kan de hoogte van het abonnement misschien afschrikken, elf euro per maand terwijl je ook al geld voor de game zelf moet neertellen. Dat en hoe de endgame zich gaat ontwikkelen voor de geharde MMO-fanaat zal uitmaken of deze wedergeboorte terecht is geweest of niet. Vanaf 27 augustus gaan er heel wat Final Fantasy-spelers hun eigen fantasie beleven in Eorzea op pc of PlayStation 3. De PlayStation 4-versie komt later.
