Epic Mickey 2: The Power of Two
Disney, wie is er niet groot mee geworden? Epic Mickey 2: The Power of Two is een ode aan de oude Disney-tekenfilms met Mickey Mouse en Oswald the Lucky Rabbit in de hoofdrollen.
Ik werd al eens hevig teleurgesteld door The Disney Channel dat opeens in het zenderpakket zat. Ik verwachtte oude Disney-filmpjes van vroegah, maar helaas, de Hannah Montana’s en weet ik veel wat voor meer meuk huppelt er slecht nagesynchroniseerd langs en de zender wordt sindsdien steevast genegeerd in huize Pheno.
Gelukkig is er Epic Mickey op de Wii, waar een poging werd gedaan het gevoel van de oude Disney-filmpjes te benaderen. Een niet slechte poging, maar de Wii-versie had nogal last van een slecht camerasysteem waardoor het al snel frustrerend werd. Tijd voor een tweede deel, dit keer ook in HD. Voorkennis van het eerste deel is niet nodig, het spel heeft jong en oud in gedachte en maakt het niet lastig om het verhaal te volgen.
De PlayStation Move moet even gekalibreerd worden en ik ben klaar om de wondere wereld van Disney te betreden. Cartoon Wasteland wordt geteisterd door aardbevingen. Het duurt niet heel lang of de Mad Doctor verschijnt ten tonele om al zingend om vergiffenis te vragen voor zijn kwaadaardige daden in het eerste deel. Hij stelt voor mee te helpen bij het opruimen van het puin dat door de aardbevingen is veroorzaakt. Het typische Disney-moraal is gezet, een slecht iemand kan toch veranderen?
Epic Mickey 2: Power of Two bevat veel keuzes. En dan niet de keuzes die je later nog ongedaan kan maken, sommige zijn bepalend voor de rest van het spel. Zo moet je in het begin al een bepaald pad kiezen en dat pad zul je volgen, er is geen weg terug om de andere keuze uit te zoeken. Als je dat zou willen moet je dus een spel opnieuw beginnen, zodat je alles ziet dat er in het spel zit. Er zitten meer soorten keuzes in. Sommige zijn permanent, sommige zijn met veel backtracken ongedaan te maken om de andere mogelijkheid uit te proberen.
De titel Epic Mickey 2: Power of Two verwijst niet alleen naar keuzes, maar ook het kunnen spelen met z’n tweeën in drop in, drop out co-op. Als iemand aan het gamen is kun je op elk moment het spel mee gaan spelen. Heb je er geen zin meer in, dan gaat de ander alleen verder. Dit werkt allemaal zonder menu’s te doorlopen. Het scherm verandert naar splitscreen en je kunt elkaar helpen.
Mickey heeft zijn penseel waarmee hij items weer inkleurt of juist doet verdwijnen door terpentijn te gebruiken. Oswald gebruikt zijn afstandsbediening om apparaten aan te zetten. Daarnaast kan hij springen en even in de lucht blijven hangen door zijn oren als helikopter in te zetten. Mickey kan dan aan hem hangen om bijvoorbeeld een afgrond over te vliegen. Als je alleen speelt neemt de computer Oswald voor zijn rekening en kun je bij bepaalde punten op een knop drukken om hem dat soort dingen te laten doen. Samenspelen is natuurlijk leuker, want dan kan dit altijd, maar het is geen vereiste om co-op te doen om het spel uit te spelen.
Verzamelaars opgelet. In het spel is er veel te verzamelen. Heel veel. Van geesten, kledingstukken, speciale munten tot Kodak-momentjes. Je kunt namelijk al vrij snel foto’s gaan maken en deze bij de fotograaf inleveren. Deze vrouw zoekt speciale fotoplekjes, situaties waarin je gezichten van Oswald of Mickey kunt herkennen. Dat kunnen rotsformaties zijn, maar er er zijn veel meer fotomomenten die mogelijk zijn. Genoeg te doen dus voor de echte verzamelaars onder ons, en genoeg geheime plekken waar deze items of foto’s te maken zijn. Het spel stikt van kleine puzzels om op plekken te komen waar iets te vinden is. Dat maakt het zo leuk om echt de hele wereld te verkennen in plaats van snel naar het volgende verhaaldoel te rennen.
Over rennen gesproken, Oswalds loopje is hilarisch, maar belangrijker is dat bewegen dit keer niet bestraft wordt met een cameraperspectief waarbij je spontaan alle overzicht kwijt bent. Dit punt, het grootste kritiekpunt van het eerste deel, is goed aangepakt. Heel af en toe vliegt de camera een rare hoek in, vooral bij het vliegen met Oswald. De diepte inschatten, of je de sprong wel gaat halen, wordt dan lastig. Maar dat speelt alleen bij co-op, want het camerawerk bij Mickey is veel beter, en dan heb je dat probleem niet.
Hierdoor word je veel meer de oldschool Disney-magie ingetrokken: de musicalachtige cutscènes, het oog op details in de levels en natuurlijk de 2D-platformmomenten maken dit spel eigenlijk zoals het eerste deel had moeten zijn. De naadloze co-op is een leuke toevoeging, zeker voor jongere spelers die misschien even hulp nodig hebben om verder te geraken bij een puzzel. Vanaf 18 november komt Epic Mickey 2: Power of Two uit op Mac, Windows, PlayStation 3, Wii, Xbox 360 en ietsje later voor Wii U.
