Bioshock 2

In de bijna vier jaar dat ik voor FOK!games schrijf ben ik regelmatig bij publishers langs geweest voor previewsessies. Deze zijn normaal goed gepland, ik weet wat ik te zien krijg en hooguit valt er een titel weg die helaas toch nog niet klaar was om getoond te worden. Groot was dan ook mijn verrassing toen ik met Frankii langs Rockstar ging voor Red Dead Redemption en we plots ook de mogelijkheid kregen om Bioshock 2 te spelen. Goed, ik was hier al over gemaild, maar ik was het al glad
vergeten en had in mijn herinnering ook geen plan gemaakt om voor de game langs te komen. Een leuke verrassing, want Bioshock was een van de beste titels van het najaar van 2007 en de sequel wordt door velen reikhalzend naar uitgekeken. Een mooi moment dus om te kijken of dit vervolg net zo spectaculair gaat worden.

Om het verhaal niet te verklappen draaide de previewcode niet om het begin van de game, maar werd ik ergens middenin het verhaal gedropt. Een aantal dingen was natuurlijk al bekend, zo speel je dit deel met een Big Daddy, de zeer gevaarlijke vijanden uit het eerste deel, en zijn je nieuwe aartsvijanden de Big Sisters. Uiteraard zijn de Splicers nog ieders vijand en zul je daar dus regelmatig de strijd mee aanbinden. In deze preview zal ik niet ingaan op het visuele aspect van de game. De versie die we speelden was nog verre van af en veel textures waren placeholders voor de defintieve look er in gezet gaat worden. De rest van de game voelde gelukkig wel af al waren er een paar zaken die zeker nog getuned gaan worden.

Vanaf het moment dat de game begon met laden was duidelijk dat 2K Games weer enorm de bekende sfeer uit het eerste deel om de game heeft gehangen. De muziek plaatst je direct in de juiste tijd en de omgevingen en stijl zijn exact hetzelfde. Bioshock 2 is in dat opzicht een sequel pur sang. Op basis van deze previewversie hoef je geen spectaculaire vernieuwingen te verwachten wat betreft stijl. Bioshock heeft de toon gezet en dit vervolg zingt op dezelfde melodie.
Waar de game wel direct verschilt is de gameplay. Omdat je met een Big Daddy speelt zijn er wat gameplayelementen aangepast. Allereerst waggel je wat zwaarder. Het geheel gaat niet traag, maar als je springt voel je de aarde beven en schudden. Daarnaast heb je de bekende drilboor als wapen ter vervanging van de tang die je in het eerste deel had. Deze kun je gebruiken om vijanden te doorboren of gewoon te meppen. Dit voelt stiekem erg gaaf, maar denk niet dat je het wapen vaak zult gebruiken. Vijanden zijn slim en je zult zelden dicht genoeg in de buurt komen om ermee te kunnen vechten.

Er waren veel zaken die opvielen tijdens het spelen van de demo. Allereerst de moeilijkheidsgraad. Persoonlijk vond ik het eerste deel redelijk uitdagend en elke keer als ik ook maar het idee kreeg dat er een Big Daddy aankwam stond ik te bidden dat ik genoeg ammo had om hem neer te halen. Dat is stukken anders in dit tweede deel. Allereerst is munitie geen probleem. Je vindt overal vending machines die je moeiteloos kunt hacken voor gratis items en je kunt geen stap zetten zonder bovenop items te stappen. Hier wordt nog aan gewerkt, dus hopelijk verandert dit nog, maar het zorgde dat op medium de game niet heel moeilijk was om te doorlopen.