Detroit Grand Prix wordt chaotische IndyCar-race vol neutralisaties

In de straten van Detroit is zondagavond de Detroit Grand Prix verreden in de IndyCar Series, de eerste IndyCar-race sinds de Indianapolis 500 van een week eerder. Het was een uiterst chaotische race, met een hele rits aan neutraliseringen door allerlei getouwtrek op de baan.

Colton Herta startte de race vanaf poleposition en had Alex Palou naast zich. Kersvers dubbel Indy 500-winnaar Josef Newgarden volgde, naast Scott McLaughlin en voor Scott Dixon, Kyle Kirkwood, de indrukwekkende Theo Pourchaire, Will Power, Marcus Ericsson en Santino Ferrucci - Rinus van Kalmthout moest het vanaf de negentiende plek doen.

Zoals gebruikelijk was het halve veld weer totáál niet klaar voor de start, maar dat kon de wedstrijdleiding niet deren en dus werd de groene vlag gewoon gezwaaid voor de gemankeerde start. In bocht één zorgde een tik van Pourchaire, zelf geduwd door Christian Lundgaard, al voor een opstopping met onder meer Will Power, Pato O'Ward en Alexander Rossi. Met name Power had schade en de eerste caution was gelijk al een feit.

Na een paar ronden konden we dan daadwerkelijk racen, met Herta, Palou, McLaughlin en Newgarden voorop. Palou kwam al snel nieuwe banden halen, Newgarden werd gepasseerd door Kirkwood en Lundgaard. Herta reed rap weg, maar moest die voorsprong al snel weer inleveren: Kyffin Simpson en Helio Castroneves raakten elkaar in het achterveld, nadat Castroneves een tik kreeg van Ferrucci, en dus was de tweede neutralisatie een feit.

Lundgaard was op dat moment net zijn stop aan het maken, maar het gros van de mannen vooraan bleef gewoon buiten en ging vooraan weer verder na het groen. Op precies één derde van de race maakte McLaughlin een zeldzame fout: de Nieuw-Zeelander ging rechtdoor op de voorzichtig nat wordende baan en kwam in de bandenstapel terecht.

Dit keer werden er wel veel stops gemaakt door de heren vooraan, die vrijwel allemaal binnen kwamen. Lundgaard, Palou, Augustin Canapino en dan Herta reden voorop, maar onder geel begon het ineens best wel serieus te regenen - O'Ward was van buiten de top-10 de eerste die de gok voor regenbanden wilde wagen, Newgarden kwam ook weer binnen.

Na een aantal ronden werd het groen weer gezwaaid, met Lundgaard, Kirkwood, Dixon, Ericsson, Romain Grodjean, Power, Van Kalmthout, Palou, Canapino en dan pas Herta in de top-10, waar lang niet iedereen op regenbanden stond - Grosjean had ze en vanaf Palou had iedereen regenbanden. Kirkwood pakte bij de herstart de leiding, maar Van Kalmthout ging in duel met Power in de rondte, liet zijn motor afslaan en veroorzaakte de volgende caution.

Tijdens de caution ging het fout bij Newgarden: hij reed over zijn wheel gun heen. Richting de helft van de wedstrijd kon men het opnieuw proberen, dit keer met Kirkwood, Dixon, Ericsson en Grosjean voorop...tot Herta zich binnen een paar bochten volledig verremde en voor een nieuwe caution zorgde.

Na nog weer een onderbreking werd het groen opnieuw gezwaaid: Kirkwood, Dixon, Ericsson, Rossi en Grosjean voorop. Ook nu ging het in bocht één al fout: Lundgaard knalde lomp tegen Grosjean aan. Met inmiddels veertig ronden te gaan kregen we weer eens een poging, aangevoerd door Kirkwood, Ericsson, Rossi en Palou.

Pourchaire ramde zijn auto er in bij Felix Rosenqvist en Canapino, maar iedereen kon zowaar door, tot een schuiver van Sting Ray Robb even later voor een caution zorgde. Dit keer werden er flink wat pitstops gemaakt, vrijwel de hele top van het veld kwam binnen voor in principe hun laatste pitstop. Dit keer waren er bij de herstart nog dertig ronden te gaan en voorop reden Dixon, Marcus Armstrong, Tristan Vautier en vervolgens de door Kirkwood, Newgarden en Rossi aangevoerde rest van het veld.

Ook nu duurde het weer niet lang: Newgarden reed tegen Kirkwood aan en daarbij ging ook Palou in de rondte. Met Dixon en Armstrong voorop werd wederom groen gezwaaid, terwijl Herta zich acht ronden voor het einde ontdeed van zijn ronde achterstand op leider Dixon - gelijk daarna kreeg hij op de radio te horen dat hij 'brandstof moest sparen', met andere woorden moest hij Dixon vertragen zodat teamgenoot Ericsson op plek drie een kans had op de zege.

Dat plan lukte niet helemaal en vijf ronden voor het einde pakte Dixon de plek op de baan terug, waardoor Herta voor Armstrong zat, om vervolgens naar binnen te gaan en zich niet meer met het gevecht te bemoeien. Twee ronden voor het einde ging Ericsson voorbij Armstrong naar de tweede plek, maar Dixon was te ver weg en pakte de overwinning - Van Kalmthout eindigde als veertiende.