OS: België en Australië staan in hockeyfinale

De olympische hockeyfinale van Tokio 2020 gaat tussen Australië en België, de nummers 1 en 2 van de wereldranglijst. Nadat België in de eerste halve finale India versloeg (5-2), was in de tweede halve finale Australië met 3-1 te sterk voor Duitsland.

België 5-2 India
België heeft zich als eerste ploeg van dit olympisch toernooi geplaatst voor de finale. Opnieuw was het Alexander Hendrickx die met twee benutte strafcorners en een gescoorde strafbal de gouden droom van zijn ploeg levend houdt in de met 5-2 gewonnen halve finale tegen India.

De huidige nummer twee van de wereld kende in de halve finale tegen India een droomstart. Na iets meer dan een minuut spelen was het al 1-0 door een benutte strafcorner van Loïc Luypaert. Onder toeziend oog van de Indiase FIH-president Narinder Batra en IOC-voorzitter Bach liet India zich door deze vroege tegenslag niet uit het veld slaan. Met mooi verzorgd en creatief hockey toonde de ploeg wederom aan dat de vooraf opgeplakte rol van dark horse volkomen terecht is.

Het goede spel van India resulteerde na zeven minuten in de eerste corner, na een ingreep van de videoscheidsrechter op een beslissing van Coen van Bunge, die opnieuw in actie kwam op deze Spelen. Die eerste corner werd nog gered, de tweede die hieruit volgde, ging hard op de plank vanaf de stick van Harmanpreet Singh: 1-1.

Amper bekomen van die gelijkmaker, lag zelfs de 2-1 al in het Belgische doel. Mandeep Singh sloeg, na een goede Indiase aanval, een heerlijke backhand, die Vincent Vanasch kansloos liet.

Topfavoriet
De gelijkmaker van de Belgen viel in het tweede kwart. Al direct aan het begin ervan kreeg de ploeg van Shane McLeod de kans op de gelijkmaker. Tot drie keer toe mochten de Belgen, zelfs tegen een verdediger minder vanwege te vroeg uitlopen van Rupinder Singh, aanleggen vanaf kopcirkel. Met Hendrickx op de bank, waren alle ogen gericht op Luypaert, maar die kon zijn kunststukje van de eerste minuut niet herhalen.

Topfavoriet België ging ook met 2-2 de rust in en had het lastig met India. Onder de indruk waren de Red Lions daarvan niet. Briels. ‘India speelt altijd een betere eerste dan tweede helft. Dat wisten we. Je zag dat ze het gaandeweg het duels steeds moeilijker hadden met onze druk.’

In de tweede helft kantelde het duel steeds verder naar Belgische kant. In het derde kwart bleef dat nog zonder resultaat, maar in het vierde kwart was het wachten op Belgisch succes. In de 49ste minuut draaide Hendrickx op de kop van de cirkel met zijn stick. Hij deed een stapje naar links om de hoek naar rechts wat te vergroten. De perfecte aangeef van John-John Dohmen, werd gevolgd door een foutloze stop van Arthur van Doren en vanaf de stick van ‘Jimi’ scheerde de bal diagonaal langs de binnenkant van de paal: 3-2.

Daarmee was het pleit van India feitelijk wel beslecht. De ploeg verloor het geloof en de Belgische powerhouse drukte door. Een nieuwe corner van wie anders dan Hendrickx leverde een strafbal op. Met een hattrick zette de Belg een kroon op zijn halve finale. Dat Dohmen er in de slotfase, zonder Indiase keeper in het doel, nog 2-5 van maakte, deed niets af aan de gouden status van dé Belgische held Alexander Hendrickx van wie zijn legendarisch ‘naamgenoot’ ooit de toepasselijke hit Machine Gun schreef.

Australië 3-1 Duitsland
Australië had het in de Japanse avond, toen de gevoelstemperatuur zeker tien graden lager was dan bij de ochtendwedstrijd, een stuk lastiger tegen Duitsland. Maar tegen dit goede Duitsland heeft iedereen het moeilijk, vraag maar aan Nederland.

De ploeg van Colin Batch kwam wel snel op voorsprong door een doelpunt van Tim Brand. Met zijn aanwezigheid krijgt de finale toch nog een halve Nederlander in het veld. Brand groeide namelijk op in Gorinchem. Hij verkaste op jonge leeftijd naar Australië, waar hij zich in de Australisch nationale ploeg speelde. In 2018 speelde Brand zijn eerste toernooi met Australië: de Champions Trophy in Breda.

Brand was toen nog een youngster, maar is inmiddels uitgegroeid tot een ervaren kracht met 51 caps in de ploeg van Batch. Tegen Nederland maakte hij al indruk door beide Australische doelpunten voor te bereiden. In plaats van aangever was Brand in de halve finale tegen Duitsland bij de 1-0 de afmaker. Hij tipte een voorzet van Flynn Ogilvie met overtuiging achter Alexander Stadler.

De 1-0 voorsprong na de goal van Brand was terecht, want Australië opende sterker. Maar de Duitsers hadden, zoals we van ze gewend zijn, precies op het goede moment de olympische vorm te pakken. Onze oosterburen waren scherp, hebben veel hockeyvermogen en natuurlijk een enorme teamgeist. Geen ploeg op dit toernooi vierde doelpunten en overwinningen zo intens en met overtuiging als de Duitsers.

Nog in het eerste kwart konden de hun Duitse knuisten ballen. Lachlan Sharp trapte in een valletje van Mats Grambusch en gaf een strafcorner weg. Lukas Windfeder kreeg de bal lekker in zijn stick en pushte, via een Australische stick, zijn zesde goal van dit toernooi raak: 1-1.

Gevaarlijk
Op die stand na het eerste kwart was niets aan te merken. In de tweede helft bleef de halve finale gelijk opgaan. De eerste kansen waren voor Australië. Govers sloeg in vrije positie naast, raakte nog een keer de paal en Jacob Wetthon stuitte op goalie Stadler. Aan de andere kant was Duitsland gevaarlijk door een backhand van Timm Hertzbruch, die werd gepakt door Charter. Het was het startsein voor een periode van een kleine belegering van Duitse kant, die niet tot een treffer leidde.

Oranje leerde in de kwartfinale een harde les: als je de kansen tegen Australië niet afmaakt, hebben de Aussies vaak aan een gaatje genoeg om wel een goal te maken. Dat gaatje vond Lachlan Sharp op de achterlijn, Martin Häner gebruikt zijn arm om hem te stuiten en kreeg een strafcorner tegen. Daar wist Blake Govers wel raad mee: hij pushte zijn zevende doelpunt van het toernooi hard tegen de plank, 2-1.

Eenrichtingsverkeer
In de hele tweede helft werd het eenrichtingsverkeer: Duitsland joeg op de gelijkmaker. De Duitsers gaven, zoals zij dat kunnen, werkelijk alles. Ze speelden de ballen hard, zacht, hoog en laag in de Australische cirkel. Maar de Kookaburras gaven geen krimp. Stoïcijns verdedigden ze elke bal met de stick uit de cirkel. De Duitsers werden er moedeloos en geïrriteerd van. En als ze de bal al een keer langs de verdedigers kregen, dan stond daar altijd weer de ervaren Charter, die zijn 192ste interland speelde.

Met de moed der wanhoop haalde Kais Al Saadi doelman Stadler naar de kant. Het mocht niet baten. Australië had opnieuw aan een uitbraak genoeg om de 3-1 te scoren. Zwaar gefrustreerd dropen de Duitsers af. Bij Oranje kennen ze dat gevoel.