Pedo Marthijn: 'Ik ben bang en eenzaam'

Monique Verlind (DJMO)

Marthijn Uittenboogaard, u weet wel, die pedofiel,  heeft een open brief  geschreven aan het COC. Hierin uit hij openlijk zijn ongenoegen over hoe het COC zich opstelt, volgens hem uit angst, nadat het eerder rond de jaren 1980, 1990, ook pleitte voor het zelf kunnen beslissen over het hebben van seksuele activiteiten van kinderen vanaf 12 jaar: "Het COC had vroeger goede contacten met de vereniging Martijn. Dit gold ook voor veel politieke partijen van toen. We spreken over de jaren 1980 en begin jaren 1990. In 2001 bracht het COC nog een nota uit over 'seksuele activiteiten van jeugdigen (12-16 jaar)'. In die nota wilde het COC de twaalf-jaar-grens behouden: jongeren moesten zelf kunnen beslissen over hun seksuele contacten met anderen, ook als deze anderen volwassenen betroffen. Sinds deze nota zwijgt het COC over het onderwerp pedofilie. Uit angst. Ik kwam nog wel eens in de wandelgangen een COC-voorzitter tegen na die tijd en die sprak dan dat ze ermee bezig waren. Maar naar buiten toe heeft men niks meer gedurfd."

Volgens Martijn worden juist de rechten van de kinderen geschonden door ze seks met volwassenen te onthouden: "Vereniging Martijn is inmiddels verboden omdat ze 'verheerlijkte' en de 'integriteit van kinderen' zou hebben geschonden. De zojuist genoemde COC-nota verheerlijkt ook en schendt ook de integriteit van kinderen, volgens dezelfde redenatie. Als je kinderen en jongeren onnodig belemmert in hun seksualiteit dan schend je juist de integriteit van hen."

Ook reageert hij op de huiszoeking die maar liefst elf en een half uur in beslag nam, waarin hij alleen onder toezicht naar de wc mocht en verder alleen op een stoel mocht zitten met steeds een andere bewaker naast hem: "Nu wat jaren verder werd afgelopen week mijn voordeur door de politie opengebeukt. Met 18 mensen kwamen ze huiszoeking doen. Huiszoeking zogenaamd wegens voortzetting verboden organisatie. Ze hebben heel het archief van de vereniging Martijn in beslag genomen. Dit doet me denken aan het door de Nazi's bestormde archief van Magnus Hirschfelds Wissenschaftlich-humanitäres Komitee. Het Martijn-archief moet naar het Nationaal Archief te Den Haag wat mij betreft: het mag niet vernietigd worden. De huiszoeking duurde maar liefst 11,5 uur. Als ik naar de wc moest mocht de deur niet dicht. Ik moest al die tijd op een stoel zitten met telkens een andere bewaker naast me. Ik mocht wel koffie zetten en iets eten."

Hij vervolgt: "Mijn partner - we hebben samen een partnerschapsregistratie - werd gearresteerd. Ze zeiden op grond van voorbereidende handelingen tot seksueel misbruik; of zoiets. Hij heeft nooit seksueel misbruik gepleegd en ook heeft hij hiertoe geen 'voorbereidingen' getroffen. Hij is slachtoffer van het samenwonen met en kiezen voor mij. Sinds zijn arrestatie vorige week dinsdag heb ik geen enkel contact met hem mogen hebben. Ook zijn advocaat mag wegens 'beperkingen' niets inhoudelijks aan mij vertellen. Mijn man is dus weg en ik heb er 0,0 contactmogelijkheden mee. Huilen en zorgen maken is wat mij rest op dit moment."

Underdog
Marthijn beweert iemand te zijn die opkomt voor de 'underdog', eerlijk te zijn en niet wenst te zwichten voor meerderheidsterreur: "Waar velen politiek correcte meningen 'hebben', heb ik mijn eigen meningen, gebaseerd op argumenten. Enkel met goede tegen argumenten ben ik op andere gedachten te brengen. Niet omdat anderen massaal iets vinden of omdat je anders erbuiten ligt. Dat ik door mijn zijn ook toegeef op kinderen te vallen en het opneem voor zogenaamde 'pedofielen', is een logisch voortvloeisel uit wie ik ben."

Ook vindt hij dat hij een zwaar leven heeft en voelt hij zich alleen: "Mijn leven is zwaar. Veel bedreigingen en geweld heb ik al ondervonden. Zie bijvoorbeeld dit recente stuk geschreven door mijn vriend Norbert de Jonge: Voor pro-pedoactivisten verboten. Jaren leef ik met constante stress. Maar is dat niet je eigen schuld, redeneren velen; ook sommige vrienden en familieleden redeneren zo. Omdat je ook kan stoppen met activisme... (...) Mensen als Pim Fortuyn, Pamela Hemelrijk en Theo van Gogh zijn personen naar mijn hart. Het zijn mensen die ondanks heftige kritiek altijd hun eigen meningen trouw blijven. Ik zet deze traditie voort maar ik voel me alleen. Misschien voelden zij zich ook wel alleen staan. Pim, Pamela en Theo leven niet meer. Twee hiervan omdat ze vermoord zijn. Ik zou niet weten wie vandaag de dag van de bekende Nederlanders hun stokje hebben overgenomen. Niemand vrees ik. Ik zou in ieder geval niemand kunnen bedenken. Dat stemt somber.

Aan het eind van zijn brief geeft hij toe bang te zijn: "Ik ben bang. Ook vind ik dat ik een goed burger ben. Een burger die het het beste met iedereen voor heeft. Op seksueel gebied heb ik soms vergaande fantasieën, ook die tegen het belang van het kind in gaan. Maar dat zijn fantasieën. Ik doe niemand kwaad en pleit al jaren voor een open en eerlijk debat aangaande alle kwesties rondom kinderseksualiteit, pedoseksualiteit en kinderrechten in z'n algemeenheid. Dat is mijn taak; zo zie ik dat. Maar een beetje meer steun zou ik wel kunnen gebruiken. Zeker nu. Ik zit serieus te overwegen, als al dit gedoe achter de rug is, om dan naar het buitenland te verhuizen met een groepje vrienden. Naar een land dat wel vrijheid van meningsuiting kent."

Uiteindelijk roept hij het COC op om niet niets te doen, een publiek debat zou ook zonder hem kunnen plaatsvinden: "De kans dat journalisten enkel sensatie uit dit stuk halen is groot. Dat ze bijvoorbeeld hetzerig melden: hij verspreidt backups van zijn websites: schande! Ze zien inquisitie vaak als hun goede rol. De homobeweging zat vroeger in de hoek waar de klappen vielen (nog nog soms uiteraard) en media schreven veel onzin over hen zonder dat ze zelf aan het debat konden (geweld, intimidaties, verlies baan) of mochten deelnemen. Dus COC, organiseer een debat (kan geheel zonder mij), stel een statement op. Maar doe niet niets..."