Johnson schrijft NASCAR-geschiedenis na krankzinnige finale

Jimmie Johnson heeft zondagavond voor de zevende keer in zijn carrière de titel gepakt in de NASCAR Sprint Cup Series. De 41-jarige Amerikaan schreef daarmee geschiedenis en voegde zich daarmee in het rijtje met de legendarische Richard Petty en Dale Earnhardt - tot zondag samen de recordhouders met zeven titels.

Op de Homestead-Miami Speedway werd zondag de grote finale van het NASCAR-seizoen gereden. Na een play-offsysteem van negen races waren er nog vier coureurs over die de titel konden pakken: Johnson, Carl Edwards, Joey Logano en regerend kampioen Kyle Busch. De opdracht was simpel: finish op een betere positie dan de andere drie en je bent kampioen, ook al wordt je 25e, als de rest er maar achter zit.

Johnson kreeg kort voor aanvang gelijk een tik te verwerken, want zijn auto kwam niet door te keuring. Hij moest daardoor met zijn #48-auto helemaal achteraan het veld op de veertigste en laatste positie plaatsnemen bij de start. Opvallend genoeg leek dat hem nauwelijks te deren, want hij liet een van de meest spectaculaire openingsfases van het seizoen zien. In een handvol ronden had hij letterlijk het halve veld al ingehaald en na 25 van de 267 ronden reed Johnson de top-10 binnen, vlak achter Logano. Edwards en Busch reden ondertussen in de top-6 mee.

Vanaf dat moment bleef het bijna de hele race zeer spannend, want de vier kampioenschapskandidaten waren nauwelijks bij elkaar weg te slaan. Busch was de eerste die in de problemen kwam. Halverwege de race kwam hij plotseling naar binnen voor nieuwe banden, omdat hij aangaf dat zijn rechterachterband lek was. Dit bleek niet zo te zijn en dus verspilde hij kostbare tijd en was zijn pitstopschema danig in de war geraakt. Een caution - gele vlag met safety car - zorgde er later in de race weer voor dat hij gelijk met de rest naar binnen kon en dus was zijn nadeel teniet gedaan.

Na de nodige schermutselingen kwam met een ronde of vijftien te rijden de volgende caution, waarbij iedereen naar binnen dook om nog eens een vers setje banden te halen. Busch kende een dramatische stop en vier een paar plekken terug, terwijl Edwards juist naar de tweede plek opschoof - de hoogstgeklasseerde van de Championship 4. Bij de herstart ging het echter helemaal fout: Logano had een fantastische herstart en probeerde de voor hem rijdende Edwards binnendoor te pakken, maar Edwards gooide de deur dicht, werd door zijn rivaal aangetikt en knalde hard de muur in. Het ontketende een kettingreactie, waarbij onder meer ook Brad Keselowski hard in aanraking kwam met de muur en Martin Truex zijn auto in brand zag vliegen.

De grote crash na de aanraking tussen Logano (#22, geel) en Edwards (#19, oranje), wat Edwards definitief uit de titelstrijd gooide (Bron: YouTube)

Voor Edwards was de race en dus de hoop op de titel voorbij, maar hij toonde zich een groot sportman en liep gelijk naar de pitbox van Logano om aan te geven dat het een gewoon raceincident was - en zeker niet Logano's schuld. Die kwam zelf naar binnen voor een setje nieuwe banden, wat hem na de door de grote crash veroorzaakte rode vlag duidelijk voordeel opleverde. Met een handvol ronden te rijden ging het veld onderweg en Logano schoot van de achtste plek naar de derde positie - achter Johnson en de dominante leider Kyle Larson.

Daarmee was het alsnog niet gedaan, want Ricky Stenhuise Jr spinde, kwam in de muur terecht en zorgde voor wéér een caution. Busch probeerde dit keer het voordeel van de nieuwe banden te pakken en met twee ronden te rijden werd het veld op weg gestuurd. Dit keer was het Johnson die een van de beste herstarts van zijn carrière kende, de aanval van Logano afsloeg en zelfs Larson van de kop verdrong. Dit bleek de beslissende actie, want Johnson werd niet meer ingehaald en kwam, na als allerlaatste te zijn gestart, als allereerste over de finish: goed voor zijn historische zevende NASCAR-titel. 

Johnson kent een perfecte herstart en pakt zijn historische zevende titel (Bron: YouTube)