De prijs van olie is eigenlijk best stabiel

In Saoedi-Arabië begon het nieuwe jaar met de executie van 47 mensen. Niet een al te opmerkelijke gebeurtenis in een land waar een veroordeelde dief in één klap zijn hand verliest of waar een verkrachte vrouw ironisch genoeg gestraft kan worden voor 'onzedelijk gedrag'.

Veel opmerkelijker echter is het grote stilzwijgen in politiek Nederland. Waar Mark Rutte normaal gesproken snel klaar staat met gespierde taal en geheven wijsvinger, blijven de kritische geluiden ditmaal beperkt tot een mensenrechtenorganisatie hier en een krantenartikeltje daar. Daarmee zijn de 47 levens duidelijk sneller vergeten dan dat ze door de beul beëindigd werden. Eén van hen was de sjiitische geestelijke sjeik Nimr Baqr al-Nimr. Hij vond de dood door zijn kritiek op de Saoedische koninklijke familie, die als lid van de soennitische meerderheid in het land de touwtjes stevig in handen heeft en wil houden. Soennieten en sjiieten hebben een broertje dood aan elkaar, wat terug te voeren is op een ordinaire machtsstrijd tussen de familie en vrienden van de profeet Mohammed na zijn dood bijna 1400 jaar geleden.

Nimr al-Nimr was een man van geweldloos verzet, die opkwam voor de rechten van de gediscrimineerde sjiitische minderheid in een overwegend soennitisch land. En dat heeft blijkbaar zo zijn prijs. Net zoals er aan de toegang tot de olievoorraad onder het Arabische schiereiland een moreel prijskaartje hangt. En dat is de prijs van het wegkijken voor alles wat er mis is met het culturele en religieuze hart van de moslimwereld. Waar een executie in de Verenigde Staten al gauw tot ophef in ons land leidt, kan het Saoedische bewind jaar in jaar uit zonder enige politieke consequenties martelen en executeren. Sterker nog, vorig jaar werd de VN-ambassadeur van de oliestaat zelfs benoemd tot voorzitter van een panel binnen de VN-mensenrechtenraad. De verontwaardigde reactie van het overwegend sjiitische Iran op het ter dood brengen van Nimr al-Nimr resulteerde er overigens in dat andere golfstaten zoals Koeweit, Bahrein en de Verenigde Arabische Emiraten de diplomatieke betrekkingen met Iran geheel of gedeeltelijk hebben opgezegd.

Op het Arabische schiereiland is het woord van Saoedi-Arabië duidelijk wet. Zelfs onze koning en minister-president lijken daar weinig moeite mee te hebben. In januari vorig jaar reisde Willem-Alexander nog naar de Saoedische hoofdstad Riyad om het rouwbeklag voor de overleden koning Abdullah bij te wonen. In plaats van het vermanende wijsvingertje deed Rutte toen ook al een dikke duim omhoog, want 'afscheid op passende wijze is normaal'. Zolang ons staatshoofd en de politieke bestuurders het prima vinden dat Saoedi-Arabië geen boodschap heeft aan religieuze vrijheid en vrouwenrechten, onschuldige bloggers als Raif Badawi veroordeeld kunnen worden tot duizend stokslagen en het bloed van mensen als Nimr al-Nimr straffeloos mag vloeien, blijft de prijs die we in het Westen voor de olie betalen stabiel. En voor menigeen blijkbaar niet te hoog.

Dit opiniestuk werd geschreven en ingezonden door user Daarheid