Dumoulin sluit Vuelta alsnog met glimlach af

De emoties in het slotweekeinde van de Ronde van Spanje gingen bij Tom Dumoulin alle kanten op. Zaterdag was er ontgoocheling over het verlies van de leiderstrui en de duikeling naar plaats zes in het klassement. Een dag later was er toch nog een beetje voldoening en een glimlach door de ritzege van ploeggenoot John Degenkolb, de Duitser die onbaatzuchtig steun had betuigd aan de Limburger.

"John heeft ontzettend hard gewerkt voor mij. Daarvoor wil ik hem vandaag terugbetalen", zei hij voor de start, nadat hij nogmaals had uitgelegd hoe hij de leiderstrui op de voorlaatste dag had verspeeld. Ook zondag overheerste de teleurstelling boven het gegeven dat twee ritzeges en zes dagen leiderstrui vooraf door hem niet voor mogelijk waren gehouden. "Ik had er meteen voor getekend."

Terugblikkend op de laatste dagen van de Vuelta, waarin hij woensdag met een uitmuntende tijdrit de rode leiderstrui had heroverd, ging het over 'kwaaltjes' die hem hinderden. En misschien had hij te veel van zichzelf gevraagd. "Donderdag en vrijdag voelde ik me slecht, maar kon ik me in de finale nog redelijk oppeppen. Maar als je twee dagen boven je limiet hebt gefietst, krijg je dat blijkbaar als een boemerang terug", beschreef hij zijn inzinking op de Puerto de la Morcuera waar hij zaterdag de eindzege en zelfs het podium uit het zicht zag verdwijnen.

Ineenstorting

Het was een totale ineenstorting. De zelfverzekerde tred waarmee hij daarvoor de aanvallen van Fabio Aru had gepareerd, veranderde opeens in schokschouderen. De eerste poging beantwoordde hij nog, met moeite. Maar toen de Italiaan opnieuw aanzette, ditmaal met Nairo Quintana en Rafal Majka in zijn wiel, ging het te hard. Astana, de ploeg van Aru, had het dan ook slim gespeeld. Twee man, Luis Léon Sanchez en Andrej Zeits, vooruit sturen die zich later lieten terugzakken om hun kopman bij te staan. "Maar", was Dumoulin reëel, "ook met ploeggenoten om me heen hadden ze me er weer afgereden."

Misschien dat hij over een paar weken trots kan terugkijken. Zondag lukte dat niet. "Maar het uitvallen in de Tour en het missen van de gele trui heeft me meer gedaan." Dumoulin liep bij een val een schouderbreuk op, herstelde en kwam na een hoogtestage sterk terug in de Vuelta. "Blijkbaar is frisheid zo laat in het seizoen ook belangrijk. Het is een heel leerzaam jaar. Als je hier tot de voorlaatste dag meedoet om de eindzege, dan mag je aannemen dat je misschien wel een grote ronde kunt winnen. Maar volgend jaar blijft de olympische tijdrit in Rio mijn hoofddoel."

Dumoulin sluit Vuelta alsnog met glimlach af (Foto: ANP)