FOK!toen: 3DO Interactive Multiplayer

Roy

Midden jaren 90 werd er een hevige strijd gevoerd tussen verschillende spelcomputers. De legendarische Super Nintendo en Sega Megadrive werden vervangen door nieuwe hardware en het was geenszins duidelijk wie er zou gaan winnen. Niet in de minste plaats vanwege nieuwe media: cd's.

Van de vijfde generatie zijn de Nintendo 64 en Sony PlayStation het bekendst, gevolgd door de derde van die generatie de Sega Saturn. Er waren echter veel meer fabrikanten die onze guldens in die periode wilden hebben. Zo was er de Atari Jaguar, de Apple/Bandai Pippin en de Panasonic 3DO. Over die laatste gaan we het vandaag hebben.

In tegenstelling tot de concurrentie was 3DO geen console van één fabrikant, het was een platform waar meerdere fabrikanten een console voor konden maken. Enigszins vergelijkbaar met wat Valve nu van plan is met hun Steam Machines. The 3DO Company verschafte verschillende fabrikanten met een licentie en Panasonic was in 1993 de eerste die een console klaar had. In 1994, nu twintig jaar geleden, verscheen de Panasonic FZ-1 R.E.A.L. 3DO Interactive Multiplayer.

Panasonic FZ-1 3DO (Beeld: Wikipedia)


De hardware bestond uit een 32-bits ARM60 processor die draaide op 12,5MHz gecombineerd met 2MB RAM. De machine ondersteunde 16-bits stereo geluid en Dolby Surround. De games verschenen op een CD-ROM die werd ingelezen door een double speed drive die 300 kb/s kon lezen.

Het was voor die tijd een enorm krachtig apparaat, en dat was te zien aan de prijs. Tijdens de launch in Amerika kostte een Panasonic 3DO maar liefst $699,-, vele malen duurder dan concurrenten PlayStation ($299,-) en Nintendo 64 ($199,-). Die gigantische prijs zorgde er uiteindelijk mede voor dat 3DO niet kon opboksen tegen de concurrentie en de verkoopcijfers zijn blijven hangen op twee miljoen verkochte exemplaren wereldwijd.

Die twee miljoen exemplaren geldt overigens voor alle versies. Naast Panasonic maakten ook Goldstar en Sanyo een versie van 3DO, sommige daarvan waren enkel bedoeld voor de Japanse of Koreaanse markt. Aan het einde van het leven van het 3DO-platform verscheen er overigens nog een 3DO Blaster. Dit was een uitbreiding voor pc's die het mogelijk maakte om 3DO-games op een pc te spelen.


The Need for Speed, 1994

Hoe krachtig de hardware ook is, uiteindelijk zijn de games ook een belangrijke factor voor een spelcomputer. In het begin leek het erop dat 3DO een zeer sterke line-up zou krijgen. Dit komt mede omdat The 3DO Company opgericht werd door Trip Hawkins, die eerder al Electronic Arts oprichtte. EA maakte voor 3DO bijvoorbeeld The Need For Speed, die in eerste instantie exclusief was.

Andere bekende games voor 3DO zijn Gex, Doom, Wolfenstein, Road Rash en Jurassic Park Interactive. Wat dat betreft was het dus zeker niet slecht. Het grote probleem was alleen het feit dat developers problemen hadden om met de krachtige hardware om te gaan. Een flink aantal games die voor de launch gepland stonden liepen vertraging op waardoor er slechts één launchgame beschikbaar was: Crash 'n Burn van Crystal Dynamics (die van Tomb Raider).

Het imago van de console liep hierdoor direct al flinke schade op en een aantal grote prijsdalingen mochten niet baten. In 1996 werd 3DO al weer uitgefaseerd en werd de opvolger geannuleerd. Titels als The Need for Speed werden in die periode ook voor andere platformen uitgebracht en groeiden uit tot zeer populaire franchises die ook nu nog populair zijn.