Lucia de Berk vond sterfgevallen zelf ook vreemd

Lucia de Berk vond het zelf ook vreemd dat veel patiënten stierven terwijl zij werkte. "Ik dacht zelfs: komt het door mij soms, door wat ik uitstraalde." Dat zei ze vrijdag in een interview in het televisieprogramma NTR Academie. In het programma gaf De Berk ook aan dat een ziekenhuis volgens haar geen veilige werkplek is voor verpleegkundigen of verzorgenden.

De Haagse werd in 2010 door het gerechtshof in Arnhem vrijgesproken van de moord op zeven ziekenhuispatiënten en drie pogingen daartoe, gepleegd tussen 1997 en 2001. Het gerechtshof in Den Haag veroordeelde de verpleegkundige in 2004 nog tot levenslang en tbs. De rechters stelden toen dat sprake was van vergiftiging. Later verwees de Hoge Raad de zaak terug naar het hof in Arnhem.

De Berk gaf in het programma aan dat collega's haar geruststelden toen ze aangaf het vreemd te vinden dat zo veel patiënten als zij dienst had overleden. "Er werd mij verzekerd van alle kanten: oh nee, dat hebben we vaker meegemaakt. Een verpleegkundige maakt dat een tijdje mee en na een tijd is het dan over."

Volgens De Berk is het echter gevaarlijk voor verpleegkundigen en verzorgenden om in een ziekenhuis te werken, omdat die elkaar niet steunen bij moeilijkheden. "Artsen houden elkaar het hand boven het hoofd als ze ergens van beschuldigd worden."

Verpleegkundigden en verzorgenden doen dat volgens haar niet. Haar collega's werden zo onder druk gezet door de politie en de ziekenhuisdirectie dat ze haar 'lieten vallen als een baksteen', stelt ze. "Want ieder denkt toch aan zijn baan en zijn hypotheek."

In het interview gaat De Berk ook in op haar tijd in de gevangenis. "Ik had er geen zin in, maar ik wilde niet dat de bewaking dat zou zien, want dan ga je direct de isoleercel in. Want dan kan het wel eens zo zijn dat je zelfmoord zou willen plegen en dat kan niet. En dan ga je binnenvetten en krijgt je dat je kop barst."

Ook stelt De Berk dat de bewaking niet op tijd ingreep toen ze een beroerte kreeg. Als ze eerder hulp had gehad, zou ze nu geen verlamde arm hebben, zegt ze. Die beroerte kreeg De Berk 's nachts in haar slaap. De bewakers zouden haar tot 15.30 uur hebben laten liggen. Toen ze uit haar bed was gevallen, wist ze naar de deur te kruipen, waar ze op ging bonzen. De bewaking geloofde De Berk echter niet, zegt ze, omdat ze een verpleegkundige was en haar toestand kon simuleren.

De Berk werkt niet meer, zegt ze. "Dat is een hele grote verandering. Ik ben rustiger, kan niet zo goed tegen veel mensen om me heen, tegen drukte." Aan toekomstplannen maken doet ze niet meer, vertelt ze. "Dat heeft geen zin, dat heb ik wel gemerkt. Wat ik nu doe, is ik leef gewoon elke dag. Ik geniet van elke dag." Zo kan ze genieten van dat ze kan zitten waar ze wil, gaf ze aan. "Het heeft een diepe indruk op me gemaakt, de gevangenistijd en de beschuldigingen."