Geblesseerde Van As: "Liever mijn been gebroken"

Amper 24 uur na het moment dat ze haar kruisband afscheurde, was Naomi van As zondag weer op het complex van Den Bosch. Zittend op een kruk op het balkon van de Bossche club volgde ze de play-off-wedstrijd tussen de Brabanders en haar team Laren.  

Van As nam zaterdag de eerste shoot-out van de tweede play-off-wedstrijd en kwam tijdens haar actie ten val. De international geeft aan dat ze meteen wist dat het fout zat. "Het deed niet veel pijn, maar voelde wel meteen dat het niet normaal was wat er was gebeurd. Ook omdat ik de verhalen van andere meiden heb gehoord die het is overkomen."

"Trouwens, ik wil nog even iets rechtzetten. In de pers werd er geschreven dat Lizzy (Koeton, red.) mij onderuit haalde, maar dat klopt niet. Op foto’s zie je ook dat ik van richting verander, van links naar rechts. Toen gebeurde het al. Het voelde alsof mijn knie uit de kom ging en weer terugging. Ik hoorde een klik en toen viel ik. Misschien heeft Lizzy in mijn val nog mijn voet aangeraakt, maar ik viel echt door mezelf. Heel klote, maar goed ik kan er nu vrij weinig meer aan veranderen."  

"Na haar val bekeek de orthopeed van Den Bosch meteen haar knie. Hij zei toen ook al dat hij dacht dat het mijn voorste kruisband was. Dat is mooi kut, antwoordde ik. Ik ben naar het ziekenhuis in Amersfoort gegaan om een MRI te laten maken. De vader van Elsie (Nix, teamgenoot) is radioloog en heeft er meteen naar gekeken. Heel lief dat het zo snel kon, erg fijn. Hij zei ook dat mijn voorste kruisband niet goed was."      

Dinsdag volgt er volgens Van As een uitgebreider onderzoek. Dan gaat de voormalig Weredspeelster van het Jaar naar de orthopeed in Naarden en krijgt ze meer te horen over haar revalidatie. "Ze zeggen dat het vier weken duurt voordat je geopereerd kan worden. Het vocht moet er dan uit zijn. Nu ben ik veel aan het koelen, mijn knie omhoog aan het houden en span ik mijn bovenbeen aan om zo de zwelling eruit te pompen. Af en toe mag ik stukje lopen. Ik zit al bij m’n ouders, kan helemaal niets, joh. Niet autorijden, kan zelfs mijn broek niet aantrekken."

 "Ik had echt liever mijn been gebroken. Dit duurt gewoon zo lang. Maarja, ik weet niet. Ik ben er best rustig onder. Besef het misschien nog niet helemaal. Toch kijk ik vooruit, blijf positief en weet dat het goed komt. Het WK van 2014 in Den Haag, dat wordt nu mijn doel. Daarvoor wil ik fit worden en daar heb ik nog twaalf maanden voor."