Het sportmoment van franklop
 | FOK!sport presenteert "Het sportmoment van..." Elke keer vertelt een ander crewlid van FOK!sport wat hun ultieme of memorabele sportmoment is. Dit keer is het de beurt aan franklop. Het vorige sportmoment was van TJDoornbos. |
Toen ik gevraagd werd om als nieuw redactielid mijn sportmoment te beschrijven besloot ik maar een kladblok erbij te pakken. In de afgelopen tien jaar is er zoveel moois/emotioneels/verrassends gebeurd in de sport dat het moeilijk was om een specifiek moment te kiezen. Van het verrassende goud van Steven Bradbury op de Olympische Spelen in 2002 tot de Champions League-finale van 2005. Van een huilende Paolo Bettini in de Ronde van Lombardije tot de magistrale gouden race van Pieter van den Hoogenband in 2004. Ik vind het allemaal even mooi. Verrassend genoeg kies ikzelf voor een heel ander moment, namelijk de Tour de France van 2007. Een Tour die voor mijzelf (en vele anderen) veel anders liep dan normaal.
Normaal gesproken volg ik de Tour, zoals zovelen, thuis voor de buis. In mijn studententijd (die al een half jaar achter me ligt) zorgde ik dat ik zoveel mogelijk vrij was van het werk op de belangrijkste dagen van de Tour. Verder probeerde ik mijn vakantie ook zover mogelijk na de Tour te plannen, maar in 2007 ging het allemaal wat anders. Onze vakantie werd geboekt tijdens de Tour (13-24 juli) en ook daarvoor was ik nauwelijks vrij en er moest ook nog een stage geregeld worden. Uiteindelijk zou ik dus vijf bergetappes en een lange tijdrit gaan missen, maar de laatste bergrit naar de Col d'Aubisque kon ik thuis nog wel zien.
Na onze eerste middag op Starbeach (jazeker, ik zat op Kreta) liepen we terug naar het appartementencomplex. Een aantal jongens ging douchen en de rest, waaronder ik, besloot eerst nog even een drankje te nuttigen bij het café om de hoek. Daar aangekomen zagen we wat landgenoten naar de Tour kijken op tv. Dit was niet zonder reden, want Michael Rasmussen reed met zijn Rabobank-tricot voorop. Samen schreeuwden we, met een biertje in de ene en een ouzo in de andere hand, hem naar de gele trui. De sfeer had een beetje het idee van een Nederlands elftalwedstrijd op een WK, maar dan iets minder groots.
Het bleef niet bij die ene keer, want we gingen bijna elke dag met zijn allen in dezelfde kroeg kijken of Rasmussen het geel kon behouden. Dit lukte in eerste instantie gemakkelijk, maar het belangrijke vierluik met drie bergritten en de tijdrit naar Albi moest nog komen.
Op 21 juli stond de tijdrit naar Albi op het programma. We waren wat aan de late kant in de kroeg, maar we waren precies op tijd om Rasmussen zijn directe concurrent Alejandro Valverde in te zien halen. We vielen bijna van verbazing van onze barkruk; was dit dezelfde renner die twee jaar geleden nog weet ik het hoeveel keer van zijn fiets was gevallen tijdens een tijdrit? Het feest erna was er niet minder om, evenals de glimlach van de barman, die zijn omzet al de hoogte in zag vliegen.
Twee dagen later, op onze laatste volledige dag, was de memorabele etappe naar Loudenville-Le Louron. Rasmussen had alleen nog tegenstand te duchten van de verrassend presterende Alberto Contador, die de dag ervoor de etappe naar Plateau de Beille won. We gingen eens goed zitten voor deze etappe en ook dat kon onze barman waarderen. We werden niet teleurgesteld. Op de Peyresourde ging Contador meermalen aan. Wij schreeuwden onze longen uit het lijf om onze geadopteerde Deen in het wiel van de Spanjaard te krijgen.
Ik had nog nooit zulke spanning meegemaakt tijdens een wielerwedstrijd. Dit werd vooral gevoed door het geschreeuw van ons allemaal en natuurlijk de spannende ontknoping zelf. Mede dankzij onze aanmoedigingen hield Rasmussen het geel en gingen we de tweede rustdag in. Voor ons was dat het moment om ook weer naar huis te gaan, na elf dagen zowel overdag als 's avonds genoten te hebben.
De laatste bergrit werd thuis bekeken. Echter ik miste wel de 'sfeer' die ik op Kreta wel had gevoeld. Door geweldig werk van de Rabobank-formatie, werd Rasmussen zonder al te veel problemen aan de voet van de Col d'Aubisque afgezet. Daar kreeg hij diverse aanvallen van Contador en de Amerikaan Levi Leipheimer te verduren, maar hij brak niet. Uiteindelijk won hij zelfs de etappe en leek de Tour beslist.
Die avond keek ik vlak voor de Avondetappe nog even snel op teletekst. Daar schrok ik van de inmiddels bekende tekst: "Rabobank zet Rasmussen uit de Tour" Ik wist niet wat ik las! Waarom werd 'onze held' in het geel uit de Tour gezet? Wat had ik gemist? Ik bleek dus een heel verhaal gemist te hebben tijdens de Tour, iets over whereabouts en gemiste controles. Het maakte me allemaal weinig uit, het leed was al geschied. Alweer een klap voor de Tour, nadat in 2006 winnaar Floyd Landis werd betrapt op doping. Weer werd voor mij een Tour verpest....