Het sportmoment van Spooky4u

FOK!sport introduceert "Het Sportmoment van..." Elke keer vertelt een ander crewlid van FOK!sport wat hun ultieme of memorabele sportmoment is. Dit keer is het de beurt aan Spooky4u. Het vorige sportmoment was van Nuongirl.

Ik ging er vandaag eens lekker voor zitten. De Koninginnerit van de Tour de France was immers begonnen en het was wachten op de eerste live beelden bij de NOS. Waarschijnlijk werd deze rit wel weer een prooi voor de oppermachtige Lance Armstrong, die met zijn US Postal-ploeg de gehele Tour al dicteerde, maar dat was voor mij geen enkel probleem. Ik was en ben wel lichtelijk fan van deze levende legende en zou graag zien dat hij zijn naaste concurrenten wel op een hoop zou rijden.

Bij het zien van de eerste beelden kan ik toch mijn vaderlandse gevoelens niet verbergen. Onze eigen Boogie was met een flinke groep in de aanval gegaan en op de klim van de Col du Télégraphe probeert hij weg te komen van zijn medevluchters die niet lang daarna gegrepen worden door het peloton. "Kom op, Michael!", hoor ik mezelf nog roepen, "deze is voor jou!" Dat er vanuit het peloton nog drie renners over komen kan de pret niet drukken. Michael reed voorop en van zijn medevluchters O'Grady, Fagnini en Hunter zou hij toch niet bang hoeven worden in de bergen.

Aan de voet van de Col de la Madeleine laat Boogerd zien dat hij de beste klimmer van het leidende viertal is en rijdt in mijn ogen makkelijk weg bij zijn medevluchters. Meteen vraag ik me hetzelfde af als de commentatoren, "Is het niet te vroeg om te gaan? Het is nog ver? Kan die Hollander met die oneindige glimlach dit wel aan?" Met ruim zeven minuten voorsprong op het peloton, met daarin alle favorieten, mag Boogerd beginnen aan de solo van zijn leven. Ondertussen krijg ik nog ruzie met mijn vriendin, want we zouden toch iets leuks gaan doen? Leuk doen? Mens, het is hier hartstikke leuk. Dus meekijken en mond houden of zelf iets gaan doen, was mijn advies. Geen idee wat ze gedaan heeft toen, ik had het toch vast niet leuk gevonden.

Wanneer Boogerd de top van de Madeleine heeft bereikt is het gat naar Jalabert, de drager van de bolletjestrui, meer dan drie minuten. Het peloton volgt op bijna acht minuten. Het zweet begint bij mij nu echt in mijn handjes te staan en ik voel mijn hart harder bonzen. Zou het dan toch? Acht minuten... dat moet toch te doen zijn. Inmiddels is het in het peloton ook gaan kriebelen en onder aanvoering van de US Postal-ploeg is de achterstand op Michael met een minuut teruggelopen alvorens hij de slotklim naar La Plagne kan beginnen. "Als hij maar niet stil valt, blijven draaien Michael, kom op, kop op, je kunt het", zijn wat gedachtes van mij bij elke shot dat ze op TV laten zien van 'onze' Boogerd.

Zoals gewoonlijk is er op de slotklim niet meer te spreken van een peloton, maar van een groep favorieten. Armstrong, Rubiera, Heras, Beloki, Rumsas, Heras, Mancebo, Basso, Osa, Leipheimer, Botero, Azevedo en Moncoutie zijn Boogerd genaderd op vijf minuten. Halverwege de klim start de wedstrijd in de wedstrijd en plaatst Armstrong een sterke demarrage die geen enkele andere renner kan beantwoorden. Armstrong heeft aan CSC-rijder Sastre een mooie springplank. Hij reed immers een kleine minuut voor de groep van favorieten.

Het tempo dat Armstrong rijdt, brengt de concurrenten terug in de werkelijkheid dat er tegen deze geweldenaar niets te beginnen is en bij mij krijgt hij het voor elkaar dat ik eventjes helemaal geen fan meer ben. Hij mag Boogie niet terugpakken, nu niet, dan niet, nooit niet, never niet. Gelukkig duurde het niet lang voordat ik weer kon juichen, Boogerd was de eindstreep zo ver genaderd dat hij het zelf ook begon te geloven en de welbekende beelden kwamen live voor het eerst op televisie. Boogerd die de laatste kilometer door het publiek naar de eindstreep wordt geschreeuwd met een glimlach die je nooit meer bij iemand zult zien die zojuist de laatste kilometer van de zwaarste touretappe begonnen is.

Dat Armstrong zijn ploeggenoot Sastre nog tweede laat worden en een ontzettend harde klap uitgedeeld heeft aan zijn concurrenten is bijzaak. Ik schat dat ik die avond die tot laat alle beelden van die dag op elke zender wel heb proberen te kijken om maar reacties te horen over de fantastische zege. Gelukkig was ik de volgende dag wel weer aanspreekbaar voor mijn vriendin, al heb ik daarna volgens mij alle internetartikelen die aan die wonderbaarlijke dag eerder gerelateerd waren wel bekeken.