Sporthistorie 1967: Het WK van Van der Vleuten

Op 03 september 1967 wordt Eddy Merckx wereldkampioen op de weg in Heerlen. Merckx verslaat Jan Jansen in de sprint. Een andere Nederlander Jos van der Vleuten wordt vijfde. Hij is echter niet meer in de uitslag terug te vinden. De Nederlander wordt betrapt op doping en wordt geschrapt uit de uitslag. In dit artikel aandacht voor superknecht Van der Vleuten.

Van der Vleuten begint onbevangen aan zijn profcarrière. In zijn eerste Omloop Het Volk wordt hij derde. Maar in zijn eerste Parijs-Nice leert hij de wetten van de harde wielersport kennen. De jonge renner fietst hard en denkt het hele spel ondersteboven te kunnen rijden. Jan Janssen vindt het niet leuk dat een aankomend talent met de bloemen gaat zwaaien. "Ik had daar twee ritten kunnen winnen als Janssen niet tegen me had gereden." zegt Van der Vleuten.

Van der Vleuten heeft dan snel genoeg in de gaten hoe het bij de profs werkt. De snelste en de beste wint niet altijd. Er speelt altijd meer in een koers. Hij besluit dan ook snel het anders te gaan doen. Van der Vleuten gaat zijn diensten verkopen in de koers.

"Ik heb altijd voor grote namen gereden. Als goeie knecht moet er handelsgeest in je zitten. In Parijs-Nice kwam Poulidor vragen of ik een gat dicht wilde rijden. Voor Poulidor had ik dat over, dat was een simpele. Maar voor Gimondi heb ik een keer niet gewerkt. Ik dacht: gij bent hier de grote kampioen, rij het zelf maar dicht."

En zo kan het zijn dat de grote “dwarsbomer van Parijs-Nice”, Jan Jansen, de hulp van Van der Vleuten inroept voor het WK in Heerlen. Een andere koers en dus andere belangen. Wie de ene dag voor is, is de andere dag tegen, en andersom.

Op het WK van 1967 trekt bij de eerste beklimming van de Ubachsberg de Italiaan Gianni Motta ten aanval. Eddy Merckx, Ramon Saez, Jos Van der Vleuten en de Engelsman Ronald Addy reageren. Het is nog vroeg in de wedstrijd maar de slag is al gemaakt.

Slechts één renner zal nog aansluiten bij de kopgroep. Jan Jansen komt dankzij Van der Vleuten terug. "In de eerste kilometer dacht ik toen; efkes de benen testen. De benen waren goed. Merckx komt erbij, Motta komt erbij, de Spanjaard Saez en nog een Engelsman. We pakken zo drie minuten. Van ploegleider Geldermans moest ik na een tijdje wachten omdat Jan Janssen eraan kwam. Dus ik ga daar aan de kant staan, toevallig net bij iemand uit Mierlo-Hout, Jan de Slager was dat. Hij had een fleske bier, dat dronk ik half leeg."

Jan Janssen overbrugt samen met zijn landgenoot een achterstand van 40 seconden. Als de twee aansluiten is de Brit Addy net weggevallen zodat men met zijn vijven naar de finish gaat.

Van der Vleuten trekt de sprint aan voor Jansen. Die kan het werk van zijn knecht niet afmaken. Merckx komt langszij en wordt wereldkampioen. De Vleut wordt vijfde. Zijn naam staat echter niet meer in de officiële uitslag. De hele dag was hij erin gevlogen, maar ook bij de dopingcontrole vliegt hij erin. Van der Vleuten wordt gediskwalificeerd.

Nog in datzelfde jaar verschijnt er een onthullend boek “dossier doping” over dopinggebruik in het peloton. De Belgische journalist Karel van de Assche heeft weinig vleiende woorden over voor de ethiek van Jan Jansen. Volgens Van der Assche was Jansen een renner in Franse dienst, en renners in Franse dienst waren gegarandeerd voorzien van hele ladingen doping aldus de Belg.

Van de Assche heeft zelfs een aardige theorie over het dopinggeval Van der Vleuten op het WK. Vleut was volgens Van der Assche op aanraden van Jansen gedopeerd. Hij kon zo de hele dag voluit arbeid verrichten voor Jansen. De lusten van de kampioenstrui zouden dan voor Jansen zijn, de eventuele lasten, een dopingcontrole, voor Van der Vleuten. Van der Vleuten had het met zijn handelsgeest ongetwijfeld goed gevonden. Maar of de theorie van Van den Assche klopt, is nooit bewezen.