[Special] World Cup Roeien door FOK!-ogen

FOK!-kers houden van bier, tieten en soms ook sport. En heel af en toe zit er een actieve sporter tussen de hordes bankzitters. Een iemand binnen dit selecte gezelschap is WanEnOonlie, sinds mei trainend met de Nederlandse roei-equipe. Hij doet live verslag van de afsluiting van het internationale roeiseizoen: de World Cup III in het Zwitserse Lucerne. Hieronder deel 2.

Zaterdag 14 juli
Hier in Zwitserland merk je bar weinig van 'quattorze juillet', de nationale feestdag van de Fransen. Ook de Franse roeister Sophie Balmary - officieus wereldrecordhoudster op de roeimachine met een tijd waar sommige roeiers uit onze ploeg jaloers op zijn - loopt hier vaak rond met een grafgezicht. Waarom weet ik niet precies, al durf ik het ook niet aan haar te vragen. Ze is namelijk groter en zwaarder dan ik, en breekt me vast doormidden als ik haar alleen maar aankijk.

Vandaag is voor onze acht de Grote Dag. We moeten vanavond - om 19:36 - de race varen waar we al weken hard voor aan het trainen zijn. Het nadeel van zo laat op de avond starten is het inwegen. Daar heb ik het in het eerste deel ook al over gehad, maar aangezien het voor ons ook 'Gesprek Nummer Eén' van de dag is, moet ik het er hier ook over hebben. Je weegt namelijk twee uur voor de wedstrijd in, eerder mag niet. Dus om 17:36 is voor ons het Hallelujah-moment, want dan mag er weer gegeten worden. Tot die tijd verblijden we ons met in bed liggen, tv-kijken, en shoppen voor lekker eten. Morgen is het toernooi voor ons namelijk al voorbij en kunnen we vanuit het afgebakende zwembad bij de start genieten van een (hopelijk welverdiend) biertje.

De race van vanavond heeft zijn generale repetitie gisteravond al gehad. Toen moesten we namelijk om de baanindeling vechten. Dat was op zijn minst verfrissend te noemen. De Italianen, de huidige wereldkampioenen, gingen hard, erg hard. Hun tijd (5:47) lag dan wel 17 seconden boven het wereldrecord, maar ze voeren daarmee wél slechts 7 (!) seconden langzamer dan de zware Nederlandse acht die hun voorwedstrijd wonnen. Best indrukwekkend.
De Duitsers - grrr - werden in de race tweede, en de Polen konden ons in de eindsprint net 0.2 seconden voorblijven voor de derde plaats. De Denen hadden we in de wedstrijd wel gepakt, maar na de World Cup II in Amsterdam weten we dat die in zo'n plaatsingsrace nooit echt vol 'aan' gaan. Dat belooft dus nog wat voor vanavond, zeker aangezien onze race lang niet ideaal ging. Het begon al wat rommelig in de start, en onze tussensprints kwamen er niet heel erg goed uit. Vanavond dus de race van ons leven varen, en dan kijken of het voldoende was voor een plaats op het podium. Dat zou wel ontzettend mooi zijn.

Het is hier in Lucerne overigens vrij warm, zo'n 30-35 graden. Een verademing in vergelijking met het Nederlandse stormweer van de laatste tijd. De Nederlandse equipe doet het overigens ook best prima: het vlaggenschip - de zware mannen vier-zonder - voer volgens eigen zeggen een prima race en hebben vandaag halve finale, die ze ongetwijfeld zonder moeite gaan doorkomen. Ze hebben ook een gloednieuwe boot, dus aan het materiaal zal het niet liggen.

Ondertussen lopen er constant ploeggenoten onze kamer binnen (een zelfs vrijwel elk half uur "om weer even te wegen"), want wij hebben de beste weegschaal in ons bezit. Ook onze stuurman, een klein mannetje van zo'n 55 kilo maakt zich meer druk dan nodig over zijn gewicht. Godver, betrap ik me er weer op dat ik over dat inwegen begin. Ik had gewoon moeten blijven voetballen, had ik dat geëmmer over dat gewicht niet gehad. Zag ik er bovendien niet zo uitgemergeld uit. Gelukkig heb ik nog een dag om bij te bruinen en zwaarder te worden voor het brute en beruchte Lucerne-feest na afloop van toernooi. Dat schijnt namelijk een mooie bedoening te zijn.

Vanavond is de race live te volgen via de website http://www.worldrowing.com , waarna je naar de 'Live Race Tracker' kunt gaan om het te kijken. Als het goed is zit daar ook commentaar bij van slecht-Engelssprekende Zwitsers. Wellicht dat Eurosport de finales van morgen ook nog uitzend, dus als je een of andere halve zool van een duikplank ziet springen met een rode zwembroek: That's me.

Groeten,
WanEnOonlie