Monaco 1984: Rookies in regen maken GP bijzonder
 | Toen vanmorgen de regen met bakken uit de hemel kwam tijdens de kwalificatie van de Grand Prix van Monaco, moest ik meteen terugdenken aan de race van 1984. Op het circuit van Monte Carlo rijden Ayrton Senna en Stefan Bellof de natte stenen uit de chique straten van het vorstendom. |
De kwalificaties worden verreden in stralend weer en Prost pakt de poleposition. Titelfavoriet Niki Lauda staat pas op een negende plaats. Op een dertiende plaats staat een zekere Ayrton Senna, als debutant in Monaco zeker geen slechte prestatie. Over Stefan Bellof praat dan helemaal nog niemand. De Duitser in de Tyrell staat op plaats 20.
De droogte op zaterdag maakt plaats voor donderwolken op zondag. Voor de start is alles in Monaco nat. De champagne vloeit zoals altijd rijkelijk, maar het meeste vocht komt op 3 juni 1984 toch echt uit de lucht. Het regenwater zet het vorstendom op sommige plaatsen volledig blank. "De winnaar van vandaag zal niet de snelste man zijn, maar degene die de minste fouten maakt" zegt Alain Prost voor de start.
Wanneer de race start valt de regen met bakken uit de lucht. De eerste tien ronden neemt Prost de leiding. Maar Nigel Mansell in de Lotus is sterker. Mansell durft meer in de regen en remt vaak later. Logisch dat Mansell snel de leiding overneemt. Eenmaal op kop lijkt de Engelsman echter roekeloos te worden. Vijf ronden na zijn inhaalmanoeuvre bij Prost maakt Mansell een beginnersfout en raakt de vangrail. De achtervleugel knakt, het achterwiel ook. Weg is de overwinning. Prost neemt opnieuw de kop over. Achter hem gaat het er echter spectaculairder aan toe.
Twee onbekende debutanten stelen de show op de natte baan. Ayrton Senna werkt zich als bezetene naar voren. De Braziliaan rijdt pas zijn zevende Grand Prix maar heeft geen last van plankenkoorts. Senna maakt bij de start meteen vier plaatsen goed en gaat achtereenvolgens grote namen als De Angelis, Rosberg, Piquet en Lauda voorbij. Wanneer Mansell dan in de fout gaat ligt Senna plots tweede. De jonge Braziliaan loopt zienderogen in op Prost. De Fransman, toch al geen toonbeeld van vrolijkheid, zit met de mondhoeken omlaag in zijn McLaren. Prost haat de regen. Senna echter zit bijna fluitend in zijn auto. Hij voelt zich als een vis in het water. De regen lijkt hem absoluut niet te deren.
Waar Senna op gevoel racet, is Prost meer de koele rekenaar. Prost, de berekende professeur versus de roekeloze maar magische ‘magic’ Senna. De koele Europeaan versus de warmbloedige Braziliaan.
De aversie van Prost tegenover regen is echter wel te verklaren. De Fransman heeft namelijk een verleden met racen in de regen. Prost is de schrikwekkende ongelukken uit 1982 van coureurs als Villeneuve en Pironi nog lang niet vergeten. Vooral het ongeluk van Pironi in Hockenheim ’82 moet hem tijdens deze verregende race door het hoofd hebben gespookt: in de spray die werd opgeworpen door een andere wagen zag Pironi de Renault van Prost destijds over het hoofd en werd meters de hoogte in gekatapulteerd. Pironi verloor door dit ongeluk zijn twee benen, zijn kansen op de titel en uiteindelijk ook zijn gehele F1-loopbaan. Prost verloor hier het resterende deel van zijn onschuld en roekeloosheid als F1-piloot.
Het is een groot verschil met Senna in de gammele en weinig competitieve Toleman. De Braziliaan heeft niets te verliezen en kan enkel indruk maken. In de negentiende ronde heeft Senna nog een achterstand van ruim 35 seconden, maar hij hapt er per ronde gemiddeld twee seconden af. Op tien ronden tijd is de achterstand naar elf seconden verkleind, een ronde later zeven.
Prost voelt niet alleen de hete adem van Senna in zijn nek. Ook Stefan Bellof is bezig aan een ongelofelijke race. De Duitser laat net als Senna zien dat hij in de regen over meesterlijke stuurmanskunsten bezit. Bellof heeft binnen een half uur zijn twintigste plaats ingeruild voor een derde. Bellof rijdt zelfs nog eens een stuk sneller dan Senna. Niemand rijdt zijn rondjes sneller over het circuit op dat moment dan de rijder in de Tyrell-Cosworth.
Prost heeft wel eens rustiger in een auto gezeten. Het blijft maar regenen, er hangen twee rookies op zijn achtervleugel en hij kampt met slecht functionerende remmen. Dat loszittende achterwiel helpt Prost ook niet veel verder. Prost denkt aan de overwinning van de Grand Prix. Die eerste overwinning in de legendarische GP van Monaco zal hem toch niet door de neus worden geboord door twee van die snotneuzen?
De achterstand wordt steeds kleiner. Prost steeds zenuwachtiger. Steeds vaker en heftiger maant hij bij het passeren van start en finish wedstrijdleider Jacky Ickx met woeste gebaren om de wedstrijd te staken. Maar hoe herkenbaar de risico’s ook zijn voor Ickx, de Belg is niet van plan om de race in zomaar af te vlaggen.
Dan besluit Ickx de race af te vlaggen in de 31e ronde. Prost is winnaar, Senna is tweede. De overwinning is hem ontnomen, zo blijft Senna jaren later nog volhouden. "Het was niet verantwoord om verder te rijden" zegt Ickx na de race. Ickx wordt verweten dat hij als actieve Porsche-coureur zijn collega-Porschecoureur Prost zou hebben willen bevoordelen.
Prost verwijst de uitleg naar het rijk der fabelen maar Senna rept van een complot. "Ik ben erg boos, ik had deze race kunnen winnen" zegt Senna meteen na de race. Later in zijn carrière is Senna milder over het toenmalige besluit: "Het is jammer dat ik daar niet won. Belangrijker was echter dat ik me toen heb kunnen tonen aan de wereld"
Stefan Bellof wordt uiteindelijk derde. De Duitser wordt later nog in de stand teruggezet naar de zesde plaats wegens onregelmatigheden. Bellof is een groot talent maar zal nooit de bekendheid van Senna krijgen. Tijdens een toerwagenwedstrijd op Spa verliest Bellof het leven als hij... Jacky Ickx wil inhalen.