George Foreman verdoofd tijdens gevecht met Ali
 | Voormalig wereldkampioen boksen George Foreman beweert dat hij verdovende medicijnen toegediend kreeg vlak voor zijn legendarische titelgevecht “the rumble of the jungle” tegen Mohammed Ali in 1974. Dat vertelt Foreman in zijn recent gepubliceerde biografie "God in My Corner". Een terugblik op één van de meest legendarische boksgevechten ooit. |
De 58-jarige Foreman beweert in zijn biografie dat zijn trainer hem een drankje voorschotelde dat sterk naar medicijnen smaakte. "Ik spuwde het bijna uit. Ik zei man, ik weet dat hier medicijnen inzitten, maar moest naar de ring met de smaak nog in mijn mond. Na de derde ronde was ik zo moe als normaal na 15 ronden. Ik dacht wat gebeurt er, heeft iemand drugs in mijn drank gedaan?" aldus Foreman.
Foreman was uitgesproken favoriet voor het gevecht. De "rumble in the jungle" liep echter anders af. Ali gebruikte een speciale tactiek om Foreman zijn aanvallen op te vangen en af te slaan. Een vermoeide Foreman verloor uiteindelijk het gevecht.
Foreman beweert niet voor het eerst dat hij gedrogeerd werd voor het gevecht. In de jaren die volgden zou hij tal van uitvluchten zoeken om zijn verlies te verklaren. Zo beweerde hij later ook nog dat de trainers van Ali de ringtouwen losser hadden gemaakt, ten faveure van Ali's tactiek. Later bood hij zijn verontschuldigingen aan voor dit verwijt.
Waarom ophef over deze wedstrijd?
The Rumble in de Jungle van 30 oktober 1974 is één van de meest legendarische bokswedstrijden ooit. Het gevecht vond plaats voor een uitzinnige menigte in Kinshasa, Zaïre (nu Congo).
Het gevecht was het eerste door Don King gearrangeerd en gepromoot gevecht. King, later manager van Mike Tyson, kreeg het voor elkaar Ali en Foreman elk een contract te laten tekenen waarin hij hen $5 miljoen prijzengeld beloofde als ze voor hem zouden vechten.
King had het geld echter niet en ging op zoek naar een land buiten de VS dat bereid was het gevecht te sponsoren. De president van Zaïre, Mobutu Sese Seko, bood zijn land aan als toneel voor het gevecht. Hij verheugde zich op de aandacht die een dergelijk evenement op hem en zijn land zou vestigen.
Foreman en Ali brachten beiden een groot deel van de zomer trainend in Zaïre door, om aan het tropische klimaat te kunnen wennen. Het gevecht zou oorspronkelijk in september plaatsvinden, maar als gevolg van een blessure die Foreman opliep tijdens zijn training, werd een nieuwe datum gepland in oktober.
Foreman ging het gevecht in als de favoriet. Foreman was immers jonger. Er werd verwacht dat hij beter bestand zou zijn tegen de hitte.
Het gevecht in Zaïre werd enorm gehyped. Er waren tal van Hollywoodsterren aanwezig en enkele voormalig wereldkampioenen, waaronder Norton en Frazier. Ook de deelname van Ali stond garant voor extra media-aandacht. "I’m gonna Float like a butterfly and Sting like a bee. Your hands can’t hit, what your eyes can’t see." is één van de meest legendarische Ali-uitspraken. Hij deed deze uitspraak in Zaïre.
Over de wedstrijd werd uitendelijk zelfs een film gemaakt; When we were Kings. Ali ontving voor deze film later een Oscar.
Opmerkelijkwe wedstrijdverloop
De wedstrijd is mede zo opmerkelijk door het wedstrijdverloop. Ali won wel op een heel bijzondere manier van Foreman. Hij zette de eerste ronde een aanval op Foreman in en ging het gevecht aan. Dit was opvallend. Ali moest het met name van zijn snelheid en vaardigheid hebben en Foreman van zijn brute stootkracht. Een gevecht zoals Ali dat aanging in de eerste ronde zou normaal gesproken in het voordeel van Foreman uitpakken.
Ali’s strijdplan had in de eerste ronde echter geen effect. Foreman bleef redelijk overeind en wist Ali zelf ook goed te raken. Ali veranderde in de tweede ronde daarom zijn tactiek.
Vrijwel direct in de tweede ronde ging Ali in de touwen hangen. Hij stond het Foreman toe hem te raken, zonder dat hij zelf ook maar een poging ondernam om echt terug te boksen. Later zou Ali, naast rap op de voeten, ook rap van tong, deze strategie "rope-a-dope" noemen.
In de hitte legde Foreman al zijn energie in zijn stoten. Ali ontweek deze stoten of zorgde ervoor dat zijn verdediging in orde was. Ali plaatste af en toe een directe stoot op het hoofd van Foreman, wiens gezicht al snel begon op te zetten.
Na een aantal ronden begonnen Foremans inspanningen zijn tol te eisen. Hij raakte zichtbaar vermoeid. De toestand van zijn gezicht leek symbool te staan voor zijn fysieke situatie. Hoe erger zijn gezicht zwol hoe meer het leek dat zijn conditie het liet afweten.
De bedoeling van Ali zijn strategie werd duidelijk toen hij aan het begin van de vierde ronde opeens een serie combinaties op Foreman losliet. Ali's lusteloosheid was slechts een pose. Hij was nog zeker niet verslagen.
In de achtste ronde plaatste Ali een beslissende serie stoten. Foreman was hier tegen niet bestand en ging uiteindelijk neer. Tot ieders verrassing had de oudere Ali de jongere Foreman in de slopende hitte verslagen.