Historisch: Alfredo di Stéfano

We schrijven het jaar 1960. De finale van de Europacup I van dat seizoen staat op het punt van beginnen. Viervoudig winnaar Real Madrid treedt aan tegen Eintracht Frankfurt. Twee uur later konden de Spanjaarden een vijfde cup aan hun totaal toevoegen: 7-3.

Man van de wedstrijd was opnieuw Alfredo di Stéfano, de Argentijnse speler die op dat moment al zeven jaar voor de Spaanse gigant diende, en tevens de Spaanse nationaliteit had aangenomen. Di Stéfano was een spits, een spits die niet alleen doelpunten maakte, maar ook een karakter was in het veld.

Geboren op 4 juli 1926 in Barracas, Buenos Aires (Argentinië), begon de jonge voetballer zijn carrière bij de Argentijnse topclub River Plate in 1943. Hij kwam daar na enkele seizoenen bankzitten niet tot scoren, waardoor hij verhuurd werd aan Club Atlético Huracán, waar hij wel speelde. River haalde hem in 1947 terug en prompt scoorde Di Stéfano 49 doelpunten in 65 wedstrijden, verspreid over tweeëneenhalf seizoen. Tijdens de Argentijnse voetbalstaking in 1949 tekende de spits bij het Colombiaanse Millonarios uit Bogota.

In de Colombiaanse competitie werden toen nog wekelijks twee of drie wedstrijden gespeeld. Daardoor kwam Di Stéfano in vier seizoenen aan het enorme aantal wedstrijden van 294. In die wedstrijden vond La Saeta Rubia (de blonde pijl) 267 maal het net. Toen Real Madrid in 1952 een vriendschappelijke wedstrijd speelde tegen Millonarios, viel het oog van FC Barcelona-voorzitter Marti Carreto op de Argentijns-Colombiaanse spits. In 1953 tekende Di Stéfano een contract bij Barça, maar omdat de Spaanse club geen transferkosten wilde betalen ging de deal niet door.

Real Madrid wilde toen ook de speler aantrekken, en zij wilden wel aan de financiële eisen van Millonarios voldoen. Toch greep de Spaanse bond in. Ze namen een nieuwe regel aan: Spaanse clubs mochten geen buitenlanders meer contracteren, met uitzondering van Di Stéfano. De spits zou dan de komende vier jaar twee seizoenen voor Real Madrid uit mogen komen, en ook twee voor FC Barcelona. Met tegenzin tekende de preses van Barça het contract, Real lachte in zijn vuistje. De fans van Barça pikten het niet en eisten het ontslag van Carreto, hetgeen geschiedde. De directie van Barcelona was radeloos, en verkocht de rechten van Di Stéfano aan Real Madrid.

Het gerucht gaat nog altijd dat het toenmalige bewind in Spanje, het beruchte Franco-regime, liever zag dat Di Stéfano bij Real Madrid speelde dan bij Barcelona. Volgens Los Merengues wilde Barça vrijwillig afstand doen van de rechten, volgens de Blaugrana stond er enorme druk van de overheid op voorzitter Carreto, waarop deze zijn ontslag indiende. In de hoofdstad werd Di Stéfano een wereldster. In tien seizoenen en 282 wedstrijden wist de man met drie nationaliteiten 219 maal te scoren. In die tien jaar werd de Blonde Pijl acht keer Spaans kampioen, en kon hij vijfmaal een Europacup I in zijn prijzenkast bijzetten.

Vlak na de millenniumwisseling, in november 2000 om precies te zijn, kreeg Di Stéfano een onderscheiding van zijn voormalige club. Hij werd erevoorzitter van Real Madrid. In december 2005 kreeg de 31-voudig Spaans international (23 goals) een hartaanval. Hij herstelde na enkele weken vertoeven in een ziekenhuis nabij Valencia. De op dat moment 79-jarige ex-Galactico balanceerde op het randje van de dood. Toch is hij nu nog altijd bij iedere presentatie aanwezig en overhandigt hij persoonlijk het shirt aan elke vers aangetrokken speler van de Koninklijke.

Argentijns sterspeler Diego Armando Maradona vertelde ooit het volgende: "ik weet niet of ik beter was dan Pelé, ik weet alleen dat Di Stéfano dat wel was." In mei van dit jaar werd in Madrid het Estadio Alfredo di Stéfano geopend. In dit stadion traint het sterrenteam van coach Fabio Capello, en hier speelt Real Madrid Castilla, oftewel Real Madrid B, hun thuiswedstrijden. De openingswedstrijd ging tussen Real Madrid en het Franse Stade de Reims. Deze twee clubs speelden exact vijftig jaar terug de allereerste finale van de Europacup I. Die finale werd toen met 4-3 gewonnen door Real Madrid. Man van de wedstrijd? Alfredo di Stéfano.

Alfredo di Stéfano en 'zijn' vijf Europacups.