[Column] De erfenis van 'Goes'

Iedere week geven onze columnisten Bjoro en Da_Sandman om en om hun kijk op de voetbalwereld. Deze week is het woord weer aan Bjoro die, in het zevende deel van een serie columns, antwoord geeft op de vraag van Da_Sandman: Guus dreigt te gaan vertrekken bij PSV. Is dat een ramp voor de club?

“’Goes’ is de beste die we ooit hebben gehad”; zegt Wouter mij, “beter dan Advocaat, beter dan Gerets, zelfs beter dan Robson!” Ik geloof Wouter blind, hij is immers al jaren fan en staat zijn mannetje als het gaat om PSV-feitjes. Vraag hem de laatste vijftien trainers, hij noemt ze. Vraag hem de opstelling van de winnende Uefa Cup finale, hij lepelt hem zo op.
Goed, die van Bastia gaat wat lastiger, maar toch. De topscorer van PSV in het seizoen 1982/1983, voor mijn buurjongen geen probleem.

Hij weet nog precies waar hij was toen hij hoorde dat assistent Hiddink het roer overnam van Hans Kraaij Sr. Het was een beetje gure avond in maart, geen wolk aan de lucht en daardoor flink koud. Hij was ’s avonds nog even de hond gaan uitlaten toen hij werd aangesproken door de andere buurman. Toen deze hem vroeg wat hij ervan vond dat Guus het ging overnemen had hij geantwoord met “Mwoah, weet het niet, ik moet het nog zien”. Zijn woordgrapje over dat hij wel blij was dat Kraaij eruit gevlogen was, daar hadden ze nog hard om gelachen.

Enkele maanden later was ‘Goes’ het stralende middelpunt van het feestgedruis toen de titel alsnog naar de Eindhovense ploeg ging en Wouter vertelde mij toen trots dat hij het altijd al geweten had dat ‘zijn Goes’ een hele goede was. Soms laat ik hem ook maar een beetje. Wouter heeft een licht autistische afwijking, heeft ze niet allemaal op een rijtje maar is een schat van een jongen en ik ben zijn allerbeste vriend.

Het seizoen erop kon het helemaal niet op voor Wout. PSV prolongeerde niet alleen de landstitel maar bleek ook de sterkste in zowel het nationale als het internationale bekertoernooi. Het aanzien van de besnorde achterhoeker was niet alleen bij ons in de straat tot een hoogtepunt gestegen, nee, in heel Europa was men van hem gecharmeerd geraakt. Hiddink besloot nog twee seizoenen in de lichtstad te blijven, kocht onder andere Romario, maar de prestaties van dat ene superseizoen werden niet meer gehaald.
PSV werd nog wel een keer kampioen en won in die laatste twee seizoenen beide keren het bekertoernooi in eigen land, reikte in de Europa Cup 1 tot de kwartfinale waar het uitgeschakeld werd door respectievelijk Real Madrid en Bayern Munchen maar het Hiddink-effect was in Eindhoven een beetje uitgewerkt, behalve bij Wouter natuurlijk.

De erfenis van Guus kwam op het bord van de toen 57-jarige Bobby Robson, dat die loodzwaar was bleek wel uit de prestaties. De Engelsman werd wel twee maal achtereen landskampioen, maar in de Europa Cup oogstte hij niet veel succes. In zijn eerste seizoen overleefde PSV de eerste ronde niet eens, hetgeen wel lukte in zijn tweede jaar. De tweede ronde bleek toen echter een te groot obstakel.
‘Goes’ zelf was inmiddels beland in ‘Venie-batsie’ zoals Wouter Fenerbahce altijd uitspraak, over deze club kwam bijna nooit iets op TV, stond weinig in de krant dus hielden wij Wout voor dat ze iedere week wonnen, we verzonnen een paar doelpuntenmakers en ergens eind April waren ze kampioen geworden. Zie je wel dat ‘Goes’ goed is!

Vanuit hun vakantieadres in Allicante was het voor onze buurtjes niet zo ver naar Valencia, waar Hiddink inmiddels was neergestreken, dus een bezoekje aan de training was een feest. De foto waar ‘Goes’ zijn arm om de schouder van Wouter legt is prachtig, de van-oor-tot-oor- glimlach verraadt Woutjes trots, schitterend! Het Valencia shirt dat Wouter kreeg van Hiddink draagt hij nog regelmatig, al begint het wat aan de kleine kant te worden en lijkt het wit steeds grijzer, een kniesoor die daar op let. Hans Westerhof en Aad de Mos hebben het inmiddels in Eindhoven geprobeerd, beide zonder succes overigens en Guus wil terug naar Nederland. Het wordt Zeist.
Na een toch wel succesvolle periode met Oranje, kwartfinale op het EK96 en de halve finale op het WK98 (beide keren uitgeschakeld door strafschoppen), wil de Varsevelder kijken of hij klaar is voor het echte grote werk en hapt toe als Real Madrid hem een contract aanbied. Ondertussen ligt de erfenis van Guus bij het Nederlands Elftal op het bord van de totaal onervaren trainer Frank Rijkaard die op zijn beurt zijn elftal ziet stranden in de halve finale van het EK2000. Door strafschoppen uiteraard. En dat is één ronde verder dan Hiddink.

De twee seizoenen die volgen zijn niet de beste op de palmares van Hiddink, eerst ontslagen bij Real Madrid en vervolgens hetzelfde probleem bij Real Betis Sevilla. Tijd voor iets heel anders, ‘Goes’ wordt opnieuw bondscoach alleen nu van Zuid-Korea, hoe leg ik Wouter dit nu weer uit? Ik kan geen speler noemen die daar speelt en zelfs op de globe op Wouter z’n slaapkamer heb ik moeite om dit land aan te wijzen. Als Nederland er niet bij is op het WK2002 hoeven Wouter en ik niet lang na te denken voor wie we zijn, inderdaad. Hup ‘Goes’.

De klus is geklaard, prachtige vierde plaats op het WK in eigen land, Hiddink verdient meer respect dan de president, krijgt Noord en Zuid Korea weer om de tafel, wordt uitgeroepen tot van alles en nog wat en mag een jaar lang gratis van en naar Korea vliegen, wat een held.
De erfenis van Guus in het verre Oosten komt weer op het bord van een Nederlander, Jo Bonfrère. Hij weet zich met Zuid Korea te plaatsen voor het WK2006 in Duitsland, terwijl Guus als gastland al automatisch was geplaatst voor de eindronde, maar kan niet meer door één deur met de nationale voetbalbond en schuift de erfenis door naar opnieuw een Nederlander, Dick Advocaat.

Ondertussen is Hiddink weer neergestreken op de Herdgang, het trainingscomplex van PSV, doet behalve de trainingen ook nog de functie van technisch directeur, schnabbelt wat bij als bondscoach van Australië en, wat het belangrijkste is voor Wouter, hij presteert weer fantastisch. De erfenis gaat weer een zware kluif worden, tenzij een Nederlander het op zijn bord krijgt! Ik ga ondertussen Wouter nieuwe namen leren: Kirichenko, Berezutsky, Pavlyuchenko…..Hellup!

Over dit seizoen gesproken trouwens, wat denk jij Da_Sandman, kan AZ de definitieve aansluiting vinden bij de top3 of krijgen we een beetje zo’n verhaal als destijds bij Vitesse?