[Column] Steek die vlag maar in je ...

Iedere week geven onze columnisten Bjoro en Da_Sandman om en om hun kijk op de voetbalwereld. Deze week is het woord weer aan Bjoro die, in het vijfde deel van een serie columns, op verzoek van Da_Sandman zijn visie geeft over de nieuwe ontwikkelingen en elektronische experimenten met oortjes en dergelijke.

I-Ik wil g-graag de g-grensrechters v-vijf minuten v-voor de w-wedstrijd bij me hebben, stottert de man in het zwart. "Komt in orde scheids, ik zal er zijn", zeg ik, terwijl ik mijn bedenkingen al begin te krijgen. De man heeft nog geen noot gefloten en het vertrouwen in de beste kerel is al de helft gereduceerd.
Nu moet ik toegeven dat de bespreking van die middag ook geen goed heeft gedaan aan mijn humeur, ik had verdorie alle trainingen meegedaan, de avond voor de wedstrijd op tijd naar bed gegaan en zelfs de seks voor een keertje afgeslagen en dan evengoed reserve, dat is balen.
Maar reserve en dan ook nog eens vlaggen voelt toch wel als een enorme vernedering.

Enfin, op tijd meld ik me bij de kleedkamer van de arbiter in gezelschap van de grensrechter van de tegenpartij. Na een kort onderhoud weet ik precies op welke positie ik dien plaats te nemen bij hoekschoppen, wat ik moet doen in geval van niet hinderlijk buitenspel en dat ik in geval van een overtreding de vlag gewoon naar beneden kan houden, ik krijg er echt zin in. Bij het verlaten van het kleedlokaal fluistert mijn collega-grensrechter mij toe "Ik ga deze hele wedstrijd doodvlaggen, bij iedere bal naar voren gaat mijn vlag de lucht in!" Hiervan blijkt geen woord gelogen.

We verliezen de wedstrijd, lopen onnodig veel gele kaarten op wegens aanmerkingen op de leiding en ik kan de 4-0 achterstand niet meer ombuigen als ik tien minuten voor tijd inval. De wedstrijd was een hele andere geweest als zij een andere grensrechter hadden gehad is de conclusie na afloop in de kleedkamer, maar daar koop je niet zoveel voor. Slechter dan mijn ex-collega kom je ze niet tegen, denk ik nog als ik 's avonds op de bank plof, met de pest nog in mijn lijf.

Helaas blijkt bij het bekijken van de wedstrijden in de Eredivisie, dat de vlagger van ‘s middags helemaal geen modderfiguur had geslagen op het hoogste niveau, de ene na de andere niet-buitenspelsituatie wordt afgevlagd en andersom. In de herhaling, die het arbitrale trio natuurlijk niet voorhanden heeft, blijkt door middel van een simpel lijntje en een stilstaand beeld dat ze er zes van de tien keer naast zitten. Te gek voor woorden, in mijn ogen en op dat niveau nog wel. Er zijn mensen aan het werk (de voetballers) die hun brood moeten verdienen met dit soort situaties en die worden dan beoordeeld door een paar goedwillende vrijwilligers, die voor een broodje kroket en een kopje koffie hun vrije zaterdagavond opofferen.
Waarom kunnen wij op televisie wel zien dat het buitenspel is en de mensen die er over moeten beslissen niet?

Het lijkt een groot probleem en er wordt heel erg moeilijk over gedaan, maar de oplossing is zo simpel. Laat de twee grensrechters hun kopje koffie en broodje kroket lekker in de regiekamer van het stadion nuttigen, lekker warm, geen spuwende en scheldende mensen die zichzelf supporters noemen. Een lederen fauteuil in plaats van dat heen en weer rennen langs een kalklijntje, kunnen ze de leeftijdsgrens ook afschaffen, prima toch?

Op moment dat er eens pass gegeven wordt, doet iemand die verstand heeft van beelden stilzetten en terugdraaien zijn of haar ding, de twee grensrechters beoordelen de situatie en geven hun bevindingen door aan de scheidsrechter op het veld. Het lezen van deze gehele actie duurt bijna twee keer zolang als de handeling zelf. De veldarbiter krijgt een seintje, middels een “oortje” en een trilsignaal indien buitenspel daadwerkelijk wordt geconstateerd en anders voelt en hoort hij niets of laat hij doorspelen. Het eerstvolgende moment dat het spel stil ligt, zal er via de videoschermen (tegenwoordig ook al in 90% van de stadions aanwezig) getoond worden waarom het spel door is laten spelen danwel is stil gelegd, ruim driekwart van het aanwezige publiek zal zien dat de scheidsrechter de juiste beslissing heeft genomen en ik durf zelfs te beweren dat het aantal spreekkoren jegens de man in het zwart zal afnemen.

In het geval van overtredingen in het strafschopgebied kan de scheidsrechter ruggespraak houden met de regiekamer zodat hij gesteund door twee collega’s de juiste beslissing kan nemen, een penalty of een vrije trap voor de verdedigende partij wegens een “schwalbe” van de aanvaller. Tien seconden extra wachten op een juiste beslissing zal iedereen in mijn ogen er wel voor over hebben. Het aantal fopduiken zal afnemen, want die hebben geen zin meer, het aantal ellebogen achter de rug van de scheidsrechter, de fluimen in het gezicht van de tegenstander en noem nog maar meer van die dingen op die het spel zo onaantrekkelijk maken, zullen in de loop van de tijd allemaal uit het spelbeeld verdwijnen terwijl het pure voetbal boven zal komen drijven.
Dus steek die vlag maar in je …..tas, neem plaats achter een tv-scherm en maak het voetbal weer puur!
Al zullen wij er op zaterdag in de vierde klasse weinig aan hebben.

Speel jij zelf eigenlijk nog, Da_Sandman?