Column: De Grote Verzoening

Stel, je volgt een soap een jaar. Dagelijks. Je volgt alle verwikkelingen, bent bekend met alle intriges en weet precies wie het met wie doet en waarom. Dan kijk je een jaar niet en ziet daarna pas weer een aflevering. Dan blijkt er toch opeens een hoop te veranderen: hoofdrolspelers worden vervangen, bondgenoten worden aartsvijanden, en aartsvijanden geliefden.

Zo kwamen de afgelopen weken in de Formule 1 een beetje op me over. Met dien verstande dat ik niet opeens een jaar gemist heb. Achteraf kun je stellen dat het begon met een interview met Briatore. Daarin verklaarde hij dat de Formule 1 een sterke leider als Mosley, tot dan toe zwaar onder vuur door de teams, nodig had. In eerste instantie dacht ik nog dat “een sterke leider als Mosley” absoluut geen garantie hoeft te zijn dat Mosley zelf de verkiezingen van een nieuwe FIA president zal winnen. Een willekeurige andere leider, die net als Mosley sterk leidt, voldoet immers ook aan de omschrijving.

Maar een dag later was daar opeens een persbericht van Mosley waarin hij aankondigde revolutionaire nieuwe technieken toe wilde gaan laten in de Formule 1. Als voorbeelden noemde hij een geavanceerd systeem om energie bij het remmen terug te winnen en te gebruiken als turboboost, en meer variabele aërodynamica met bijvoorbeeld bewegende onderdelen. Standpunten waar Mosley tot dan toe pertinent tegen was. Voordien wilde de Engelsman juist dat de Formule 1 zich terug naar het verleden zou ontwikkelen; met snelle mannen en simpele techniek in plaats van simpele mannen en snelle techniek.

Terwijl dat op zijn minst opmerkelijk was, bleek de echte verrassing nog te moeten komen. Nog een dag later bleek dat de FIA op het punt zou staan om het vonnis na de race in Amerika terug te draaien. Het ontlastende bewijs om dat mogelijk te maken moest nog geleverd worden, maar welingelichte, anonieme bronnen wisten te melden dat de zaak eigenlijk al beklonken was. Wederom een dag later (mensen die in complotten geloven zouden een strakke regie kunnen gaan herkennen), werd het gerucht officieel bevestigd.

Nog geen vierentwintig uur na het persbericht dat de teams waren vrijgepleit, werd de procedure voor het terugbetalen van de fans voor hun kaartjes van de race in Amerika bekend gemaakt. De bandencrisis kwam daarmee abrupt ten einde. In minder dan een week was de kwestie opgelost, waar deze verwacht werd nog zeker tot het hoger beroep eind september voort te duren.

Maar er gebeurde nog meer – de ruzie tussen de coureursvakbond GPDA en Mosley, waarin Coulthard op een gegeven moment zelfs dreigde met stakingen, stierf een stille dood. Er waren wat verzoenende klanken over en weer te horen, en er kwam een nieuwe datum voor een eerder afgezegde afspraak tussen de GPDA en de FIA.

En Red Bull verklaarde overeenstemming te hebben bereikt met de FIA en Ecclestone over een verlenging van het Concorde-akkoord. Van Sauber hebben we geleerd dat het niet heel verwonderlijk is dat een team met motoren van Ferrari politiek gezien vaak dezelfde mening als dat team is toegedaan, maar dezelfde week maakte ook Jordan een verlenging van het akkoord bekend.

De opstandige teams leverden hun versie van de technische regels voor 2008 en daarna in bij de FIA, en goedingelichte (wederom anonieme) bronnen beweerden dat de verschillen met de regels van de FIA niet onoverkomelijk groot waren. Ron Dennis waarschuwde wel dat er naast technische overeenstemming ook nog een financieel aspect zit aan het conflict, maar voorlopig lijkt het toch dat van de ene op de andere dag, de Goede Tijden zijn aangebroken tussen de teams, Mosley en Ecclestone.

Gelukkig hebben we ook nog Slechte Tijden – vooral in de vorm van geruchten over welke coureur het met welk team wil gaan doen. Het is bijvoorbeeld nog steeds niet duidelijk of Barrichello wel of niet een heimelijke relatie met BAR heeft, noch of dat de oorzaak of het gevolg is van de contacten tussen Ferrari en Massa. De liefde tussen Button en Williams, die precies een jaar geleden een crisis veroorzaakte in de relatie tussen Button en BAR, lijkt te zijn bekoeld. In plaats daarvan wil Button graag bij BAR blijven, dat op het moment succesvoller is dan Williams. Button houdt blijkbaar minder van trouw dan van succes, en kun je een coureur dat kwalijk nemen?

Formule 1 is een soap, en het enige dat altijd hetzelfde blijft is dat er altijd wel wat verandert.