Historisch: Canada 1982

Wouter (ziggyziggyziggy)
Op 30 april 1994 kwam Roland Ratzenberger om het leven bij een crash op het circuit van Imola. Het was het eerste dodelijke ongeval tijdens een raceweekend sinds twaalf jaar, maar de dood van de onfortuinlijke Oostenrijker werd al snel niet meer dan een statistiek in de Formule 1-uitslagen. Een dag later kwam namelijk Ayrton Senna om, op dat moment door velen gezien als de beste coureur van zijn tijd. Ratzenberger's tragische noodlot werd overschaduwd en ondergesneeuwd door de wereldwijde rouw om de dood van de wereldkampioen.

Hetzelfde lot trof de man die vóór Ratzenberger de laatste coureur was die in een Grand Prix-weekend het leven liet: Ricardo Paletti. Ook zijn fatale ongeval is nu, 23 jaar later, slechts een aantekening in de officiële uitslag van de Canadese Grand Prix van 1982: "Fatal accident". Vijf weken eerder was namelijk een van de beste coureurs van zíjn tijd, Gilles Villeneuve, slachtoffer geworden van het gevaar dat autosport heet.

Toch loopt de parallel tussen Ratzenberger en Paletti spaak. Ricardo Paletti's ongeval was onderdeel van een macaber jaar voor Ferrari. Gilles Villeneuve, een spectaculair coureur die het risico nooit schuwde, reed dat jaar voor het Italiaanse team en had flinke ruzie met zijn teamgenoot, de Fransman Didier Pironi. De twee kregen tijdens de Grand Prix van San Marino een teamorder om brandstof te sparen. Villeneuve reed aan de leiding en achter de tweede plaats van Pironi was een flink gat gevallen. In de laatste ronde stoof Pironi zijn teammaat echter voorbij, pakte de leiding en blokkeerde tot aan de finish elke inhaalactie van Villeneuve.

Villeneuve was woest en zwoer nooit meer met Pironi te praten. Bij de kwalificaties voor de volgende race, op Zolder in België, haalde hij alles uit de kast om de snelle tijd van Pironi te verbeteren, met fatale gevolgen. Hij stierf in het harnas en werd een legende in Canada en ver daarbuiten. Pironi trok zich terug uit het raceweekend en Ferrari reed maandenlang de Grands Prix zonder Villeneuve te vervangen.

De race in San Marino was echter om nog meer redenen opvallend. Door een vete tussen de FIA en de FOCA, besloot een groot deel van de teams niet deel te nemen aan de Grand Prix op Imola. Uiteindelijk verschenen er maar zeven teams op het circuit en zo kon het gebeuren dat de 23-jarige Ricardo Paletti zich kon kwalificeren voor zijn allereerste Formule 1-race, in een Osella-Cosworth die met moeite met de andere achterhoedeteams kon meekomen. Hij startte vanaf een dertiende plaats, maar viel al na zeven ronden uit door een defecte ophanging.

Voor de races in België en Monaco wist Paletti zich niet te kwalificeren, maar in Montréal in Canada zet hij zijn auto op een verdienstelijke 23e plaats neer. Hij was vastbesloten deze Grand Prix beter af te sluiten dan zijn vorige, maar het noodlot sloeg al direct toe. Bij de start waren er problemen met de startlichten, waardoor Pironi op de pole position zijn motor liet afslaan. Toen hij dit door had, was de start echter al gegeven en moest het hele veld halsbrekende manoeuvres uithalen om de Ferrari te ontwijken.

Geoff Lees was de eerste die de auto van Pironi lichtjes aantikte, maar Paletti, die daarachter reed, zag de Ferrari veel te laat en klapte met 180 km/h frontaal op de bolide. Pironi kreeg een flinke klap te verduren, maar de Fransman kon redelijk ongedeerd uit de auto stappen om zijn Italiaanse collega te hulp te schieten. Deze zat geklemd tussen zijn stoeltje en het stuurwiel en na enkele momenten vloog de wagen in brand. Pironi wist het vuur met een haastig geleende brandblusser onder controle te krijgen, maar voor het slachtoffer kwam alle hulp te laat. Hij overleed dezelfde dag in het ziekenhuis.

Ook Pironi zou het einde van het seizoen niet meer racend meemaken. Hij crashte zwaar op de Hockenheimring en verbrijzelde beide benen. Ferrari eindigde het seizoen met twee invallers als coureurs en Pironi miste het wereldkampioenschap voor coureurs met zes punten. De Formule 1 treurde aan het einde van 1982 om het verlies van Gilles Villeneuve en het ongeluk van Didier Pironi, maar Ricardo Paletti zakte toen al weg in het collectieve geheugen als een statistiek, een kanttekening in een tragisch seizoen.