Column: Een gewichtige beslissing

Ed (Ared) 09-05-2005 11:08

Een groep mannen zit rond een tafel. Het zijn hele wijze mannen, en de woorden die de enige vrouw in het vertrek voor ze notuleert zijn van het grootste belang. Het zijn gewichtige woorden, zou je kunnen zeggen.

Er rust dan ook een grote druk op de schouders van deze mannen. Als enkele maanden later de snelste mannen van de wereld weer van start gaan, zullen zij dat doen volgens de regelementen die hier bepaald worden. De auto's waarin zij rijden, zullen moeten voldoen aan de eisen die dit clubje hier verzint. Als er een fout of onduidelijkheid in deze regels sluipt, kunnen de gevolgen desastreus zijn.

Sportief gezien zou een rijder punten, een podium, een overwinning of zelfs een wereldtitel kunnen verspelen als deze regels niet duidelijk zijn. De financi�le gevolgen lopen in de tientallen miljoenen als er door een fout of onduidelijkheid in de regels een auto ten onrechte wordt gediskwalificeerd. Of als een auto ten onrechte wordt goedgekeurd, natuurlijk. En dat alles terwijl er honderden miljoenen fans overal ter wereld meekijken. De druk om perfect werk af te leveren moet voor dit groepje mannen bijna ondraagbaar zijn, maar zij zullen het moeten doen, er is geen ontsnappen aan.

"Gewicht," met dit ene woord introduceert de voorzitter het volgende punt voor discussie. "Suggesties?" De taal van de voorzitter is kort maar krachtig, dat kun je wel merken. Zo moeten de regels ook worden, kort, krachtig, duidelijk. Daarom is hij de aangewezen voorzitter van dit project.
"Zeshonderd kilo," stelt iemand voor.
"Zeshonderdvijf v��r de race, zeshonderd erna," stelt iemand anders voor. "Voor het geval ze iets verliezen tijdens de race, olie, onderdelen, slijtage van banden en remmen..."
Er wordt instemmend door iedereen geknikt.

"Goed," concludeert de voorzitter, "dan zijn we het daar over eens. Het volgende punt na de lunch dan maar?" Het is tenslotte al twee minuten voor twaalf, en de magen van deze mannen moeten het sinds half tien al doen op enkel de slappe koffie die in dit gebouw door gevallige dames rondgebracht wordt, en de miniscuul kleine koekjes op het schoteltje naast het kopje.

Ook hier wordt instemmend op gereageerd door de mannen rond de tafel. Maar er is ��n man die roet in het eten dreigt te gooien. Het is waarschijnlijk een jongere man. Een strebertje. Iemand die zich nog graag wil bewijzen in het bijzijn van de overige giganten in dit clubje. Of misschien niet een strebertje, maar erger nog: een fan. Iemand met hart voor de sport in plaats van een gezond verstand en een lege maag. Hoe het ook zij, ��n man begint schuchter: "Zeg, nog even over dat gewicht."

De andere mannen kijken hem aan. Verbaasd, en sommigen misschien zelfs een klein beetje ge�rgerd. Het is nog maar twee voor twaalf, dus als het een korte opmerking is kan het nog wel even voor de lunch. Maar ja, het risico is natuurlijk dat het geen korte opmerking is, en dat ze hiermee misschien wel tot vijf over twaalf bezig zijn. De voorzitter neemt zijn taak echter serieus, en vraagt de bederver van de pret wat hij op zijn hart heeft.

"Moeten we niet duidelijk maken of dat droog gewicht is," vraagt de man aan zijn collega regelgevers. "En als dat zo is, wat er dan precies verstaan wordt onder droog gewicht?"

Even is het stil en kijken de andere mannen elkaar aan. Zelfs de notuliste kijkt even op van haar kladblok met steno. Ook zij ziet in een flits de lunch aan haar neus voorbij gaan door deze regelneef. Hoewel ze er trots op is dat ze begrijpt wat buitenspel is, heeft ze totaal geen verstand van deze sport. Maar na de afgelopen ochtend weet ze wel al redelijk goed in te schatten dat de definitie van droog gewicht niet iets is wat in twee minuten is vast te stellen.

"Neh," zegt de voorzitter dan ferm, "dat snappen ze wel." Het is ondertussen al ��n minuut voor twaalf en als ze opschieten kunnen ze nog net vooraan staan bij het buffet.