Column: Motormanagement

Ed (Ared)
Konden we in de aanloop naar de Grand Prix van Australië nog genieten van de controverse tussen de FIA en Minardi over de aërodynamische veranderingen van dit jaar, voor de race in Maleisië ging de strijd vooral tussen BAR (Honda) en de FIA over de motorische regels voor 2005.

De Formule 1 is altijd het toppunt van motorsport geweest. Een plek waar ingenieurs alles uit de kast halen om een race te winnen. Een plek waar fabrikanten nieuwe technologieën kunnen testen voor ze in productiewagens toe te passen. Een plek ook, waar tot de jaren tachtig deze technologie vooral mechanisch was, wat redelijk viel te reguleren door de FIA. Vanaf dat moment deden de elektronica en de software hun intrede, en werd dat allemaal veel lastiger. Tractiecontrole werd bijvoorbeeld verboden, maar het aantal manieren om tractiecontrole elektronisch of softwarematig te regelen is vrijwel onbeperkt. Enkele jaren later moest de FIA erkennen dat de regel niet te controleren viel. Tractiecontrole werd weer toegelaten.

Je zou denken dat de FIA leert van haar fouten. Het is tenslotte een professionele instelling, met een flink budget en een grote verantwoordelijkheid. Niets is echter minder waar. Ondanks goed onderbouwde argumenten van vooral Honda werd besloten om een regel in te voeren dat een motor twee races mee moet gaan. Wissel je eerder een motor, dan wordt je de volgende race 10 plekken teruggezet bij de start.

Tot zover zijn de regels goed te volgen. Je kunt het er mee eens zijn of niet, maar duidelijk is het wel. Maar toen kwam er opeens een clausule bij. Als een coureur tijdens de eerste race van een motor uitvalt, mag hij zonder straf de volgende race met een nieuwe motor beginnen. Hier komen dus alle problemen uit voort. Waar is deze regel goed voor? Men vond dat als in de eerste race van een motor die motor ploft, dat het uitvallen al straf genoeg is, en dat een extra straf van 10 plaatsen teveel zou zijn.

Al voor de Grand Prix van Australië was hier, wederom vooral van Honda, veel bezwaar tegen. Een rijder die uitvalt met een probleem dat helemaal niets met de motor te maken heeft, mag een nieuwe motor monteren voor de volgende race. Een rijder die met een rammelende motor de race uitrijdt niet. Is dat eerlijk? Na de race kwam er nog een probleem bij: wat is uitvallen?

Is vrijwillig stoppen bij de pits als er niets mis is met je auto uitvallen? En wat als de ingenieurs zien dat er iets stuk aan het gaan is, en preventief de auto binnenhalen? Als dat geen uitvallen is, wordt het team dus gestimuleerd om door te rijden tot het betreffende onderdeel het daadwerkelijk begeeft, omdat voorzichtigheid bestraft wordt. Dat kan levensgevaarlijke situaties opleveren, en kost waarschijnlijk ook nog een stuk meer. En als preventief binnenhalen wel geldig uitvallen is, bij wie ligt dan de bewijslast om aan te tonen dat het uitvallen nodig was of niet?

Besef wel goed dat de stewards die daar over moeten beslissen amateurs zonder enige vorm van opleiding of kennis van Engine Management System software kunnen - en vaak genoeg zullen - zijn. Hoe kunnen die stewards ooit aan de door het team gepresenteerde telemetrie zien of een motor echt op het punt stond om te ploffen, of dat ze maar wat wijsgemaakt worden? Hoe moeilijk is het om in de software een subroutine te verbergen die voor ghostdata in de telemetrie zorgt, waardoor het lijkt alsof een motor de geest aan het geven is? Hoe wil de FIA er ooit achter komen of een blow-up in de laatste ronde toeval of opzet is?

Er is wel een oplossing te bedenken voor alle onduidelijkheden. De simpelste mogelijkheid is iedereen bestraffen die voortijdig een motor wisselt. Is dat niet hard voor rijders met motorpech in de eerste race van de motor? Misschien. Aan de andere kant: de bedoeling is dat motoren twee races meegaan. Als ze al niet eens één race meegaan, mag dat wat mij betreft best bestraft worden. Een team kan dan in ieder geval niet meer straffeloos wisselen na te zijn uitgevallen met bijvoorbeeld remproblemen. Het systeem is simpel, duidelijk, en te controleren.

De FIA heeft echter besloten om de toch al vreemde regels uit te breiden met een interpretatie, die er op neerkomt dat de teams aan de stewards moeten uitleggen waarom er niet verder gereden kon worden. Het lijkt er op dat de FIA opnieuw regels heeft geïntroduceerd die niet te handhaven zijn, en ik ben erg benieuwd hoe lang die regels stand zullen houden. In ieder geval langer dan de gemiddelde Honda motor, dat is zeker.