Gamen in oorlogstijd
Nadat de slag om Fallujah in November beëindigd was hebben de U.S. Marines hun Xbox, GameBoys en laptops gepakt en zijn gaan gamen. Halo, Mario en The Sims zijn allemaal even populair.
Op de basis een paar kilometer zuidoosten van Fallujah liggen de netwerkkabels overal, zelfs door deuren en ramen. De techneuten spelen het liefst Half-Life 2. De overige marinies organiseerden Madden NFL 2005-toernooien en zelfs Neverwinter Nights werd gespeeld.
Gamen wordt als stressverlagend gezien, terwijl het tegelijkertijd de verveling van het wachten oplost. "Je moet natuurlijk focussen op je doel , maar af en toe moet je je kunnen ontspannen en dan helpt het zoveelste boek ook niet meer," sprak Staff. Sgt. Robert Sloan.
Als de stroom uitvalt pakt men de batterij van een Humvee, sluit deze aan op de console met wat klemmen en begint men weer te gamen. Iedereen kan zich redden. Het militaire leven brengt ze alle laatste technologieën vlakbij het front. DVD-spelers, televisies, magnetrons, PlayStations 2 en Xboxes zijn allemaal te bestellen.
"Alles wat we in voorraad hebben is razendsnel uitverkocht," sprak Staff Sgt. Franklin Williams. "Ze houden allemaal van de laatste games. Als er maar snelle actie in zit." Psychologen die "combat stress" behandelen adviseren hun patiënten regelmatig te gamen.
"Ik spreek altijd mensen over positieve events, die ze kunnen gebruiken om de aandacht van de oorlog af te leiden," aldus Lt. Erin Simmons, een psycholoog bij de Bravo Surgical Company. "Het houdt ze bezig en helpt ze ontspannen." Het sociale aspect wordt niet vergeten. Er wordt regelmatig een gokje gewaagd wie er wint bij multiplayer Halo. Ook helpt het tegen heimwee. Een paar uurtjes op een PlayStation 2 verzet de zinnen.
Andere divisies van het leger hebben weer grote baat bij het invoegen van games in hun trainingen. Ook hebben zij spellen ontwikkeld en daarna commercieel verkocht, Close Combat: First to Fight is daar een voorbeeld van.
De soldaten die echte gevechten hebben meegemaakt vertellen dat zij veel steun hebben gehad aan de trainingen met games. Het liet ze vooral zien hoe snel iets fout kan gaan. Als voorbeeld werd "Socom 2: U.S. Navy Seals" genoemd waarin een speler diverse commando's aan zijn team moet geven.
"Wanneer we huizen binnengaan heb je je mensen achter je die je rug beschermen. Als je met Socom geoefend hebt raakt je gewend aan de operaties," verklaart Lance Cpl. Patrick Hopper.
Natuurlijk zijn actiespellen meer populair dan anderen. De aangesloten GameCubes werden bijna niet aangeraakt en vrij weinig soldaten speelden Tetris of Metroid Prime.
Maar het leger is er nog niet helemaal van overtuigd dat games een echte significante goede oefening zijn. In spellen waag je gerust je "leven", maar in Fallujah was dat tijdens echte missies zeker niet het geval. "Als er echte kogels om je oren vliegen, reken maar dat mensen bang worden en wegduiken!" sprak Sgt. Jeffery Mickel.
Games hebben ook nog niet genoeg realiteit. Zo zijn er nog geen games met vijanden die aan de aandacht ontsnappen door op normale burgers te lijken en ook zijn er geen specifieke scenario's in de games.
Sgt. James Atakoglu reed in een bulldozer tijdens de slag om Fallujah. Regelmatig moest er een gebouw met de grond gelijk gemaakt worden om na te gaan of er ergens vijanden in het gebouw waren. "Ik geloof niet dat ik dat nog ooit in een game gezien heb."