'Mijn baby ging dood, maar ik deed niets'

Ongrijpbaar wordt ze genoemd, Marike H. (23), de moeder van de twee baby's van wie de lijkjes vorig jaar december in Enschede werden gevonden. Gisteren stond ze voor de rechter. Een ietwat mollige vrouw, met ingevlochten haar.

Ze heeft de dood van haar kinderen (in 2006 en 2007) op haar geweten. Verdient ze straf of een intensieve behandeling?

Met heldere stem en goed geformuleerde zinnen, vertelt H. gedetailleerd over de geheime zwangerschappen en bevallingen. Ze was tijdens het vooronderzoek bereid tot uitgebreide verklaringen, testen en onderzoeken. Maar tot nu kreeg niemand toegang tot haar ziel. De rechter doet een poging. 'Wat deed het u dat er opeens een levend wezentje uit u kwam?'

'Ik voelde eigenlijk niks. Ik was bezig met de pijn en het bloed.'

Ze raakte pas in paniek toen de baby begon te huilen. Eerst legde ze haar hand, later een kussen op het neusje en het mondje - tot het niet meer bewoog.

Op de vraag waarom ze geen emotie toont, zegt ze: 'Ik blok het. Ik kan hier moeilijk als een huilend en snotterend wrak bijzitten, dan komen we geen stap verder.'

Marike H., is een klassiek geval van neonaticide, zegt psychiater Bruins van het Pieter Baan Centrum (PBC). Dat zijn jonge vrouwen die hun zwangerschap ontkennen en hun hele omgeving misleiden. Bij de bevalling is ontkennen opeens niet meer mogelijk. Het doden van het kind moet hun irreële belevingswereld, waarin geen sprake was van een kind, herstellen.

De bevalling in 2007 ging precies volgens dit boekje. 'Op het toilet ontdekte ik pas dat ik persweeën had.' Ze zag de navelstreng om de nek van de baby zitten. 'Ik wist dat hij doodging. Ik wist dat ik hem gemakkelijk kon helpen. Ik snap niet dat ik het niet deed.'

Het atypische van Marike H. is dat ze haar baby's namen gaf - Jurgen en Alex - en dat ze de baby's bij zich hield. 'Ik kon ze toch niet zomaar bij het grof vuil zetten.'

H. is vier keer zwanger geweest en onderging twee abortussen. Ze was onzorgvuldig met voorbehoedsmiddelen. 'Ik slikte zo af en toe een pil van mijn zus.' Ze leefde onrustig, schreef zich drie keer in voor een studie, streek de studiebeurs op, en feestte door in Enschede. Ze liep weg voor elke verantwoordelijkheid, geeft ze toe.

Volgens de psychiaters lijdt ze aan een borderline-stoornis. Ze is hoogbegaafd, ook somber en heeft weinig inlevingsvermogen. Waarom deed ze niet opnieuw een abortus? Ze had immers een afspraak bij de Bloemenhoven-kliniek. 'Ik heb bij mijn moeder apathisch voor me uit gekeken en de tijd voorbij laten gaan.'

Ze heeft een lange weg te gaan, volgens deskundigen, om bij de waarom-vraag te komen en vat te krijgen op haar stoornis. Tot dan is er niet alleen gevaar voor herhaling, ook andermans kinderen zijn niet helemaal veilig, meent Bruins. 'Vooral omdat deze vrouw zo ongrijpbaar is, kan ik geen garantie geven.'

Over deze vraag wil Marike H.'s advocaat ook de psycholoog van het PBC nog ondervragen. Daarom volgt een tweede zitting. Volgens Marike H. is dat gevaar niet reëel. 'Dit ging specifiek om mij, om mijn imago. Mijn vrienden en kennissen mochten niet weten dat ik zwanger was.'

'Mijn baby ging dood, maar ik deed niets'  (foto: DAG)