'Dode Zee gaat dood'

De jaarlijkse stroom van vers water uit het noorden is verminderd. Gidon Bromberg verklaart namens milieuorganisaties: "Israël, Jordanië en Syrië hebben in feite de kraan dichtgedraaid van de rivier de Jordaan en de Yarmuk. Daardoor stroomt er nu alleen nog maar afvalwater en zout water naartoe." Op het vrij gekomen land vallen duizenden gaten. Het terugtrekkende zeewater ondersteunt de zoute bodem niet langer. De landbouw en de industrie zijn volgens milieuorganisaties de schuldigen. "De agrarische sector gebruikt het meeste zoet water dat anders z'n weg zou vinden naar de Dode Zee. Het zijn zeer machtige lobby's. Dan is er nog de industrie in het zuiden, die mineralen onttrekt aan het zuidelijk deel van de Dode Zee." De vooruitzichten zijn dramatisch. De Dode Zee is gedoemd nog minstens 150 meter te zakken. Over honderd jaar is er bijna niets meer van over.
Intussen zijn er wel ambiteuze reddingsplannen ontwikkeld. Zo is er een plan om een pijpleiding aan te leggen, die water van de Rode Zee naar de Dode Zee moet pompen. Bureaucratische rompslomp en onenigheid tussen de buurlanden zorgen echter voor vertraging. Het enige stukje Dode Zee dat overblijft zal in de handen van Jordanië komen, omdat het meer daar het diepste is.
De Dode Zee is een toeristische attractie doordat mensen op het meer kunnen drijven, en er geen leven in het meer te vinden is. Daarbij bevindt de zee zich op het diepste punt van de aarde. De Dode Zee wordt jaarlijks door miljoenen toeristen bezocht. Er zit een overvloed aan mineralen in de Dode Zee, die een helende werking zouden hebben voor reuma-patiënten en mensen met huidziekten. Het verdwijnen van de Dode Zee bedreigt de toeristensector in het gebied. De plannen om meer hotels te bouwen zijn daarom stilgelegd.

De Dode Zee en de pijpleiding die aangelegd gaat worden.