ADHD-klinieken voor allochtonen

Volgens de psychiater komt de achterstand vooral door gebrek aan kennis en taal- en cultuurverschillen: ''Je moet de symptomen goed kunnen formuleren. Dat is lastig in een andere taal. Allochtone gemeenschappen zoals Turkse en Marokkaanse zien problemen sneller als schande, vragen minder snel om hulp. Kinderen hebben daar last van, want tegelijk is de druk om te presteren groot. Bij de ouders is het succes niet gekomen, dus moeten zij het doen.'' Soylu zegt ook dat vooral zwarte scholen onvoldoende constateren dat een leerling aan hyperactiviteit lijdt. ''Met bijna elk kind is daar wel iets. Je moet dan gedreven, geduldige ouders hebben om erachter te komen wat het is'', aldus de psychiater. Op de klinieken bestaan de hulpverleners voor 90% uit allochtonen. Zij begrijpen die cultuurverschillen.
Geurt van de Glind, ADHD-deskundige van het Trimbos-instituut, vindt de speciale poli's voor allochtonen een uitstekend idee. Maar aan de andere kant vindt hij het jammer dat zo'n tweedeling nodig is. Hij hoopt dat over 15 tot 20 jaar aparte poli's overbodig zijn.