Spunk-columniste stopt na Berber-column
Spunk-columniste Hasna El Maroudi stopt met het schrijven van columns nadat ze een deel van de Marokkaanse Berbers in Nederland tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Directe aanleiding is de column 'Mocro: De Berbers', waarin ze de vete tussen de Arabieren en de Berber bevolking in Marokko beschrijft. '' De Berbers waren vroeger de baas in Marokko en om die reden verwijten zij ons, de Arabieren, dat wij hun land hebben ingepikt. Wij vinden op onze beurt de Berbers onontwikkeld en primitief, bijvoorbeeld omdat zij alle berggeiten naar Nederland laten overkomen. Het zijn de Berbers die het criminele pad verkiezen en het zijn dus de Berbers die de Marokkanen een slechte naam bezorgen'', aldus een citaat uit de column van El Maroudi.Naar aanleiding van de column, die in juni verscheen, werd ze meerdere keren belaagd door boze Marokkaanse jongeren. Volgens haar hebben die de stijl die ze hanteert in de column niet goed begrepen, hetgeen ze kort na de column al uitlegde in een naschrift. Toen Maroudi kort geleden uitgenodigd werd in een radio-uitzending van de Nederlandse Moslim Omroep, kregen haar critici ruim baan; maar toen zij uitleg wilde geven werd haar het woord ontnomen: ''Ik werd de grond in getrapt en kreeg doodleuk geen kans om een weerwoord te geven.''
Spunk is het online jongerenmagazine van het NRC-Handelsblad en verschijnt zaterdags als gedrukte bijlage bij de krant. NRC-hoofdredacteur Folkert Jensma beaamt dat de krant ''sommige Berbers in Nederland heel erg boos heeft gemaakt.'' Dat was volgens Jensma in ieder geval niet de bedoeling van de auteur, die naar zijn smaak duidelijk de stijl en de vorm van de column heeft gehanteerd. ''Daar horen overdrijving, karikaturen en polarisatie bij. De lezer kan dat iedere week ook op die plaats verwachten.''
Ondanks de steun van de hoofdredacteur gooit El Maroudi, in het dagelijks leven studente Frans, het bijltje er bij neer: ''De schrik zit er bij mij goed in'', zo schrijft ze. ''Ik baal dat ik zo'n grote groep tegen me in het harnas heb gejaagd, alleen maar omdat zij mijn stijlmiddel niet begrepen, we waren het immers eens. En op dit moment kan ik niet anders dan bezwijken onder de druk. Ik durf niet meer te schrijven wat ik wil. Met gemengde gevoelens, en een brok in mijn keel, stop ik.''