''Huwelijksmigratie strenger tegengaan''

Rob (R@b)
Het halen van een partner uit het land van herkomst moet meer en beter worden ontmoedigd, meent dr. M.A. de Ruyter van Steveninck, econoom en cultuurfilosoof. In het NRC-Handelsblad van vandaag legt hij uit waarom.

De Ruyter van Steveninck geeft toe dat Nederland, om de komende vergrijzing op te vangen, behoefte heeft aan immigranten. Het niveau van hun opleiding en scholing is hierbij buitengewoon belangrijk: hoe hoger, des te beter. Migranten die op basis van een huwelijk worden 'geworven' scoren hierbij meestal slecht.

De econoom beaamt dat de vrijheid een levenspartner te kiezen een groot goed is. Maar somt drie kanttekeningen op:

- De vrijheid om een partner te kiezen is bij veel allochtonen niet zo heel vrij. Bij veel etnische minderheden wordt zware druk uitgeoefend om 'binnen de groep' te trouwen. Dit speelt vooral, maar niet uitsluitend, bij moslims. Zij die hun geliefde buiten deze groep zoeken kunnen met grote problemen te maken krijgen. Niet zelden moeten ze kiezen tussen hun familie en hun partner. In feite gaat het hier om een soort omgekeerd racisme, van autochtonen door allochtonen.

- In Nederland is inmiddels een hele bedrijfstak van huwelijksmigratie aan het ontstaan die aan mensenhandel doet denken. De combinatie van een vrijgezellenstatus en een Nederlands paspoort is bij Turkse en Marokkaanse Nederlanders vaak goud waard. Hoewel een aantal verbintenissen uit echte liefde zal ontstaan, worden veel huwelijken gesloten uit economische motieven, en niet op vrijwillige basis.

- De huwelijksmigratie heeft in veel opzichten negatieve gevolgen voor de integratie en emancipatie van minderheden. De nieuwelingen spreken de Nederlandse taal niet en kennen de nieuwe maatschappij alleen van horen zeggen. Dikwijls onderschrijven ze veel Nederlandse waarden en normen niet of onvoldoende. Het kost de Nederlandse belastingebetaler veel geld om de problemen die hier uit ontstaan te verhelpen.


Volgens het Sociaal Cultureel Planbureau zoeken maar liefst drie op de vier Nederlanders van Turkse en Marokkaanse afkomst hun huwelijkspartner in het land van herkomst. De Ruyter van Steveninck noemt het een illusie te denken dat etnische minderheden in Nederland in de toekomst in groten getale vrijwillig zullen trouwen met autochtone Nederlanders.

Om de huwelijksmigratie in te dammen stelt de econoom onder meer voor om de kosten voor inburgering totaal bij degene te leggen die zijn partner hier naar toe haalt. Verder moet de leeftijd omhoog waarop getrouwd mag worden met een partner uit het buitenland; van 21 naar bijvoorbeeld 26 jaar, de gemiddelde leeftijd waarop in Nederland getrouwd wordt.