Clara, Amman (Jordanië) - 02/04
 | In samenwerking met Netwerk publiceert FOK! iedere dag delen van dagboeken over de oorlog met Irak. Deelnemers uit verschillende landen vertellen vrijwel dagelijks hoe zij en hun omgeving de Irak-crisis beleven. |
TV staat al lang niet meer aan
Een erg aandoenlijk verhaal in de krant, gisteren, dat aansluit bij iets dat ik eerder schreef in dit dagboek. Van de 400.000 Irakese vluchtelingen in Jordanië zijn er sinds het begin van de oorlog al 6.700 teruggekeerd naar Irak. Het artikel begint met het relaas van de 27-jaar oude Ghanem Rahim, die zegt dat zijn reden om terug te keren naar zijn geboortestad Basra alles te maken heeft met het feit dat hij zijn 11 broers en zussen niet alleen kan laten in hun strijd tegen de Anglo-Amerikaanse troepen die oorlog voeren tegen hun land. In een fenomeen dat regelrecht indruist tegen de verwachtingen van de internationale hulporganisaties sluit Ghanem zich aan bij de duizenden andere Irakezen die hebben besloten naar hun land terug te keren en om zich te voegen bij hen die actief weerstand bieden. Ghanem zei: "Ik wil hier niet blijven toekijken terwijl mijn land uit mekaar wordt gerukt. Het is een kwestie van het redden van onze eer, onze waardigheid en ons land."
Busrit
Het transport kost heel veel geld omdat geen enkele eigenaar van een busmaatschappij bereid is het leven van zijn chauffeurs noch zijn bussen te riskeren. Enkel een aantal taxi’s of privé-transportbedrijven willen nog het traject van aan de grens tot Bagdad afleggen. Aan USD 2.000 per rit! Maar de ‘omgekeerde’ migranten zoals Ghanem Rahim kunnen die prijs uiteraard niet betalen. Zij rijden in bussen die hen tot aan de grens brengen, alwaar ze dan de 3 km no-man’s-land met nog eens een andere bus oversteken. Aan de Irakese kant van de grens, in Triebil, staan bussen klaar om hen tot Bagdad of andere bestemmingen te brengen. Die busritten worden gratis aangeboden door Uday, de zoon van Saddam Hussein.
De rest van het dagboek kun je lezen op deze website.