Bloed en Scuds sieren moskee Saddam
Saddam Hoessein, president van Irak, is niet de eerste tiran die zijn volk onder de duim houdt met een explosieve mengeling van godsdienst en geweld. Maar in zijn geval neemt deze aloude machtstactiek wel heel bizarre vormen aan. Even buiten Bagdad heeft Saddam een militaristische moskee laten bouwen, die de naam 'Moeder van Alle Veldslagen' draagt.
Het gebedshuis heeft minaretten in de vorm van Scud-raketten, compleet met lanceerinrichtingen. Maar het pronkstuk wordt binnen de muren van de moskee bewaard: een koran die geschreven is met het bloed van de leider zelf.
"De president heeft de afgelopen drie jaar 28 liter bloed afgestaan, dat is vermeng met chemicaliën. Daarmee zijn met de hand de 605 pagina's van de koran geschreven,' verklaarde een woordvoerder van de moskee tegen een verslaggever van de Britse krant Sunday Telegraph.
Westerse diplomaten in Bagdad betwijfelen of het heilige boek, dat achter glas wordt bewaard, wel echt met het bloed van de president is geschreven. Zij doen de macabere koran en de megalomane moskee af als een publiciteitsstunt.
Hoewel Saddam zich nooit zo religieus heeft betoond als sommige andere Arabische leiders, gebruikt hij het geloof om zijn eigen machtspositie te verstevigen.
Zo maakt de gloednieuwe moskee, volgens Bagdad de grootste ter wereld, deel uit van de Campagne van het Geloof', die neerkomt op vervolging van diegenen die een andere religie zijn toegedaan dan Saddam zelf, die een soennitische moslim is. De laatste tijd zijn verscheidene religieuze leiders op last van de president vermoord.
De Moeder van Alle Veldslagen-Moskee is gebouwd als trots symbool van het Iraakse verzet tegen de imperialistische inspanningen van de Verenigde Staten en hun bondgenoot Groot-Brittannië, zeggen regeringswoordvoerders in Bagdad.
Buiten Irak daarentegen wordt heel anders tegen het bouwwerk aangekeken. De voltooiing van Saddam Hoesseins moskee maakt, evenals het optrekken van maar liefst negentien paleizen voor de megalomane leider, alle kritiek op de rampzalige gevolgen van de sancties tegen Irak discutabel. Het Iraakse volk lijdt inderdaad, en vooral de kinderen hebben op grote schaal te maken met ondervoeding. Er bestaat een groot gebrek aan medicijnen in de gebrekkige ziekenhuizen.